(парады бывалых)
Паглядзець свет хочацца кожнаму, праўда, не ва ўсіх для гэтага ёсць фінансавая магчымасць. Але рашэнне праблемы ўжо даўно знайшлі — суполкі каўчсёрфінга. Гэта слова можна літаральна перакласці з англійскай мовы як «канапавы сёрфінг», і азначае яно від падарожжаў, што дазваляе эканоміць грошы праз прапановы ўдзельнікаў спыніцца адзін у аднаго на ноч бясплатна. На першы погляд — ідэальная схема!
Аднак такія падарожжы могуць быць непрыемнымі і нават небяспечнымі: нельга атрымаць стапрацэнтную гарантыю таго, што патрапіўся адказны і добры «хост» — так сярод каўчсёрфераў называюць чалавека, які запрашае да сябе гасцей з іншых краін. Гісторыямі сваіх паездак і сакрэтамі выбару хоста з «Чырвонкай» падзялілася Алена Р., што падарожнічае такім спосабам ужо трэці год.
—Упершыню я пазнаёмілася з каўчсёрфінгам летам 2012 года. З таго часу паспела пабываць у Італіі, Чэхіі, Польшчы, Германіі, Бельгіі, Партугаліі, Ганконгу, Малайзіі, Сінгапуры, В'етнаме. Таксама я знаёмілася з людзьмі з розных краін тут, у Мінску. Больш за ўсё запомніліся вандроўнікі з Галандыі, ЗША, Літвы, Бразіліі і Германіі.
—Як адбылося тваё знаёмства з каўчсёрфінгам?
—Я паехала да сябра Ромы ў Іспанію. У мой план уваходзіла падарожжа па маршруце Барселона — Більбаа — Рым. У Більбаа я жыла ў кватэры сябра і на працягу амаль двух тыдняў аддавалася простым радасцям жыцця: спала да апоўдня, шпацыравала па прыгожых вулачках, атрымлівала асалоду ад архітэктуры, сонца і добрай кампаніі.
Гэта бесклапотнасць перашкаджала мне пачаць пошук гатэля ў Рыме. І вось дні за тры да ад'езду мы з Ромам вырашылі сесці і прысвяціць сябе пошуку жытла. Тады сябар, які да таго моманту ўжо быў у захапленні ад каўчсёрфінгу, пачаў мяне падбіваць на падарожжа менавіта такім спосабам.
Мы ўсё падрабязна абмеркавалі, памятаю фінальны аргумент Ромы ў адказ на маю боязь: «Каб забіць ці згвалціць турыстку, ёсць больш простыя спосабы, чым рэгістраваць несапраўдны акаўнт, потым з такіх жа акаўнтаў пісаць сабе водгукі і гэтак далей». Так я «зарэгілася» на www.couchsurfіng.org. Першае і вельмі складанае, што трэба было зрабіць, — напісаць пра сябе. Я думаю, у большасці людзей гэта выклікае змешаныя пачуцці, але ўдваіх з Ромам мы справіліся. Дарэчы, тэкст за два гады я так і не змяніла!
…Спачатку мне адказаў даволі пажылы італьянец, які дрэнна ведаў англійскую мову, быў вялікім фанатам дайвінга і, зразумела, падарожжаў. Але, улічваючы даволі вялікую розніцу ва ўзросце, я падумала, што мне было б з ім не вельмі цікава, таму спачатку дзень правяла ў хостэле, а ўжо на другі мяне прыняў малады фатограф, які таксама адказаў на сайце. Ён нават узяў выхадны на рабоце, каб паказаць мне Рым! Увогуле, усё прайшло вельмі захапляльна і займальна: нягледзячы на тое, што італьянцы часам паводзяць сябе вольна на вуліцы з незнаёмцамі, мой «хост» быў вельмі паважлівы і выхаваны. Пасля такога, вельмі прыемнага першага падарожжа, я ўжо не сумнявалася: каўчсёрфінг дае шмат магчымасцяў!
