Карэспандэнты «Звязды» даведаліся, як кормяць ваеннаслужачых у элітнай часці ўнутраных войск.
Правільнае і якаснае харчаванне — залог добрага здароўя салдата. Падчас службы ў войску пра гэта пастаянна нагадвалі спецыялісты харчовай службы. І сэнс у гэтых словах, безумоўна, ёсць. У гэтым я яшчэ раз пераканаўся, калі наведаў вайсковую часць 3214 спецыяльнага прызначэння.
«Меню даволі разнастайнае»
Вялікая, памерам з палову футбольнага поля, вайсковая сталоўка ўмоўна падзелена на дзве часткі. Злева абедаюць курсанты факультэта ўнутраных войскаў Ваеннай акадэміі, а справа — ваеннаслужачыя часці. Мы якраз патрапілі ў самы разгар харчавання. Хлопцы ў камуфляжы інтэнсіўна рухаюцца ў чарзе, трымаючы падносы з талеркамі. Але я паспяваю спытаць аднаго з вайскоўцаў пра ўлюбёную страву.
—У нас вельмі смачныя булачкі, — са шчырай усмешкай прызнаецца яфрэйтар Раман Раманавец. — Асабліва, калі атрымліваецца дастаць гарачую, толькі прывезеную. Пад гарбату — гэта проста смаката! Пры гэтым на кухні гатуюць і іншыя сытныя стравы. Салаты, напрыклад, заўжды бываюць розныя. У святочныя дні меню крышачку мяняюць. Замест булачкі могуць даць вафлі. Увогуле, меню даволі разнастайнае.
Шчыра кажучы, порцыя, якую атрымліваюць ваеннаслужачыя, выглядае даволі ўнушальна і сваімі памерамі дакладна не саступае тым, якія штодня ва ўніверсітэтах набываюць студэнты. Кормяць тут добра. Бацькам ваеннаслужачых за гэта хвалявацца дакладна не трэба. Але гэтай сытнасці таксама ёсць сваё тлумачэнне.
—Наш паёк адрозніваецца ад тых, які выдаткоўваюць ваеннаслужачым у іншых вайсковых часцях унутраных войскаў, — падкрэслівае лейтэнант Арцём Назарук, афіцэр харчовай службы. — Усё ж такі мы з'яўляемся брыгадай спецыяльнага прызначэння і для спецназаўцаў існуе дадатковы паёк. Ваеннаслужачым даюць больш мяса, рыбы… Штодня яны атрымліваюць кефір, агародніну і яйкі. У нас сапраўды харчуюцца больш разнастайна і каларыйна. Многія нават прызнаваліся, што так насычана не елі нават дома. Хлопцы папраўляюцца, актыўна пачынаюць займацца спортам. А калі ў горадзе — эпідэмія грыпу ці прастуды, мы абавязкова кладзем на стол цыбулю і часнок.
Аднак, калі табе нават гэтага не хапіла, набыць шакаладны батончык ці які-небудзь кекс можна ў буфетах, што працуюць на тэрыторыі часці. Спецназаўцам у вольны час дазваляюць чаяваць у размяшчэнні роты, але захоўваць там прадуктовыя перадачы бацькоў — забаронена.
Яшчэ адной мясцовай «фішкай» называюць так званыя «Дні імяніннікаў». Маёр Валерыя Анохіна, начальнік службы выхаваўчай работы, кажа, што падобныя мерапрыемствы ў сталовай ладзяць два разы на месяц. Хлопцаў, якія нядаўна адзначылі свой дзень народзінаў, запрашаюць у асобнае памяшканне, рыхтуюць стол. Каб стварыць хатнюю атмасферу, гатуюць стравы нацыянальнай кухні (бабку) і віншуюць са святам.
Нягледзячы на тое, што ты знаходзішся ў сталоўцы (хоць і армейскай), свае адметнасці адразу кідаюцца ў вочы. Па-першае, у звычайнай сталовай вы ніколі не ўбачыце медыка, які дэгустуе стравы і падчас сілкавання кантралюе раздачу ежы. Па-другое, ядуць тут выключна з посуду, вырабленага з нержавеючай сталі, бо яна лічыцца найбольш зносастойкай. А па-трэцяе, сняданак, абед і вячэру хлопцам гатуюць іх таварышы па службе.
