Вы тут

Хто галоўны вораг дзіцяці?


Ні­чо­га ня­ма страш­ней, ка­лі ад­ка­зам на гэ­та пы­тан­не ста­но­віц­ца са­мае важ­нае сло­ва ў жыц­ці не­маў­ля­ці — ма­ма. На брэсц­кіх сай­тах ужо ка­то­ры дзень ак­тыў­на аб­мяр­коў­ва­ец­ца на­ві­на — учы­нак двац­ца­ці­га­до­вай брас­таў­чан­кі. П'я­ная, яна да паў­смер­ці збі­ла свай­го пя­ці­ме­сяч­на­га сы­на. Дзі­ця тра­пі­ла ў рэ­ані­ма­цыю ў цяж­кім ста­не. Ні­хто не да­ваў пра­гно­заў на жыц­цё, тым больш на зда­роўе хлоп­чы­ка. Тры дні ўра­чы зма­га­лі­ся за ма­лень­кае жыц­цё, але смерць пе­ра­сі­лі­ла.

Са ску­пых ка­мен­та­ры­яў су­пра­цоў­ні­каў След­ча­га ка­мі­тэ­та ста­ла вя­до­ма, што ня­шчас­нае дзі­ця на­ра­дзі­ла­ся ў сям'і 20-га­до­вых су­жэн­цаў. Баць­ка хлоп­чы­ка пра­цуе ку­ха­рам у нач­ным клу­бе. Вось і ў тую зла­шчас­ную ноч ён пай­шоў на пра­цу, а ка­лі вяр­нуў­ся ў пяць ра­ні­цы, то за­стаў сы­на па­бі­та­га, па­ка­ле­ча­на­га і вы­клі­каў хут­кую да­па­мо­гу. Яго «па­ла­ві­на» та­ды яшчэ не пра­спа­ла­ся ад ал­ка­го­лю і пра­сі­ла не вы­клі­каць ме­ды­каў. По­тым яна тлу­ма­чы­ла пра­ва­ахоў­ні­кам, што ве­ча­рам вы­пі­ла, ёй ха­це­ла­ся спаць, а дзі­ця пла­ка­ла, пе­ра­шка­джа­ла. Вось яна і кі­ну­ла ма­ло­га на ка­на­пу, по­тым — на ло­жак...

Пе­ра­ло­мы, сі­ня­кі, ге­ма­то­мы на це­ле дзі­ця­ці і чэ­рап­на-маз­га­вая траў­ма га­ва­ры­лі пра тое, што яго не прос­та кі­да­лі, але і жорст­ка бі­лі. Баць­ка пя­ці­ме­сяч­на­га Са­шы па­ве­да­міў след­чым, што жон­ка і ра­ней вы­каз­ва­ла не­за­да­во­ле­насць ма­ця­рын­скі­мі аба­вяз­ка­мі. Ка­лі муж ад'­яз­джаў па спра­вах хоць на дзень, ча­сам кі­да­ла
СМС-ку кштал­ту: «Бу­ду здзе­ка­вац­ца з твай­го сы­на». Хут­чэй за ўсё, ра­бі­ла гэ­та сп'я­ну. Маг­чы­ма, па­гро­зы спраў­джва­ла.

Ві­да­воч­на, што ёй дзі­ця бы­ло зу­сім не­па­трэб­на. А па­кі­нуць ма­ло­га яшчэ ў ра­дзіль­ным до­ме ёй і ў га­ла­ву не пры­хо­дзі­ла. Ну як жа? На сва­ёй ста­рон­цы ў са­цы­яль­ных сет­ках яна ад­люст­ра­ва­ла амаль ідэа­льную сям'ю. На здым­ках усе ўсмі­ха­юц­ца, па чар­зе тры­ма­юць на ру­ках зда­ро­вае пры­го­жае не­маў­лят­ка. І ў та­кое жыц­цё, ві­даць, не ўпіс­ва­ла­ся іс­на­ван­не рэ­аль­на­га ма­ло­га дзі­ця­ці, якое кап­ры­зіць, пла­ча, яко­му па­трэб­на па­ста­ян­ная ўва­га. А ўжо бяс­сон­ныя но­чы ні­як не ўва­хо­дзі­лі ў пла­ны ма­ла­дой асо­бы. Сваю злосць зры­ва­ла на ім, ма­лень­кім і без­да­па­мож­ным.

А што ён, баць­ка па­цяр­пе­ла­га? Ха­дзіў у баль­ні­цу што­дня, на­вед­ваў хлоп­чы­ка, раз­маў­ляў з ура­ча­мі, на­ват па­спеў ахрыс­ціць сы­на ў баль­ні­цы, як па­ве­да­мі­лі ў са­цы­яль­ных сет­ках. Маг­чы­ма, ён лю­біў сваё дзі­ця. І ця­пер па­ду­мае, што не вар­та бы­ло не толь­кі жа­ніц­ца, але і звяз­вац­ца з дзяў­чы­най, якая зло­ўжы­вае спірт­ным. Яе і ра­ней за­трым­лі­ва­лі за рас­піц­цё моц­ных на­по­яў у гра­мад­скіх мес­цах. Ма­быць, і па­зна­ё­мі­лі­ся ў пар­ку за пі­вам або ў нач­ным клу­бе, дзе ён пра­цуе.

