Падзеі ва Украіне асвятляюцца ў асноўным з акцэнтам на супрацьстаянні ўлады і апазіцыі. У той час як думка значнай часткі насельніцтва, роўна аддаленай і ад таго, і ад другога лагера, часта аказваецца незаўважанай. Напрыклад, мала хто ведае, што 1 снежня, у перыяд найбольшага напалу апазіцыйных настрояў, у Кіеве прайшоў хрэсны ход праваслаўнай грамадскасці. Гэтыя людзі традыцыйна крытыкавалі ўлады Украіны, а цяпер падтрымалі рашэнне Віктара Януковіча адмовіцца ад падпісання пагаднення аб асацыяцыі з Еўрасаюзам. На пытанні «Звязды» адказвае ўдзельнік гэтых падзей, старшыня руху «Народны сабор» Украіны, публіцыст Ігар Друзь.
— Ігар Міхайлавіч, на думку назіральнікаў, масавыя беспарадкі ў Кіеве запусціла неабгрунтавана жорсткая акцыя ўкраінскіх сілавікоў па разгоне мітынгоўцаў на плошчы Незалежнасці 30 лістапада. Вы згодны з гэтым пунктам гледжання?
— Не згодны. Перш за ўсё, сам факт непадпісання дагавора аб асацыяцыі ўкраінскім бокам выклікаў жаданне Бруселя разбурыць законную ўладу ва Украіне і правесці дзяржаўны пераварот. Гэта першапачаткова была вялікая геапалітычная гульня, а насельніцтва і апазіцыйныя палітыкі Украіны ў ёй — толькі пешкі.
Што да падзей 30 лістапада ў Кіеве… Самае страшнае ў гвалце — гэта гвалт, здзейснены «не да канца». Няздольнасць або нежаданне ўлады паслядоўна правесці тую ці іншую лінію. У апошнія гадзіны лістапада напружанне ва ўкраінскім грамадстве ўжо пачало спадаць. Было відавочна, што пратэстныя настроі згасаюць і ў хуткім часе сітуацыя стабілізуецца. Таму арганізатары перавароту і спонсары еўраінтэграцыі Кіева за мяжой тэрмінова шукалі падставы для таго, каб рэалізаваць свой сцэнар. І яны яго знайшлі — у выглядзе сілавой акцыі. Дакладней, стварылі — пры дапамозе сваіх «партнёраў» у блізкім акружэнні ўкраінскага прэзідэнта.
Безумоўна, сам разгон дэманстрантаў быў законным крокам. Але з пункту гледжання палітычнай мэтазгоднасці дастаткова было патрываць дзень-два, і пратэсты з'ехалі б на нішто.
Але ў выніку быў выбраны самы згубны спосаб вырашэння сітуацыі. Была праведзена сілавая акцыя. Пры гэтым ніякай асаблівай жорсткасці ў дзеянні праваахоўнікаў там не было: інфармацыя пра нібыта шматлікія ахвяры падзей на «майдане» не пацвердзілася. Але акцыя была праведзена, карцінка была прад'яўлена, і такім чынам была штучна паднята новая хваля пратэсту.
—
Гэта значыць, па сутнасці, улада сама стала арганізатарам беспарадкаў?
— Не зусім так. Проста частка ўлады працуе на рэвалюцыю. Гэта сцэнар любой рэвалюцыі. Рэвалюцыя не можа перамагчы, калі ёй не падыгрываюць здраднікі з ліку дзейнай улады. Так расійская «ахранка» на пачатку ХХ стагоддзя супрацоўнічала з рэвалюцыянерамі, так было падчас французскай рэвалюцыі і гэтак далей.
Але ўрэшце такі працэс заўсёды выходзіць з‑пад кантролю. І тыя здраднікі ва ўладзе, якія распальвалі пратэстныя настроі і арганізоўвалі правакацыі, апынуцца ў пройгрышы.
— Як апазіцыя ўспрыняла сваю няздольнасць адправіць урад у адстаўку? Ці была рэакцыя на такі паварот падзей на вуліцах?
— Так, гэта выклікала значны ўздым пратэстных настрояў. Але важна разумець наогул, што адбываецца ў Кіеве. На вуліцах людзі раздаюць лістоўкі з заклікамі да прамога звяржэння ўлады, да правядзення дзяржаўнага перавароту. Гэта крымінальнае злачынства. Але людзі спакойна раздаюць такія матэрыялы, ніхто на гэта не рэагуе.
Да гэтага часу не затрыманы і не пасаджаны ў турму ініцыятары беспарадкаў. Тыя, хто арганізоўваў штурм адміністрацыі прэзідэнта, іншыя сутычкі з міліцыяй.
Гэтая слабасць улады падагравае гвалт. Такая бяздзейнасць улады злачынная.
З іншага боку, тое, што «Партыя рэгіёнаў» не дала адправіць у адстаўку ўрад Мікалая Азарава, сведчыць аб наяўнасці разумных сіл і здольнасці іх кансалідавацца.
— Што наогул цяпер адбываецца ў Кіеве? Якія будынкі заблакаваны? Ці працуе гарадскі транспарт?
— Я зараз знаходжуся ў Вярхоўнай Радзе. Будынкі Кабінета Міністраў і Вярхоўнай Рады заблакаваныя. Але міліцыі і «Беркуту» ўдалося адціснуць абложнікаў на сотні метраў, таму праца не спыняецца. Праваахоўнікі добра робяць сваю справу.
У цэлым жа сітуацыя ў горадзе звычайная, ідзе спакойнае жыццё. Працуюць кавярні, рэстараны, школы. Усё ідзе сваім парадкам. Напружанне ёсць толькі ў раёне галоўных адміністрацыйных будынкаў, Майдана.
— У якой ступені адлюстроўваюць рэальнасць словы Уладзіміра Пуціна аб тым, што сённяшнія падзеі — гэта фальшстарт прэзідэнцкай кампаніі 2015 года?
— Думаю, што гэтая ацэнка вельмі блізкая да рэальнасці. Я сам чакаў, што асноўныя падзеі будуць разгортвацца ў 2015 годзе, у перыяд прэзідэнцкіх выбараў.
Але, відаць, незгаворлівасць Януковіча ў зносінах з заходнімі калегамі згуляла фатальную ролю, і яны запусцілі гэты механізм ужо цяпер.
Вядома, улада сама шмат у чым вінаватая. Амаль тры гады кіраўніцтва краіны агітавала за еўрапейскі выбар, а цяпер літаральна сарвала стоп-кран. Разгарнуць ідэалагічную машыну ў адваротны бок адразу, у такі кароткі прамежак часу, фактычна немагчыма.
Больш за тое, «рэгіяналы» да гэтага часу так і не вылучылі ніякай альтэрнатыўнай дактрыны. Па сутнасці, «Партыя рэгіёнаў» працягвае агітацыю за «еўрапейскі выбар» нават цяпер.
Падрыхтаваў Юрый Царык
Выбар саджанца для садавода — той момант, значнасць якога складана пераацаніць.
Канцэрт для дзяцей і моладзі, пластычны спектакль Ягора Дружыніна і «Рок-панарама».