На прэзентацыі візуальна-паэтычнага праекта «АКРЫ» сцены Музея сучаснага выяўленчага мастацтва ператварыліся ў нотны стан. На ім адмысловай кампазіцыяй загучалі музычныя вершы Арцёма Кавалеўскага і меладычныя дызайнерскія работы Руслана Найдзена.
Супрацоўніцтва ў дзіцячым часопісе «Бярозка» зблізіла творцаў: Руслан зацікавіўся тэкстамі Арцёма, і ўзнікла ідэя стварыць супольны праект. На шляху да ўзаемадзеяння паэзіі і візуальнага мастацтва паэту давялося рабіць мастацкі пераклад вершаў на рускую мову спецыяльна для дызайнера. Візуальныя вобразы нараджаліся амаль сінхронна і ва ўнісон.
Арцём Кавалеўскі зачытаў Руслану Найдзену верш «Дзясяты — Гамер»: Першы,/Другі,/Трэці,/Чацвёрты,/Пяты,/Шосты,/Сёмы,/Восьмы,/Дзявяты,/Гамер. Сутнасць яго першым зразумеў сябар Арцёма, гісторык Сяргей Клюцкі: да Гамера паэты заставаліся невядомымі і знікалі з гістарычнага і чытацкага далягляду. «Хто ж адзінаццаты?», — запытаўся Руслан і атрымаў ад Арцёма адказ: «Я». Іранічная дыскусія знайшла адлюстраванне на 26 старонцы кнігі, дзе імя легендарнага старажытнагрэчаскага эпічнага паэта набрана 240‑м кеглем. А пад ім маленькай, не надта сціплай заўвагай пазначаны сучасны творца пад нумарам адзінаццаць.
Кожная старонка — асобная гісторыя, самастойны твор мастацтва і рэбус, які давядзецца адгадваць чытачу ўжо без аўтарскай дапамогі.
На прэзентацыі паэтычна-візуальнага праекта гледачы змаглі пачуць тлумачэнні стваральнікаў кнігі. Знаёмыя з лірыкай Арцёма Кавалеўскага пазнаюць яго ранейшыя вершы, якія, аздобленыя візуальнымі вобразамі, загучалі наноў. Напрыклад, «Брудны гарадскі трыпціх» з дапамогай мастацкага ўяўлення Руслана Найдзена ператварыўся ў жорсткі грамадзянскі верш з барвовымі адбіткамі і пазнакай групы крыві.
Асабліва ўважлівыя чытачы знойдуць шмат асабістых рэчаў аўтараў, прыхаваных на старонках: пачатую пласцінку валідолу, што павінна ўратаваць ад «пратараненага, траўмаванага настрою без бэзу»; квіток на самалёт, дзе ляціць «светлая, нязмушаная, маленькая шведка»; чэк на суму, роўную вадкай адзінцы вымярэння неспакою, датаваны днём нараджэння аўтара.
Лірычна-пяшчотныя радкі Арцёма Кавалеўскага зрабіліся непрыкрыта эратычнымі дзякуючы бессаромнаму воку Руслана Найдзена.
Бо паверыць у сілу эротыкі прымусіць «Пясочная/Пяшчота/Пякучых,/Палюючых,/Пануючых,/Пачынаючых/Рук».
Некаторыя радкі разарванай тэлеграмай сведчаць пра былое шчаслівае лета; літара «ш» нотай стомы нагадвае пра самоту ў кампаніі Шапэна; разгадка сну раскрываецца, калі старонку нумар 12 уладкоўваеш насупраць люстра; дыяментавае судакрананне з вясной выклікае электрычныя ўспышкі; лісце птушкамі разлятаецца па паперы, хаваючы ад восені выйсце; а сподак поўні маскіруецца на шостым радку пад літару О.
Суцэльная гульня, рэбусы, таямніцы робіць кнігу жывым мастацкім аб'ектам, сэнсаў у якім хопіць не на адзін вечар вандровак паміж словамі.
З першага погляду не атрымаецца вызначыць назву кнігі, яе давядзецца шукаць на іншых старонках выдання. Як заўважыла мастацтвазнаўца Галіна Багданава, сёлета споўнілася 100 гадоў з моманту напісання Казімірам Малевічам «Чорнага квадрата», і гэтая падзея выпадкова, але сімвалічна адбілася на чорна-белай графічнай вокладцы.
Выяўленчы мінімалізм мастака нібыта падводзіць рысачку пад вершаваным лаканізмам паэта.
Сярод сяброў, знаёмых, калег аўтараў на прэзентацыі можна было сустрэць фотамастака Юрыя Іванова, тэатральнага крытыка Таццяну Арлову, кінакрытыка Людмілу Саянкову, паэтаў Сержа Мінскевіча, Аксану Спрынчан і іншых творцаў.
Па словах мастацкага крытыка Ларысы Фінкельштэйн: «Калі работа падпісана Русланам, значыць, дызайн сапраўды «найден».
Марыя ДУБРОЎСКАЯ
Выбар саджанца для садавода — той момант, значнасць якога складана пераацаніць.
Канцэрт для дзяцей і моладзі, пластычны спектакль Ягора Дружыніна і «Рок-панарама».