Вы тут

«Сёрфінг на канапе»: падарожжы без рызыкі


(па­ра­ды бы­ва­лых)

Па­гля­дзець свет хо­чац­ца кож­на­му, праў­да, не ва ўсіх для гэ­та­га ёсць фі­нан­са­вая маг­чы­масць. Але ра­шэн­не праб­ле­мы ўжо даў­но знай­шлі — су­пол­кі каў­чсёр­фін­га. Гэ­та сло­ва мож­на лі­та­раль­на пе­ра­клас­ці з анг­лій­скай мо­вы як «ка­на­па­вы сёр­фінг», і азна­чае яно від па­да­рож­жаў, што да­зва­ляе эка­но­міць гро­шы праз пра­па­но­вы ўдзель­ні­каў спы­ніц­ца адзін у ад­на­го на ноч бяс­плат­на. На пер­шы по­гляд — ідэа­льная схе­ма!

Ад­нак та­кія па­да­рож­жы мо­гуць быць не­пры­ем­ны­мі і на­ват не­бяс­печ­ны­мі: нель­га атры­маць ста­пра­цэнт­ную га­ран­тыю та­го, што па­тра­піў­ся ад­каз­ны і доб­ры «хост» — так ся­род каў­чсёр­фе­раў на­зы­ва­юць ча­ла­ве­ка, які за­пра­шае да ся­бе гас­цей з ін­шых кра­ін. Гіс­то­ры­я­мі сва­іх па­ез­дак і сак­рэ­та­мі вы­ба­ру хос­та з «Чыр­вон­кай» па­дзя­лі­ла­ся Але­на Р., што па­да­рож­ні­чае та­кім спо­са­бам ужо трэ­ці год.

15-29

—Упер­шы­ню я па­зна­ё­мі­ла­ся з каў­чсёр­фін­гам ле­там 2012 го­да. З та­го ча­су па­спе­ла па­бы­ваць у Іта­ліі, Чэ­хіі, Поль­шчы, Гер­ма­ніі, Бель­гіі, Пар­ту­га­ліі, Ган­кон­гу, Ма­лай­зіі, Сін­га­пу­ры, В'ет­на­ме. Так­са­ма я зна­ё­мі­ла­ся з людзь­мі з роз­ных кра­ін тут, у Мін­ску. Больш за ўсё за­пом­ні­лі­ся ванд­роў­ні­кі з Га­лан­дыі, ЗША, Літ­вы, Бра­зі­ліі і Гер­ма­ніі.

—Як ад­бы­ло­ся тваё зна­ём­ства з каў­чсёр­фін­гам?

—Я па­еха­ла да сяб­ра Ро­мы ў Іс­па­нію. У мой план ува­хо­дзі­ла па­да­рож­жа па марш­ру­це Бар­се­ло­на — Біль­баа — Рым. У Біль­баа я жы­ла ў ква­тэ­ры сяб­ра і на пра­ця­гу амаль двух тыд­няў ад­да­ва­ла­ся прос­тым ра­дас­цям жыц­ця: спа­ла да апоўд­ня, шпа­цы­ра­ва­ла па пры­го­жых ву­лач­ках, атрым­лі­ва­ла аса­ло­ду ад ар­хі­тэк­ту­ры, сон­ца і доб­рай кам­па­ніі.

Гэ­та бес­кла­пот­насць пе­ра­шка­джа­ла мне па­чаць по­шук га­тэ­ля ў Ры­ме. І вось дні за тры да ад'­ез­ду мы з Ро­мам вы­ра­шы­лі сес­ці і пры­свя­ціць ся­бе по­шу­ку жыт­ла. Та­ды ся­бар, які да та­го мо­ман­ту ўжо быў у за­хап­лен­ні ад каў­чсёр­фін­гу, па­чаў мя­не пад­бі­ваць на па­да­рож­жа ме­на­ві­та та­кім спо­са­бам.

Мы ўсё пад­ра­бяз­на аб­мер­ка­ва­лі, па­мя­таю фі­наль­ны ар­гу­мент Ро­мы ў ад­каз на маю бо­язь: «Каб за­біць ці згвал­ціць ту­рыст­ку, ёсць больш прос­тыя спо­са­бы, чым рэ­гіст­ра­ваць не­са­праўд­ны акаўнт, по­тым з та­кіх жа акаў­нтаў пі­саць са­бе вод­гу­кі і гэ­так да­лей». Так я «за­рэ­гі­ла­ся» на www.couchsurfіng.org. Пер­шае і вель­мі скла­да­нае, што трэ­ба бы­ло зра­біць, — на­пі­саць пра ся­бе. Я ду­маю, у боль­шас­ці лю­дзей гэ­та вы­клі­кае зме­ша­ныя па­чуц­ці, але ўдва­іх з Ро­мам мы спра­ві­лі­ся. Да­рэ­чы, тэкст за два га­ды я так і не змя­ні­ла!

