З Узбекістана — на Дняпро

Па­па­ля­ваць з пад­сад­ны­мі кач­ка­мі, па­ры­ба­чыць і па­па­рыц­ца ў лаз­ні пра­па­ну­юць ту­рыс­там на Ма­гі­лёў­шчы­не

Па­ды­хо­дзіць да за­вяр­шэн­ня кон­курс Бе­ла­грап­рам­бан­ка на леп­шую аг­ра­эка­ся­дзі­бу го­да. І па­куль экс­пер­ты бу­дуць лі­чыць ба­лы і пад­во­дзіць вы­ні­кі, «Звяз­да» рас­па­вя­дзе чы­та­чам яшчэ пра дзве ся­дзі­бы. Гэ­тым ра­зам мы вы­пра­ві­лі­ся ту­ды, дзе «віш­нё­выя ха­ты гля­дзяц­ца ў шы­ро­кі Дняп­ро».

«На­за­ві хоць «Шэ­рай шый­кай»!

Ка­лі б вы, ста­міў­шы­ся ад што­дзён­най га­рад­ской мі­тус­ні, па­жа­да­лі пра­вес­ці дзень на пры­ро­дзе, се­дзя­чы на бе­ра­зе ма­ляў­ні­ча­га во­зе­ра ў крэс­ле-ка­чал­цы з кні­гай, куб­кам гар­ба­ты ці — ча­му б не? — ву­дай у ру­ках, то ся­дзі­ба «Шэ­рая шый­ка», што зна­хо­дзіц­ца ка­ля вёс­кі Па­лы­ка­ві­чы пад Ма­гі­лё­вам, цал­кам ад­па­вя­да­ла б ва­шым па­мкнен­ням.

Ва­да ў без­на­зоў­ным во­зе­ры чыс­тая-чыс­тая, кры­ніч­ная. На­столь­кі праз­рыс­тая, што мож­на на­зі­раць за ча­ро­да­мі га­рэз­лі­вых ры­бак у ёй. З за­баў на ся­дзі­бе — не толь­кі ры­бал­ка, але і па­ля­ван­не. Ды якое! З пад­сад­ны­мі кач­ка­мі, што, ні­бы маж­ныя па­ні, па­важ­на пла­ва­юць у ру­ча­і­не по­бач з во­зе­рам.

Як ба­чым, кач­кі тут у асаб­лі­вай па­ша­не. «Наз­ва ся­дзі­бы, якая на­гад­вае лю­бі­мы мно­гі­мі мульт­фільм, з'я­ві­ла­ся аб­са­лют­на вы­пад­ко­ва», — расказвае гас­па­ды­ня «Шэ­рай шый­кі» Свят­ла­на Ма­хань­ко­ва.

— Мы ад­кры­ва­лі фер­мер­скую гас­па­дар­ку, і для рэ­гіст­ра­цыі трэ­ба бы­ло пры­ду­маць 10 на­зваў. Я за­пы­та­ла­ся ў му­жа, а ён ка­жа: «На­за­ві, як хо­чаш, хоць «Шэ­рай шый­кай»!» Я за­пі­са­ла гэ­тую наз­ву ад­ной з апош­ніх, ду­ма­ла, да яе не дой­дзе. Але вы­бар ра­біў кам­п'ю­тар, і ён спы­ніў­ся ме­на­ві­та на ёй!

Гас­па­да­ры «Шэ­рай шый­кі» зма­га­юц­ца за пе­ра­мо­гу ў на­мі­на­цыі «Леп­шы старт» — на­вед­валь­ні­каў тут пры­ма­юць толь­кі з кра­са­ві­ка. Ад­нак па­бы­ва­лі ў гэ­тым кут­ку ўжо гос­ці з Ра­сіі, Уз­бе­кі­ста­на, Ар­ме­ніі — больш як паў­міль­ё­на ча­ла­век. За­няц­ца ім тут ёсць чым: ка­тан­не на ро­ва­рах, па­хо­ды на Днепр, эк­скур­сіі па Ма­гі­лё­ве, да яко­га ад­сюль ру­кой па­даць. Су­ма­ваць на ся­дзі­бе не да­вя­дзец­ца не толь­кі ўлет­ку, але і ўзім­ку. На­прык­лад, ка­лі па­верх­ня во­зе­ра па­кры­ва­ец­ца лё­дам, ту­рыс­ты з за­да­валь­нен­нем ка­та­юц­ца на ім на кань­ках. Мо­гуць гос­ці і ад­пра­віц­ца ў лыж­ны па­ход аль­бо зла­дзіць са­праўд­нае ка­тан­не на за­прэ­жа­ных ка­нём сан­ях з бо­ма­мі.

На два­ры, апроч ма­ляў­ні­ча­га пры­ча­ла і аль­тан­кі, ста­іць лаз­ня, па­па­рыў­шы­ся ў якой гос­ці лю­бяць сі­гаць у сцю­дзё­ную азёр­ную ва­ду.