Шэф-повар і яго каманда
Сяргей Варабей — чалавек, які лепш за ўсіх ведае кулінарныя густы ваеннаслужачых. Вось ужо 16‑ы год ён па кантракце працуе ў гэтай вайсковай часці, займае пасаду кухара-інструктара. Сяргея, наогул, добра ведаюць ва ўнутраных войсках. Ён восем разоў удзельнічаў у конкурсе прафесійнага майстэрства і чатыры разы атрымліваў перамогу ў гэтых кулінарных спаборніцтвах. У свой час ён закончыў вучылішча па спецыяльнасці «кухар», а пасля трапіў на тэрміновую службу на кухню вайсковай часці 3214. Яго дзецям пашанцавала. Калі бацька на хатняй кухні адказвае за гарачае, жонка (кандытар па прафесіі) — за ўсё салодкае. Вось дзе раздолле!
У белай кашулі кухара, з закасанымі рукавамі, ён нагадвае героя адной кулінарнай кінастужкі.
—Я па тэлебачанні таксама глядзеў і «Пякельную кухню», і адпаведныя тэлесерыялы, — апераджае маё пытанне ўсмешлівы суразмоўца, у падчыненні якога 10 чалавек. — Праўда, такіх боек, як там, у нас ніколі не бывае. Бо калектыў добры: імкнёмся адзін аднаго падтрымліваць. Калі казаць па-сучаснаму: я для іх — шэф-повар, а яны для мяне — су-шэфы, мае памочнікі.
Сяргей запускае нас на кухню. Справа стаяць вялікія электракатлы, у якіх ваеннаслужачыя робяць гарбату, вараць суп, кашу. Злева — шэраг памяшканняў, дзе кожны адказвае за сваю «дзялянку». У адным — мыюць посуд, у другім — абвальваюць мяса, у трэцім — спецыяльнай «штампоўкай» ператвараюць брыкеты сметанковага масла ў маленькія шайбы, якія пасля патрапяць на талеркі вайскоўцаў. Крыху далей хлопцы паніруюць рыбу, а пасля будуць яе смажыць.
На кухню, між іншым, проста так не патрапіш. Адбор праводзяць яшчэ ў ваенкамаце. Звычайна туды прапаноўваюць ісці тым, хто мае спецыяльную адукацыю. Кожны мусіць сачыць за знешнім выглядам. Штодня перад выхадам яны абавязкова праходзяць медагляд, і толькі пасля пераапранутыя ў спецадзенне накіроўваюцца выконваць свае абавязкі. Па сталоўцы кожны дзень мяняецца нарад. Гэтых ваеннаслужачых, дарэчы, можна адрозніць і па колеры адзення. Калі на кухарах выключна белая форма, нарад носіць працоўную, карычневую ўніформу.
[caption id="attachment_69922" align="alignnone" width="600"] «Штампоўка» ператварае брыкеты сметанковага масла ў маленькія шайбы.[/caption]
На Масленіцу прыгатавалі 3 тысячы бліноў!
—А ці рабілі ваеннаслужачыя вам кампліменты за смачныя стравы? — пытаюся ў Сяргея Вараб'я.
—Падобнае таксама можна пачуць. У сённяшняй моладзі адсутнічае рэжым. Пагулялі ў камп'ютар, патрушчылі чыпсы — і ўсё. А тут трэба кіравацца распарадкам дня, харчавацца тры разы на дзень. Падобнае адчуў калісьці нават на сабе. І, калі нехта кажа, што ў войску нармальна не кормяць, я гэтаму не веру. Дзе-дзе, а ў нас байца кормяць добра.
Цікава, што раз на тыдзень — дзень нацыянальнай кухні. Для хлопцаў гатуюць дранікі, пякуць бульбу. Супы, дарэчы, у меню не паўтараюцца. Штодня — новы: капуста, расольнік, боршч, суп са шчаўем, з макаронай…
—А якая страва з'яўляецца сапраўдным салдацкім хітом?
—Бабка са смятанай і дранікі. Ваеннаслужачыя часам нават не могуць паверыць, што ў салдацкай сталоўцы падобнае наогул гатуюць.
Цікава, што мясцовыя кухары гатуюць не толькі для ваеннаслужачых, але і для гасцей. Напрыклад, на Масленіцу вараць кашу, рыхтуюць гарбату і выпякаюць да 3 тысяч бліноў. Увесь працэс займаў да 8 гадзін! Пры гэтым сталовая тут працуе амаль бесперапынна. Нават ноччу на кухню заступаюць кухары, якія для вялікай каманды спецназаўцаў гатуюць сытны сняданак.
Выбар саджанца для садавода — той момант, значнасць якога складана пераацаніць.
Канцэрт для дзяцей і моладзі, пластычны спектакль Ягора Дружыніна і «Рок-панарама».