Цёплы прыём — служба з агеньчыкам

Менавіта так і прынята працаваць з афіцэрскім папаўненнем у 72-м гвардзейскім Аб'яднаным вучэбным цэнтры падрыхтоўкі прапаршчыкаў і малодшых спецыялістаў.

Сёлета вучэбнае злучэнне атрымала вялікае (па сённяшніх мерках) папаўненне прафесіяналаў. Месяц таму ў распараджэнне камандавання 72-га гвардзейскага АВЦ прыбылі 27 маладых афіцэраў. Пятнаццаць лейтэнантаў скончылі Ваенную акадэмію, астатнія маладыя прафесіяналы вучыліся на ваенных факультэтах у іншых ВНУ краіны.

Пасля прыбыцця афіцэраў-навічкоў у Печы з кожным з іх персанальна пагутарыў выканаўца абавязкаў начальніка 72-га гвардзейскага АВЦ гвардыі палкоўнік Сяргей Новік. Яго цікавіла літаральна ўсё: настрой на службу, сямейнае становішча, планы на перспектыву. На месцы былі вырашаны праблемы як службовага, так і асабістага характару. Такім чынам, напрыклад, лейтэнанту Яўгену Гарбачову дапамаглі з пераводам і працаўладкаваннем яго жонкі ў мясцовую школу № 7 настаўніцай матэматыкі.
Змаглі вырашыць і адну з надзённых праблем — размяшчэнне выпускнікоў. Адшукаўшы рэзервы, усіх халасцякоў, якія мелі патрэбу ў жыллі, размясцілі ў загадзя адрамантаваных пакоях афіцэрскага інтэрната. Жанатым выдзелілі асобныя пакоі сямейнага тыпу. Паводле слоў саміх выпускнікоў, жыллёвыя ўмовы іх цалкам задавальняюць.