У до­ме над­звы­чай утуль­на і па-да­маш­ня­му — што не час­та су­стрэ­неш на аг­ра­ся­дзі­бах. У цэнт­ры — вя­лі­кі ка­мін, які ацяп­ляе два па­вер­хі до­ма. Асаб­лі­вую ат­мас­фе­ру па­ко­ям на­да­юць ста­ра­жыт­ныя ба­бу­лі­ны куф­ры і ад­рэ­стаў­ра­ва­ныя лож­кі ў спаль­нях. У до­ме ад­на­ча­со­ва мо­гуць раз­мяс­ціц­ца да 12 ча­ла­век, а пра­жы­ван­не без ежы на ся­дзі­бе каш­туе 200 ты­сяч на ча­ла­ве­ка за су­ткі.

«Мы ні­ко­му не ад­маў­ля­ем»

А на ся­дзі­бу «Ху­та­рок» у Мсці­слаў­скім ра­ё­не ту­рыс­ты пры­яз­джа­юць з... па­лат­ка­мі. Па­куль што ў дых­тоў­ным драў­ля­ным до­ме з лаз­няй раз­мяс­ціц­ца на нач­лег мо­гуць толь­кі 3—4 ча­ла­ве­кі, а ах­вот­ных на­шмат больш!

— Са Сма­лен­скай воб­лас­ці пры­яз­джа­ла гру­па ў 30 ча­ла­век з па­лат­ка­мі. Ска­за­лі, што па­спаць у лож­ках яны мо­гуць і до­ма, — тлу­ма­чыць гас­па­дар «Ху­тар­ка» Сяр­гей Ка­ва­лёў.

Ця­пер у пра­цэ­се «ма­дэр­ні­за­цыі» зна­хо­дзяц­ца яшчэ два спаль­ныя па­коі на дру­гім па­вер­се — іх пла­ну­юць ад­крыць на­ле­та. І хоць спра­ва ідзе не так хут­ка, як ха­це­ла­ся б, за­тое гас­па­да­ры бу­ду­юць усё за свае срод­кі без пры­цяг­нен­ня крэ­ды­таў. Але ж ула­даль­нік на­стро­е­ны ап­ты­міс­тыч­на: хоць ся­дзі­ба за­рэ­гіст­ра­ва­на тры га­ды та­му, але «па-са­праўд­на­му пра­ца­ваць» па­ча­ла толь­кі сё­ле­та, а зна­чыць, леп­шае — на­пе­ра­дзе.

Для ту­рыс­таў тут ёсць лаз­ня на 8 ча­ла­век, вя­лі­кая аль­тан­ка на 60 ча­ла­век для пра­вя­дзен­ня свят. Не­ўза­ба­ве ка­ля са­май ся­дзі­бы з'я­віц­ца ма­ляў­ні­чае штуч­нае во­зе­ра ў не­каль­кі гек­та­раў.

— Пра­да­стаў­ля­ем гас­цям чо­вен — по­бач ра­ка Віх­ра, дзе мож­на ры­ба­чыць, — пе­ра­ліч­вае гас­па­дар Сяр­гей Ка­ва­лёў рэ­чы, які­мі мож­на за­няц­ца на яго ся­дзі­бе, — во­дзім эк­скур­сіі па Мсці­сла­ве і Мсці­слаў­скім ра­ё­не — у нас ёсць на што па­гля­дзець!

Уся гэ­тая пры­га­жосць на су­ткі з ча­ла­ве­ка каш­туе 120 ты­сяч руб­лёў без хар­ча­ван­ня. А ка­лі гос­ці жа­да­юць уклю­чыць у свой ад­па­чы­нак і ежу, то гас­па­да­ры пра­па­ну­юць ім стра­вы бе­ла­рус­кай кух­ні, пры­га­та­ва­ныя ў пе­чы. Праў­да, кошт Сяр­гей Ка­ва­лёў на­зваць не бя­рэц­ца.

— Тут ужо чыс­тая ім­пра­ві­за­цыя: ка­мусь­ці да­стат­ко­ва прос­тай ежы, а не­ка­му па­трэб­ны ку­лі­нар­ныя шэ­дэў­ры — ад гэ­та­га і лі­чым.

Гас­па­дар з лю­боўю рас­па­вя­дае пра свае дрэ­вы і рас­лі­ны, це­шыц­ца ня­даў­на па­са­джа­ным яб­лы­не­вым са­дам.

— Да нас гэ­ты ўчас­так на­ле­жаў се­лек­цы­я­не­рам. У ста­рым са­дзе ёсць яб­лы­ня, на якой ад­ра­зу тры га­тун­кі яб­лы­каў рас­туць! А гру­шы зім­нія. Ка­лі іх зняць да ма­ра­зоў, да лю­та­га за­хоў­вац­ца бу­дуць...

На пы­тан­не, ці бы­ва­юць на ся­дзі­бе «праб­лем­ныя» ту­рыс­ты, Сяр­гей ад­каз­вае, што не­каль­кі та­кіх ча­ла­век бы­ло.

— Ра­зу­ме­е­це, мы ні­ко­му не ад­маў­ля­ем, як і боль­шасць гас­па­да­роў ся­дзіб. Бы­ва­ла, што і вы­пі­ва­лі звыш ме­ры. Але та­ко­га, каб неш­та ла­ма­лі ці раз­бі­ва­лі, яшчэ не бы­ло.

Дзі­я­на СЕ­РА­ДЗЮК.

Фо­та аў­та­ра.

Ма­гі­лёў­ская воб­ласць.