Так жыць на свеце цяжка мне, сябры, Чакаю я з усіх бакоў падману. Як добра зранку — гэта да пары:
Пляж мясцовы — не Карыбы, І ўсё ж лепей тут, чым дзе: Няма столькі ў рэчцы рыбы, Колькі на пяску людзей.
У кабінет дырэктара ўвайшоў вусаты хлопец. Ханан Ханавіч на імгненне падняў галаву і зноў стаў нешта пісаць
Ганаровае месца ў кагорце вожыкаўскіх сяброў і пабрацімаў займае часопіс «Чаян» («Скарпіён»).
Міністр інфармацыі — пра тыражы і асобнікі, класікаў і сучаснікаў.
Адбыўся рэспубліканскі круглы стол «Адлюстраванне сучаснай Беларусі ў мастацкай літаратуры».
На гэтае пытанне шукалі адказу падчас круглага стала «Вывучэнне малой радзімы: вопыт, праблематыка, перспектывы».
Заўтра спаўняецца роўна 75 гадоў, як фашысцкія карнікі спалілі разам з людзьмі невялікую лясную вёсачку Хатынь пад Лагойскам.
Сучасныя жанчыны становяцца ўсё больш незалежнымі, а мужчыны — больш эмацыянальнымі.
Іх стварылі ў гонар прадпрыемстваў, якія паспяхова функцыянавалі ў дарэвалюцыйны час.
Не выяўлены гіганцкі баршчэўнік пакуль толькі ў Брагінскім, Нараўлянскім і Лельчыцкім раёнах Гомельшчыны.
Адзінота і асабліва адзінота ў сям'і — рэальная прыкмета нашага часу.