—У цябе з'явілася ўласная сістэма выбару «хоста»?
—У першыя разы я проста чытала профіль чалавека і, калі ён мне падабаўся, пісала яму. Запытаў я адаслала шмат! Праблема была ў іншым: у першы раз да майго прыбыцця ў Рым заставалася два-тры дні, а гэта не вельмі зручна для будучых «хостаў». Але і слаць запыты за тры тыдні — таксама не самая ўдалая ідэя. Ідэальны прамежак часу паміж рассылкай запытаў і прыбыццём на месца — недзе 10 дзён, бо еўрапейцы (асабліва з поўдня) часта не ведаюць дакладна, чым яны будуць занятыя праз гэтыя тры тыдні. Тым не менш, у мяне быў станоўчы вопыт рассылкі запыту і за месяц — тут усё залежыць ад удачы.
Зараз я дзейнічаю так: па-першае, выбіраю горад, у які збіраюся. Для мяне важна прыехаць да тых, у каго я сапраўды хачу застацца (як і кожнаму з нас, напэўна). На гэтым жа этапе я адзначаю прыкладны ўзрост майго «хоста», каб мець больш шанцаў трапіць да чалавека, які мае падобныя інтарэсы. Па-другое, звяртаю ўвагу на радок, што ёсць у кожным профілі — «ці гатовы вы дзяліць ложак са сваім госцем». Калі бачу «так» ці «можа быць», адразу закрываю — гэта не мой варыянт.
Далей я заўсёды гляджу на радок «пол госця». Пажадана, каб там было ўказана «які заўгодна». Я заўсёды закрываю профіль чалавека, калі ён шукае менавіта дзяўчат, бо яго чаканні ад нашай сустрэчы, хутчэй за ўсё, не супадуць з маімі.
Калі, нарэшце, знаходжу патэнцыяльнага «хоста», яшчэ раз правяраю, з якога ён горада: сайт — рэч ненадзейная і, бывае, памыляецца з пошукам. Часам людзі пішуць пра ўмовы жыцця. Гэта добры бонус, бо так можна быць падрыхтаваным да таго, што ўбачыш на новым месцы, і не расчаравацца. Аднойчы я ездзіла ў Ганконг і, калі яшчэ шукала «хоста», патрапіла на анкету аднаго карыстальніка сайта, які распісаў нават час, калі мне можна прымаць душ і класціся спаць. Вельмі па-азіяцку!
—Ты кіруешся больш розумам, чым сэрцам?
—Не зусім так. Заўсёды, калі чытаю профіль чалавека і бачу шмат агульных хобі і інтарэсаў, я разумею, што з такім новым знаёмым мне будзе цікава і пішу яму. Часам выбраць «хоста» дапамагае фотаздымак: глядзіш на чалавека, адчуваеш энергетыку — і адразу становіцца зразумелым, паладзім мы ці не. Ёсць кантакт — пішыце! Няма кантакту — не пішыце! Але ўсё ж на першым месцы — крытэрыі, якія датычацца бяспекі.
—Як засцерагчыся ад небяспечных кантактаў менавіта дзяўчыне?
—У гэтым мне дапамагаюць водгукі. Я звяртаю ўвагу на тыя, што пакінулі дзяўчаты прыкладна майго ўзросту: калі яны пазітыўныя, я пішу гэтаму «хосту», калі не — усё зразумела… Да таго ж, калі водгукаў няма, я таксама не пішу, бо не хочацца быць першапраходцам. Нехта падумае, што такія водгукі можна сфальсіфікаваць, але сайт каўчсёрфінга распазнае месцазнаходжанне чалавека, ды і ўвогуле сістэма там складаная і зрабіць фэйкавы акаўнт даволі складана. Тым не менш, я заўсёды перад вандроўкай пытаюся ў «хоста» наконт яго дакладнага адраса, тэлефона і нават старонкі на facebook. І, вядома, трэба выбіраць «хоста», які ведае англійскую мову: у адваротным выпадку ваша размова будзе беднай і нецікавай.