…Спа­чат­ку мне ад­ка­заў да­во­лі па­жы­лы італь­я­нец, які дрэн­на ве­даў анг­лій­скую мо­ву, быў вя­лі­кім фа­на­там дай­він­га і, зра­зу­ме­ла, па­да­рож­жаў. Але, уліч­ва­ю­чы да­во­лі вя­лі­кую роз­ні­цу ва ўзрос­це, я па­ду­ма­ла, што мне бы­ло б з ім не вель­мі ці­ка­ва, та­му спа­чат­ку дзень пра­вя­ла ў хос­тэ­ле, а ўжо на дру­гі мя­не пры­няў ма­ла­ды фа­то­граф, які так­са­ма ад­ка­заў на сай­це. Ён на­ват узяў вы­хад­ны на ра­бо­це, каб па­ка­заць мне Рым! Уво­гу­ле, усё прай­шло вель­мі за­хап­ляль­на і зай­маль­на: ня­гле­дзя­чы на тое, што італь­ян­цы ча­сам па­вод­зяць ся­бе воль­на на ву­лі­цы з не­зна­ём­ца­мі, мой «хост» быў вель­мі па­важ­лі­вы і вы­ха­ва­ны. Пас­ля та­ко­га, вель­мі пры­ем­на­га пер­ша­га па­да­рож­жа, я ўжо не су­мня­ва­ла­ся: каў­чсёр­фінг дае шмат маг­чы­мас­цяў!

—У ця­бе з'я­ві­ла­ся ўлас­ная сіс­тэ­ма вы­ба­ру «хос­та»?

—У пер­шыя ра­зы я прос­та чы­та­ла про­філь ча­ла­ве­ка і, ка­лі ён мне па­да­баў­ся, пі­са­ла яму. За­пы­таў я ада­сла­ла шмат! Праб­ле­ма бы­ла ў ін­шым: у пер­шы раз да май­го пры­быц­ця ў Рым за­ста­ва­ла­ся два-тры дні, а гэ­та не вель­мі зруч­на для бу­ду­чых «хос­таў». Але і слаць за­пы­ты за тры тыд­ні — так­са­ма не са­мая ўда­лая ідэя. Ідэа­льны пра­ме­жак ча­су па­між рас­сыл­кай за­пы­таў і пры­быц­цём на мес­ца — не­дзе 10 дзён, бо еў­ра­пей­цы (асаб­лі­ва з поўд­ня) час­та не ве­да­юць дак­лад­на, чым яны бу­дуць за­ня­тыя праз гэ­тыя тры тыд­ні. Тым не менш, у мя­не быў ста­ноў­чы во­пыт рас­сыл­кі за­пы­ту і за ме­сяц — тут усё за­ле­жыць ад уда­чы.

За­раз я дзей­ні­чаю так: па-пер­шае, вы­бі­раю го­рад, у які збі­ра­ю­ся. Для мя­не важ­на пры­ехаць да тых, у ка­го я са­праў­ды ха­чу за­стац­ца (як і кож­на­му з нас, на­пэў­на). На гэ­тым жа эта­пе я ад­зна­чаю пры­клад­ны ўзрост май­го «хос­та», каб мець больш шан­цаў тра­піць да ча­ла­ве­ка, які мае па­доб­ныя інтарэсы. Па-дру­гое, звяр­таю ўва­гу на ра­док, што ёсць у кож­ным про­фі­лі — «ці га­то­вы вы дзя­ліць ло­жак са сва­ім гос­цем». Ка­лі ба­чу «так» ці «мо­жа быць», ад­ра­зу за­кры­ваю — гэ­та не мой ва­ры­янт.

Да­лей я заў­сё­ды гля­джу на ра­док «пол гос­ця». Па­жа­да­на, каб там бы­ло ўка­за­на «які за­ўгод­на». Я заў­сё­ды за­кры­ваю про­філь ча­ла­ве­ка, ка­лі ён шу­кае ме­на­ві­та дзяў­чат, бо яго ча­кан­ні ад на­шай су­стрэ­чы, хут­чэй за ўсё, не су­па­дуць з ма­і­мі.

