Радавы і маршал

92-га­до­вы Ва­сіль Гар­дзе­ен­ка з вёс­кі Клі­вы Хой­ніц­ка­га ра­ё­на ў юнац­тве ма­рыў стаць мас­та­ком, на­ват збі­раў­ся па­сту­паць у Пінск, у мас­тац­кі тэх­ні­кум. Але вай­на пе­ра­крэс­лі­ла ўсе пла­ны. Ва­я­ваў пад­рыў­ні­ком і раз­вед­чы­кам у пар­ты­зан­скім атра­дзе, пас­ля вы­зва­лен­ня Бе­ла­ру­сі з Чыр­во­най ар­мі­яй па­гнаў фа­шыс­таў да­лей — ку­ля­мёт­чык Гар­дзе­ен­ка вы­зва­ляў Вар­ша­ву, удзель­ні­чаў ва ўзяц­ці Бер­лі­на... Пас­ля вай­ны бы­ло не да ма­ля­ван­ня — трэ­ба бы­ло па­ды­маць зруй­на­ва­ную гас­па­дар­ку. Але ця­га і здоль­насць да мас­тац­тва за­ста­лі­ся на ўсё жыц­цё. Сён­ня, на­прык­лад, ве­тэ­ран пі­ша парт­рэт лю­бі­ма­га пал­ка­вод­ца — мар­ша­ла Жу­ка­ва. Га­во­рыць, што да юбі­лею Пе­ра­мо­гі аку­рат па­спее.