Не «ка­тац­ца» — ехаць

Сё­ле­та сем ве­ла­сі­пе­дыс­таў за­гі­ну­лі і амаль сем­дзе­сят па­ка­ле­чы­лі­ся

Ча­сам зда­ец­ца, што ве­ла­сі­пед з'яў­ля­ец­ца не транс­парт­ным срод­кам, а ін­стру­мен­там для па­вы­шэн­ня ад­рэ­на­лі­ну. У вы­ні­ку па­лё­таў па ас­фаль­це ўла­даль­ні­кі веласіпедаў ня­рэд­ка па сва­ёй бес­тур­бот­нас­ці ста­но­вяц­ца ах­вя­ра­мі ава­рый. Тым ча­сам ста­тыс­ты­ка ўжо свед­чыць пра па­ве­лі­чэн­не да­рож­ных зда­рэн­няў з не­па­срэд­ным удзе­лам ве­ла­сі­пе­дыс­таў. Пра гэ­та ў ін­тэр­в'ю «Звяз­дзе» па­ве­да­мі­ла Ган­на Ба­на­дык, стар­шы ін­спек­тар па асаб­лі­вых да­ру­чэн­нях упраў­лен­ня ДАІ Мі­ніс­тэр­ства ўнут­ра­ных спраў.

— Ве­ла­рух у Бе­ла­ру­сі ста­но­віц­ца ўсё больш па­пу­ляр­ным, мод­ным, — ка­жа спа­да­ры­ня Ган­на. — Яшчэ коль­кі га­доў та­му на ве­ла­сі­пе­дах ак­тыў­на пе­ра­мя­ша­лі­ся лі­ча­ныя дзя­сят­кі, а ця­пер на іх па­ста­ян­на ез­дзяць ты­ся­чы бе­ла­ру­саў. Ад­нак нель­га ска­заць, што ха­ця б па­ло­ва з іх азна­ё­мі­ла­ся з пра­ві­ла­мі да­рож­на­га ру­ху.

Па ві­не ве­ла­сі­пе­дыс­таў сё­ле­та, за пер­шае паў­год­дзе, здзейс­не­ны 72 да­рож­на-транс­парт­ныя зда­рэн­ні. А гэ­та на 12,5 пра­цэн­та больш за ле­таш­нія па­каз­чы­кі. Па­доб­ная праб­ле­ма най­больш ак­ту­аль­ная для Мін­скай, Гро­дзен­скай і Го­мель­скай аб­лас­цей. Ва ўсіх ДТЗ за­гі­ну­лі 7 ве­ла­сі­пе­дыс­таў і па­ра­не­ны 66. Рэз­кі ўсплеск да­рож­на-транс­парт­ных зда­рэн­няў ле­тась за­фік­са­ны з чэр­ве­ня да кан­ца жніў­ня. Са­мым ава­рый­ным ме­ся­цам ле­тась і па­за­ле­тась быў лі­пень. За гэ­ты ме­сяц у 2012 го­дзе за­гі­ну­лі 12 ве­ла­сі­пе­дыс­таў, праз год — 11. Па ста­тыс­ты­цы най­больш не­бяс­печ­ным днём па коль­кас­ці ДТЗ для ве­ла­сі­пе­дыс­таў з'яў­ля­ец­ца пят­ні­ца, а па цяж­кас­ці на­ступ­стваў — су­бо­та. Най­боль­шая коль­касць да­рож­на-транс­парт­ных зда­рэн­няў з ве­ла­сі­пе­дыс­та­мі здзяйс­ня­ец­ца ў свет­лы час су­так. За мі­ну­лы год та­кіх бы­ло 244.

— На­пэў­на, асоб­на ста­іць праб­ле­ма п'я­ных ве­ла­сі­пе­дыс­таў...

— Але сё­ле­та іх не так шмат. Ка­лі ра­ней п'я­ным быў ледзь не кож­ны дру­гі «ава­рый­ны» ве­ла­сі­пе­дыст, ця­пер з 72 зда­рэн­няў толь­кі 9 ад­бы­лі­ся з удзе­лам не­цвя­ро­зых лю­дзей.

— Гэ­та, без­умоў­на, ра­дуе. Ад­нак ама­та­ры ве­ла­шпа­цы­раў ча­сам так­са­ма скар­дзяц­ца: на­прык­лад на не­да­хоп ад­мыс­ло­вых да­ро­жак.