Ка­лі, на­рэш­це, зна­хо­джу па­тэн­цы­яль­на­га «хос­та», яшчэ раз пра­вя­раю, з яко­га ён го­ра­да: сайт — рэч не­на­дзей­ная і, бы­вае, па­мы­ля­ец­ца з по­шу­кам. Ча­сам лю­дзі пі­шуць пра ўмо­вы жыц­ця. Гэ­та доб­ры бо­нус, бо так мож­на быць пад­рых­та­ва­ным да та­го, што ўба­чыш на но­вым мес­цы, і не рас­ча­ра­вац­ца. Ад­ной­чы я ез­дзі­ла ў Ган­конг і, ка­лі яшчэ шу­ка­ла «хос­та», па­тра­пі­ла на ан­ке­ту ад­на­го ка­рыс­таль­ні­ка сай­та, які рас­пі­саў на­ват час, ка­лі мне мож­на пры­маць душ і клас­ці­ся спаць. Вель­мі па-азі­яц­ку!

—Ты кі­ру­еш­ся больш ро­зу­мам, чым сэр­цам?

—Не зу­сім так. Заў­сё­ды, ка­лі чы­таю про­філь ча­ла­ве­ка і ба­чу шмат агуль­ных хо­бі і ін­та­рэ­саў, я ра­зу­мею, што з та­кім но­вым зна­ё­мым мне бу­дзе ці­ка­ва і пі­шу яму. Ча­сам вы­браць «хос­та» да­па­ма­гае фо­та­зды­мак: гля­дзіш на ча­ла­ве­ка, ад­чу­ва­еш энер­ге­ты­ку — і ад­ра­зу ста­но­віц­ца зра­зу­ме­лым, па­ла­дзім мы ці не. Ёсць кан­такт — пі­шы­це! Ня­ма кан­так­ту — не пі­шы­це! Але ўсё ж на пер­шым мес­цы — кры­тэ­рыі, якія да­ты­чац­ца бяс­пе­кі.

—Як за­сце­раг­чы­ся ад не­бяс­печ­ных кан­так­таў ме­на­ві­та дзяў­чы­не?

—У гэ­тым мне да­па­ма­га­юць вод­гу­кі. Я звяр­таю ўва­гу на тыя, што па­кі­ну­лі дзяў­чаты пры­клад­на май­го ўзрос­ту: ка­лі яны па­зі­тыў­ныя, я пі­шу гэ­та­му «хос­ту», ка­лі не — усё зра­зу­ме­ла… Да та­го ж, ка­лі вод­гу­каў ня­ма, я так­са­ма не пі­шу, бо не хо­чац­ца быць пер­ша­пра­ход­цам. Нех­та па­ду­мае, што та­кія вод­гу­кі мож­на сфаль­сі­фі­ка­ваць, але сайт каў­чсёр­фін­га рас­па­знае мес­ца­зна­хо­джан­не ча­ла­ве­ка, ды і ўво­гу­ле сіс­тэ­ма там скла­да­ная і зра­біць фэй­ка­вы акаўнт да­во­лі скла­да­на. Тым не менш, я заў­сё­ды пе­рад ванд­роў­кай пы­та­ю­ся ў «хос­та» на­конт яго дак­лад­на­га ад­ра­са, тэ­ле­фо­на і на­ват ста­рон­кі на facebook. І, вядома, трэ­ба вы­бі­раць «хос­та», які ве­дае анг­лій­скую мо­ву: у ад­ва­рот­ным вы­пад­ку ва­ша раз­мо­ва бу­дзе бед­най і не­ці­ка­вай.

—Ня­гле­дзя­чы на та­кую вы­ве­ра­ную сіс­тэ­му вы­ба­ру, ма­быць, у ця­бе зда­ра­лі­ся не­пры­ем­ныя вы­пад­кі пад­час па­да­рож­жаў?

—У Пар­ту­га­ліі «хост» спра­ба­ваў на­стой­лі­ва дыс­ку­та­ваць са мной на тэ­му па­лі­ты­кі і ін­шыя «ня­ём­кія» тэ­мы. Па вы­ні­ках раз­мо­вы мы да­во­лі рэз­ка ра­зы­шлі­ся ў меркаваннях, пас­ля ча­го я пра­чну­ла­ся ран­кам і зра­зу­ме­ла, што жыць тут больш не ха­чу. Па­кі­ну­ла за­піс­ку, што з'яз­джаю да ін­ша­га «хос­та», і вось так вый­шла з сі­ту­а­цыі. Але трэ­ба заў­сё­ды быць ма­раль­на і фі­нан­са­ва га­то­вым, што мо­жа з'я­віц­ца не­аб­ход­насць зняць га­тэль.