Як расказаў начальнік аддзялення кадраў АВЦ гвардыі падпалкоўнік Вадзім МЯЦЕЛЬСКІ, амаль палова выпускнікоў накіравана на кадравае ўзмацненне цэнтраў тылавога і тэхнічнага забеспячэння. У гэтых вайсковых часцях да ўсіх афіцэраў-навічкоў паставіліся клапатліва. З першага дня службы за кожным замацавалі вопытных і аўтарытэтных настаўнікаў, якія цярпліва і настойліва вучаць лейтэнантаў усім прамудрасцям і тонкасцям вайсковага жыцця, аказваюць ім дапамогу і словам, і справай.
— Задаволены, што старт маёй службы пачаўся ў вайсковай «вучэбцы», — заўважыў у гутарцы лейтэнант Аляксей ДЗЯЛЕНДЗІК, прызначаны на пасаду начальніка харчовай службы цэнтра тылавога забеспячэння. — З першага дня адчуў сябе паўнавартасным членам афіцэрскага калектыву. Адчуваецца дзелавая і маральная падтрымка з боку старэйшых таварышаў. Мне давяраюць і разлічваюць на мяне. Падобнае стаўленне не дазваляе расхалоджвацца. Стараюся адказна ставіцца да службовых абавязкаў, унікаць ва ўсю тонкасць арганізацыі харчавання ваеннаслужачых. З такой падтрымкай і цёплым прыёмам у часці можна горы звярнуць!..
Лейтэнанты Дзмітрый Ракіцкі і Андрэй Руткоўскі не толькі разам вучыліся на ваенна-тэхнічным факультэце БНТУ, але і трапілі на службу ў адну вайсковую часць — цэнтр тэхнічнага забеспячэння. Нават пасады ў іх аднолькавыя: абодва прызначаны намеснікамі камандзіраў рот забеспячэння вучэбнага працэсу па ўзбраенні.
Маладыя афіцэры разумеюць — служыць у гэтай часці няпроста: ненармаваны працоўны дзень, бесперабойнае забеспячэнне тэхнікай планавых заняткаў курсантаў, падтрыманне яе ў спраўным стане, работа з дакументацыяй... Але цяжкасці іх не пужаюць. Тым больш што тут створаны нармальныя ўмовы для жыцця і службы.
— У поўнай меры ўсведамляю адказнасць, якая лягла на мае плечы, — патлумачыў у ходзе гутаркі лейтэнант Дзмітрый РАКІЦКІ. — У падначаленні — вадзіцельскі склад, каля двух дзясяткаў адзінак тэхнікі вучэбна-баявой групы. — Гэта сур'ёзна. Тэарэтычных ведаў па спецыяльнасці атрымаў на факультэце дастаткова, а вось практыкі малавата. Але справа гэта нажыўная. З абавязкамі стараюся спраўляцца.
Добрую кадравую падтрымку цяпер атрымала і 3-я гвардзейская школа падрыхтоўкі спецыялістаў танкавых і артылерыйскіх падраздзяленняў. Вайсковы калектыў вучэбнай часці папоўніўся адразу пяццю выпускнікамі Ваеннай акадэміі. Усіх іх размеркавалі на раўназначныя капітанскія пасады.
Гвардыі лейтэнанты Мікалай Каспяровіч і Дзмітрый Пазняк не толькі вучыліся на агульнавайсковым факультэце, але і разам трапілі служыць у адну роту камандзірамі вучэбных танкавых узводаў. На дваіх ім нават выдзелілі добраўпарадкаваны пакой у афіцэрскім інтэрнаце, дзе аднакурснікі маюць магчымасць не толькі адпачыць пасля цяжкага ратнага дня, а і абмеркаваць агульныя для іх пытанні па службе. Пастаянныя стасункі сяброў даюць дадатковыя сілы ў афіцэрскім станаўленні.
— Без усялякага разгойдвання прыняў узвод курсантаў з трыццаці чалавек, — расказвае гвардыі лейтэнант Мікалай КАСПЯРОВІЧ са Смалявіцкага раёна. — Ва ўсіх адукацыя не ніжэй за сярэднюю тэхнічную. Настрой на вучобу ў хлопцаў ёсць. Значыць, будуць і вынікі. Ужо праз тыдзень разам з падраздзяленнем займаўся на палігоне. Цяжкавата спачатку даводзілася. Калі ў акадэміі, па сутнасці, адказваў толькі за сябе, то ў полі «ружовыя акуляры» давялося зняць. Ніякіх патуранняў, скідак на маладосць і нявопытнасць тут няма. Калі ўжо ў цябе на пагонах зоркі, будзь ласкавы падрыхтаваць вучэбна-матэрыяльную базу да заняткаў, метадычна граматна адпрацаваць з падначаленымі вучэбныя працэсы, прасачыць за выкананнем мер бяспекі.
Дастаткова хутка ўвайшоў у працоўны рытм і гвардыі лейтэнант Аляксандр Мацвееў. Дарэчы, родам Аляксандр з Печаў, нарадзіўся ў сям'і вайскоўцаў. Не дзіўна, што ён стаў афіцэрам-танкістам па прыкладзе свайго бацькі, які, дарэчы, таксама пачынаў службу ў гэтай жа вучэбнай часці.
— У нас у вайсковай часці цалкам рэальна пры нармальным стаўленні да службы за кароткі час атрымаць у падначаленне і роту, — патлумачыў лейтэнант Яўген Бутар, прызначаны на пасаду камандзіра ўзвода КШМ. — Трэба толькі старанна працаваць, набірацца вопыту. А наогул ёсць вялікае жаданне прайсці службовыя прыступкі і ў перспектыве паступіць на камандна-штабны факультэт Ваеннай акадэміі. Трывалых ведаў і навыкаў да таго часу, думаю, хопіць.
У маладых афіцэраў працягваецца нялёгкая пара станаўлення. Вельмі хацелася б, каб ва ўсіх іх афіцэрская кар'ера і асабістае жыццё склаліся ўдала. Поспехаў вам, лейтэнанты!

Мікалай МАКАРЭВІЧ.

Фота аўтара.