— Па­доб­ныя рэ­чы на­ўрад ці на­за­веш но­ва­ўвя­дзен­нем. Ве­ла­да­рож­кі на­ве­я­ны ча­сам, не­аб­ход­нас­цю. І ў гэ­тым пы­тан­ні мы па­ста­ян­на кан­так­ту­ем з мяс­цо­вы­мі ўла­да­мі. Лі­та­раль­на ўвесь Мінск па­кры­ты ве­ла­да­рож­ка­мі. Уз­доўж да­рог у ін­шых на­се­ле­ных пунк­тах так­са­ма пра­хо­дзяць ве­ла­шля­хі. Га­лоў­нае — пра­віль­на раз­вес­ці па­то­кі ве­ла­сі­пе­дыс­таў і ва­дзі­це­ляў, каб яны не пе­ра­ся­ка­лі­ся на пра­ез­най част­цы. У та­кім ра­зе ве­ла­сі­пе­дыст не бу­дзе пе­ра­шка­джаць кі­роў­цам аў­та­ма­бі­ляў і ства­раць па­гро­зу для ўсіх удзель­ні­каў да­рож­на­га ру­ху.

— Вы не­як пад­крэс­лі­лі, што лю­дзі не ез­дзяць на ве­ла­сі­пе­дах, а ме­на­ві­та «ка­та­юц­ца».

— Так, бо ро­бяць гэ­та вы­му­ша­на ці дзе­ля ўлас­на­га за­да­валь­нен­ня. Пры гэ­тым адзін­кі зна­хо­дзяць час на тое, каб пра­чы­таць пра­ві­лы. Між ін­шым, згод­на з на­шым за­ка­на­даў­ствам, дзе­ці да 14 га­доў без су­пра­ва­джэн­ня да­рос­ла­га на­огул не ма­юць пра­ва вы­яз­джаць на да­ро­гу. Ад­нак дзе­ля та­го, каб са­ма­стой­на вы­ехаць на пра­ез­ную част­ку, не­аб­ход­на ве­даць эле­мен­тар­ныя пра­ві­лы да­рож­на­га ру­ху. То бок тыя, які­мі кі­ру­юц­ца ва­дзі­це­лі. Да­рос­ла­му ве­ла­ама­та­ру не пе­ра­шко­дзі­ла б так­са­ма па­ду­маць пе­рад вы­ез­дам: а ці здо­лее ён за­ары­ен­та­вац­ца ў скла­да­най да­рож­най сі­ту­а­цыі? Асаб­лі­ва трэ­ба пад­крэс­ліць тое, што па­ві­нен ве­даць кож­ны ве­ла­сі­пе­дыст. Пра­ві­лы да­рож­на­га ру­ху за­гад­ва­юць ру­хац­ца ме­на­ві­та па ве­ла­да­рож­цы. А ка­лі яе ня­ма, ехаць трэ­ба па або­чы­не, тра­ту­а­ры ці па пе­ша­ход­най да­рож­цы і не ства­раць пры гэ­тым праб­лем для ру­ху пе­ша­хо­даў. Ка­лі пры­хо­дзіц­ца ехаць не­па­срэд­на па да­ро­зе, нель­га ад'­яз­джаць да­лей за метр ад пра­ва­га краю. Гэ­та па­він­на стаць ак­сі­ё­май.

У сваю чар­гу мы ўсі­мі да­ступ­ны­мі спо­са­ба­мі імк­нем­ся праз друк, ін­тэр­нэт рас­каз­ваць пра гэ­тыя пра­ві­лы. Што ты­чыц­ца ве­ла­ак­цый, у Мін­ску, на­прык­лад, пры не­па­срэд­най пад­трым­цы кам­па­ніі Velcom уз­нік пра­ект velocіty, пад эгі­дай яко­га ад­бы­ва­ец­ца так­са­ма на­ву­чан­не ве­ла­сі­пе­дыс­таў. Яны зда­юць за­лі­кі па тэ­о­рыі і па прак­ты­цы, а пас­ля атрым­лі­ва­юць спе­цы­яль­ныя па­свед­чан­ні. Гэ­та доб­рая маг­чы­масць раз­бу­дзіць у лю­дзях пра­ва­вую свя­до­масць, на­га­даць пра ад­каз­насць, да­рож­ныя паст­кі, якія ча­ка­юць ве­ла­сі­пе­дыс­таў. Та­кія ме­ра­пры­ем­ствы на­са­мрэч да­па­ма­га­юць.

Та­рас ШЧЫ­РЫ.