—Нягледзячы на такую вывераную сістэму выбару, мабыць, у цябе здараліся непрыемныя выпадкі падчас падарожжаў?
—У Партугаліі «хост» спрабаваў настойліва дыскутаваць са мной на тэму палітыкі і іншыя «няёмкія» тэмы. Па выніках размовы мы даволі рэзка разышліся ў меркаваннях, пасля чаго я прачнулася ранкам і зразумела, што жыць тут больш не хачу. Пакінула запіску, што з'язджаю да іншага «хоста», і вось так выйшла з сітуацыі. Але трэба заўсёды быць маральна і фінансава гатовым, што можа з'явіцца неабходнасць зняць гатэль.
Лена падкрэсліла, што, нягледзячы на такую простую, на першы погляд, схему вандравання, метад каўчсёрфінга падыходзіць не ўсім. Адсутнасць неабходнасці плаціць за жыллё вабіць многіх людзей, але яны забываюцца, што плаціць усё роўна давядзецца — сваімі эмоцыямі, часам, размовамі з гаспадаром. Для інтравертаў, напрыклад, гэта складана, таму сапраўднае захапленне ад такіх падарожжаў могуць адчуць толькі адкрытыя людзі, якім падабаецца кантактаваць з іншымі і заўсёды знаходзіцца ў цэнтры падзей. Тым, хто баіцца і не любіць пускаць людзей у асабістую прастору, каўчсёрфінг наўрад ці спадабаецца…
І напрыканцы яшчэ некалькі парад ад Лены:
* Пісаць «хостам» у частцы «пра сябе» лепш стрымана, нават калі чалавек вам вельмі спадабаўся: так менш шанцаў выглядаць гэтым самым «маньякам», якіх мы самі баімся. Але ў другой частцы запыту трэба раскрыць сябе і паказаць вашы кропкі супадзенняў з чалавекам: што вы жадаеце менавіта пасябраваць з ім, а не проста знайсці часовы прытулак.
* Не прапускаць сустрэчы каўчсёрфераў, бо гэта неад'емная частка руху: там можна адтачыць свае веды моў, а таксама пазнаёміцца з рознымі людзьмі і нават дамовіцца з імі наконт наступнай паездкі!
* Лепш не заставацца ў аднаго «хоста» больш за 3–4 дні: так вы не будзеце ўспрымацца ім як цяжар. Калі вы плануеце вандроўку на два тыдні, знайдзіце некалькі «хостаў» і перасоўвайцеся паміж імі.
* Каб ваша просьба даць тэлефон або адрас не выглядала як дакучлівая ідэя, скажыце «хосту», што гэту інфармацыю папрасілі вашы бацькі для свайго спакою. Гэта працуе, праверана! Але калі вы бачыце, што чалавек неяк неахвотна паведамляе пра свае каардынаты, лепш увогуле адмовіцца ад кантакту з ім.
Галоўнае, што можа даць каўчсёрфінг — гэта магчымасць адчуць краіну знутры: стандартныя вандроўкі, якія прапануюцца турфірмамі, тут адназначна не могуць скласці яму канкурэнцыю! Калі вы знойдзеце часовае прыстанішча ў «правільнага» чалавека і пасябруеце з ім, то ёсць шанц даведацца нешта «эксклюзіўнае» пра горад, які вы збіраецеся для сябе адкрыць.
Ганна ПЯРОВА,
студэнтка ІІ курса
Інстытута журналістыкі БДУ.
Выбар саджанца для садавода — той момант, значнасць якога складана пераацаніць.
Канцэрт для дзяцей і моладзі, пластычны спектакль Ягора Дружыніна і «Рок-панарама».