Ле­на пад­крэс­лі­ла, што, ня­гле­дзя­чы на та­кую прос­тую, на пер­шы по­гляд, схе­му ванд­ра­ван­ня, ме­тад каў­чсёр­фін­га па­ды­хо­дзіць не ўсім. Ад­сут­насць не­аб­ход­нас­ці пла­ціць за жыл­лё ва­біць мно­гіх лю­дзей, але яны за­бы­ва­юц­ца, што пла­ціць усё роў­на да­вя­дзец­ца — сва­і­мі эмо­цы­я­мі, ча­сам, раз­мо­ва­мі з гас­па­да­ром. Для ін­тра­вер­таў, на­прык­лад, гэ­та скла­да­на, та­му са­праўд­нае за­хап­лен­не ад та­кіх па­да­рож­жаў мо­гуць ад­чуць толь­кі ад­кры­тыя лю­дзі, якім па­да­ба­ец­ца кан­так­та­ваць з ін­шы­мі і заў­сё­ды зна­хо­дзіц­ца ў цэнт­ры па­дзей. Тым, хто ба­іц­ца і не лю­біць пус­каць лю­дзей у аса­біс­тую пра­сто­ру, каў­чсёр­фінг на­ўрад ці спа­да­ба­ец­ца…

І на­пры­кан­цы яшчэ не­каль­кі па­рад ад Ле­ны:

* Пі­саць «хос­там» у част­цы «пра ся­бе» лепш стры­ма­на, на­ват ка­лі ча­ла­век вам вель­мі спа­да­баў­ся: так менш шан­цаў вы­гля­даць гэ­тым са­мым «мань­я­кам», якіх мы са­мі ба­ім­ся. Але ў дру­гой част­цы за­пы­ту трэ­ба рас­крыць ся­бе і па­ка­заць ва­шы кроп­кі су­па­дзен­няў з ча­ла­ве­кам: што вы жа­да­е­це ме­на­ві­та па­сяб­ра­ваць з ім, а не прос­та знай­сці ча­со­вы пры­ту­лак.

* Не пра­пус­каць су­стрэ­чы каў­чсёр­фе­раў, бо гэ­та не­ад'­ем­ная част­ка ру­ху: там мож­на ад­та­чыць свае ве­ды моў, а так­са­ма па­зна­ё­міц­ца з роз­ны­мі людзь­мі і на­ват да­мо­віц­ца з імі на­конт на­ступ­най па­езд­кі!

* Лепш не за­ста­вац­ца ў ад­на­го «хос­та» больш за 3–4 дні: так вы не бу­дзе­це ўспры­мац­ца ім як ця­жар. Ка­лі вы пла­ну­е­це ванд­роў­ку на два тыд­ні, знай­дзі­це не­каль­кі «хос­таў» і пе­ра­соў­вай­це­ся па­між імі.

* Каб ва­ша прось­ба даць тэ­ле­фон або ад­рас не вы­гля­да­ла як да­куч­лі­вая ідэя, ска­жы­це «хос­ту», што гэ­ту ін­фар­ма­цыю па­пра­сі­лі ва­шы баць­кі для свай­го спа­кою. Гэ­та пра­цуе, пра­ве­ра­на! Але ка­лі вы ба­чы­це, што ча­ла­век не­як не­ах­вот­на па­ве­дам­ляе пра свае ка­ар­ды­на­ты, лепш уво­гу­ле ад­мо­віц­ца ад кан­так­ту з ім.

Га­лоў­нае, што мо­жа даць каў­чсёр­фінг — гэ­та маг­чы­масць ад­чуць кра­і­ну знут­ры: стан­дарт­ныя ванд­роў­кі, якія пра­па­ну­юц­ца тур­фір­ма­мі, тут ад­на­знач­на не мо­гуць склас­ці яму кан­ку­рэн­цыю! Ка­лі вы зной­дзе­це ча­со­вае пры­ста­ні­шча ў «пра­віль­на­га» ча­ла­ве­ка і па­сяб­ру­е­це з ім, то ёсць шанц да­ве­дац­ца неш­та «экс­клю­зіў­нае» пра го­рад, які вы збі­ра­е­це­ся для ся­бе ад­крыць.

Ган­на ПЯ­РО­ВА,
сту­дэнт­ка ІІ кур­са
Ін­сты­ту­та жур­на­ліс­ты­кі БДУ.

 

Выбар рэдакцыі

Грамадства

Час клопату садаводаў: на якія сарты пладовых і ягадных культур варта звярнуць увагу?

Час клопату садаводаў: на якія сарты пладовых і ягадных культур варта звярнуць увагу?

Выбар саджанца для садавода — той момант, значнасць якога складана пераацаніць.

Культура

Чым сёлета будзе здзіўляць наведвальнікаў «Славянскі базар у Віцебску»?

Чым сёлета будзе здзіўляць наведвальнікаў «Славянскі базар у Віцебску»?

Канцэрт для дзяцей і моладзі, пластычны спектакль Ягора Дружыніна і «Рок-панарама».