Ня­даў­на раз­маў­ля­ла з ка­ле­гам — баць­кам дзвюх сту­дэн­так. Ён па­дзя­ліў­ся та­кім на­зі­ран­нем: сціп­лыя сур'­ёз­ныя дзяў­ча­ты, якія доб­ра ву­чац­ца, пас­ля за­ня­ткаў па­ста­ян­на ся­дзяць у кам­п'ю­та­рах. Іх ста­сун­кі з ра­вес­ні­ка­мі ад­бы­ва­юц­ца ў вір­ту­аль­най пра­сто­ры.

Для кан­так­таў паміж моладдзю «ўжы­вую» час­та, на жаль, сты­му­ля­та­рам ста­но­вяц­ца ал­ка­голь, ку­рэн­не, а ня­рэд­ка якая-не­будзь тра­ва. Вось так і зна­ё­мяц­ца за бу­тэль­кай, ус­ту­па­юць у зно­сі­ны, зда­ра­ец­ца, ства­ра­юць сем'і. По­тым па­чы­на­ец­ца ўсве­дам­лен­не ся­мей­ных аба­вяз­каў, роз­на­га­лос­сі, не­па­ра­зу­мен­ні і вы­свят­лен­ні ад­но­сін, якія на­бы­ва­юць і са­мыя па­чвар­ныя фор­мы. Ка­лі юная жан­чы­на п'е яшчэ да ўступ­лен­ня ў шлюб, то якая з яе бу­дзе ма­ці? Тым больш што ця­пе­раш­няе па­ка­лен­не двац­ца­ці­га­до­вых у боль­шас­ці сва­ёй змал­ку да пра­цы не пры­ву­ча­на. Жыц­цё яны ўспры­ма­юць як ней­кую гры­му­чую су­месь ін­тэр­нэт­на-кі­нош­ных кар­ці­нак, а не цяж­кас­ці, праб­ле­мы, якія не­аб­ход­на пе­ра­адоль­ваць. Яны не толь­кі пра­ца­ваць не пры­ву­ча­ны, але і ду­маць. А на­вош­та? Вы­піў — і свет па­да­ец­ца больш вя­сё­лым і бес­кла­пот­ным. Вось і на­ша ге­ра­і­ня, як ака­за­ла­ся, мае яшчэ ад­ну ця­жар­насць ран­ня­га тэр­мі­ну.

...Га­доў пяць та­му, ка­лі еха­ла ў элект­рыч­цы Брэст—Ба­ра­на­ві­чы, да­вя­ло­ся на­зі­раць сцэ­ну, якая мо­жа слу­жыць са­праўд­най прад­мо­вай да ўся­го, што га­ва­ры­ла­ся вы­шэй. Ледзь не ўсю да­ро­гу па­са­жы­рам ва­го­на са­пса­ва­ла гру­па на­ву­чэн­цаў ПТВ, якія еха­лі ці на ву­чо­бу, ці з ву­чо­бы да­до­му. На­хаб­на, з вы­клі­кам па­во­дзі­лі ся­бе дзяў­ча­ты. Ра­га­та­лі, нес­лі ўся­ля­кае глуп­ства зна­рок го­лас­на, сы­па­лі не­нар­ма­тыў­най лек­сі­кай. На за­ўва­гі па­са­жы­раў агры­за­лі­ся і ста­на­ві­лі­ся яшчэ больш раз­вяз­ны­мі. Хлоп­цы ні­бы ў ад­каз уся­ляк па­ту­ра­лі і за­ах­воч­ва­лі сяб­ро­вак. І та­ды ад­на ба­буль­ка, што пра­соў­ва­ла­ся мі­ма іх да вы­ха­ду, ці­ха пра­мо­ві­ла, звяр­та­ю­чы­ся да гэ­тых хлоп­цаў: «Вы ж гля­дзі­це, хлоп­чы­кі, толь­кі не жа­ні­це­ся по­тым з та­кі­мі — гэ­та ж якое го­ра ў ха­ту пры­не­ся­це!» І, як ба­чым, пры­но­сяць...

Свят­ла­на ЯС­КЕ­ВІЧ

Выбар рэдакцыі

Культура

Чым сёлета будзе здзіўляць наведвальнікаў «Славянскі базар у Віцебску»?

Чым сёлета будзе здзіўляць наведвальнікаў «Славянскі базар у Віцебску»?

Канцэрт для дзяцей і моладзі, пластычны спектакль Ягора Дружыніна і «Рок-панарама».

Грамадства

Час клопату садаводаў: на якія сарты пладовых і ягадных культур варта звярнуць увагу?

Час клопату садаводаў: на якія сарты пладовых і ягадных культур варта звярнуць увагу?

Выбар саджанца для садавода — той момант, значнасць якога складана пераацаніць.

Культура

Вольга Здзярская: Для мяне мая прафесія — жыццё

Вольга Здзярская: Для мяне мая прафесія — жыццё

Актрыса НАДТ імя М. Горкага — пра шлях да сцэны і натхненне.

Грамадства

«Любоў — галоўнае, што бацькі павінны даць сваім дзецям»

«Любоў — галоўнае, што бацькі павінны даць сваім дзецям»

Тата і мама — два самыя важныя чалавекі ў жыцці кожнага дзіцяці.