Менавіта такія ўласцівасці сучаснай бранятанкавай зброі і ўвогуле танкавых войскаў нашай краіны
Па традыцыі ў другую нядзелю верасня беларускія вайскоўцы адзначылі Дзень танкістаў. Упершыню святкаванне зацягнулася ажно на ўсе выхадныя.
а Т‑34 да цырымоніі ўшанавання лепшых спецыялістаў танкавых падраздзяленняў Узброеных Сіл, бранятанкавага ўпраўлення Міністэрства абароны, курсантаў Ваеннай акадэміі… Ад адкрыцця помніка танка ІС‑3 у Клецку да рэканструкцыі танкавых баёў на «Лініі Сталіна»… Менавіта такімі запомніліся выхадныя, якія прайшлі пад эгідай прафесійнага свята вайскоўцаў.
Ушаноўваць памяць герояў Вялікай Айчыннай вайны, ствараць помнікі баявым машынам, лепшым узорам тэхнікі мінулых гадоў для ваеннага ведамства Беларусі стала добрай традыцыяй. Лепшы цяжкі танк свайго часу — ІС‑3 — сёлета заняў сваё месца на п'едэстале ў Клецку. Усталяваны на пастаменце, ён сведчыць пра вялікі подзвіг вызваліцеляў, якія прынеслі свабоду гораду 4 ліпеня 1944 года.
Менавіта героям вайны была прысвечана і рэканструкцыя танкавай бітвы 1943 года. Каб убачыць яшчэ і танкавы бой афганскага перыяду, на тэрыторыі гісторыка-культурнага комплексу «Лінія Сталіна» сабралася больш чым 12 тысяч прысутных: акрамя цікаўных гледачоў, сюды з'ехаліся віртуальныя «танкісты» з усёй Беларусі.
— Дзесьці ў пачатку 90‑х гадоў ішла вялікая дыскусія не толькі сярод ваенных людзей, спецыялістаў і прафесіяналаў, а і ў грамадстве, аб страце ролі і значэння танкавых войскаў, — расказаў міністр абароны генерал-лейтэнант Юрый ЖАДОБІН. — Аднак сёння мы бачым, што без танкавых войскаў не абышоўся пакуль што ніводзін лакальны і рэгіянальны канфлікт. Напэўна, гэта лепшае пацвярджэнне таму, што бранятанкавая зброя яшчэ сучасная, запатрабаваная і ў бліжэйшай перспектыве яшчэ будзе актуальнай. А што тычыцца спалучэння такіх трох фактараў, як агнявая моц, абараназдольнасць і манеўранасць, то над гэтым працуе і канструктарская думка, і тэхнолагі, і іншыя спецыялісты. Дзеля таго, каб зрабіць зброю найбольш адэкватнай выклікам сучаснасці.
Між іншым, гісторыя танкавых войскаў налічвае амаль сто гадоў. Не сакрэт, што яе самыя яркія старонкі напісаны ў гады Вялікай Айчыннай вайны. Савецкія танкісты адыгралі вялікую ролю ва ўсіх асноўных франтавых і стратэгічных аперацыях. Узгадаць хаця б Сталінградскую і Курскую бітвы, аперацыю па вызваленні нашай краіны…
У многіх гэтых знакавых, лёсавызначальных падзеях удзельнічаў ветэран Вялікай Айчыннай Аляксандр Фень. Камандзір танка ў бітве пад Сталінградам, камандзір танка ў Курскай бітве, начальнік штаба танкавага батальёна ў Корсунь-Шаўчэнкаўскай аперацыі ва Украіне і ў аперацыі «Баграціён» лічыць, што самым цяжкім быў першы перыяд вайны. «Падчас адступлення мы страцілі тэрыторыю, зброю, а прадпрыемствы, якія выпускалі танкі і іншае ўзбраенне, эвакуявалі на Усход», — успамінае Аляксандр Фёдаравіч. — Аднак і ў гэтых умовах бранятанкавыя войскі існавалі. Былі механізаваныя корпусы, сфарміраваныя да вайны, якія ў гэты складаны час наносілі контрудары па групоўцы праціўніка. У нас, у Беларусі, такім вядомым і важным быў контрудар ад Оршы на Сянно — Лепель, калі два танкавыя корпусы — 5‑ты і 7‑мы — разам з 20‑й арміяй нанеслі ворагу ўрон, прасунуліся на 35–40 кіламетраў, спынілі праціўніка і пяць дзён трымалі яго, чым толькі выйгралі час».
— У сучасны перыяд, калі ўжо пачалася ідэалагічная вайна, думалі, што цяпер патрэбнымі будуць самалёты, ракеты, а сухапутныя войскі, маўляў, больш ні на што не вартыя, — працягвае вопытны танкіст. — Падобныя развагі не спраўдзіліся: танкавыя войскі былі, ёсць і будуць. І сённяшнія падзеі ў свеце гэта пацвярджаюць. Зараз з'яўляюцца новыя ўзоры тэхнікі, удасканальваюцца ранейшыя. Вядома, гэта не тыя танкі, якія былі ў часы вайны. Раней я, бывае, еду на танку, а ён гайдаецца — значыць, няроўная мясцовасць. Сёння танк едзе роўна ўсюды, ды і гарматы ўжо зусім іншыя. Гэта радуе душу. Толькі, не дай Бог, каб усё гэта давялося прымяняць.
А вось генерал-лейтэнант танкавых войскаў Павел ПЯЧЭРСКІ ўпэўнены, што бранятанкавая тэхніка далёка наперад не пайшла. «Вядома, яна мадэрнізуецца, але ўсё роўна застаецца такой жа, хоць і больш сучаснай, дакладнай, надзейнай. І каб яе засвоіць, сённяшнія танкісты павінны быць больш адукаванымі», — гаворыць чалавек, які скончыў вайну на Далёкім Усходзе камандзірам танкавай роты. Яму было ўсяго 22 гады…
Не ўсе ведаюць, што пасля вайны Чырванасцяжная Беларуская ваенная акруга была, па сутнасці, танкавай і лічылася адной з найбольш магутных ва Узброеных Сілах СССР. Менавіта на нашай тэрыторыі адпрацоўваліся найноўшыя формы і спосабы кіраўніцтва войскамі ў баі, удасканальвалася арганізацыя палявой вывучкі і тактычнай падрыхтоўкі. Танкавыя войскі сучаснай беларускай арміі прадстаўлены падраздзяленнямі асобных механізаваных брыгад. Шматузроўневая рэгіянальная сістэма танкатэхнічнага забеспячэння дазваляе своечасова ўкамплектаваць злучэнні і вайсковыя часці бранятанкавым узбраеннем і тэхнікай. Акрамя таго, вядзецца вялікая работа па падтрымцы тэхнікі ў спраўным стане.
— Танкавыя войскі, напэўна, пасля пяхоты вынеслі на сваіх плячах самы большы цяжар вайны, пакрылі сябе неўвядальнай славай на палях баёў як Вялікай Айчыннай вайны, так і Другой сусветнай увогуле, — перакананы намеснік начальніка ўзбраення Узброеных Сіл Беларусі палкоўнік Андрэй ФЕДЗІН. — Яны прайшлі годны шлях развіцця і ў пасляваенны перыяд: ніводзін узброены канфлікт пасля заканчэння Другой сусветнай вайны не абышоўся без масавага выкарыстання ў бітвах танкаў і іншай бранятанкавай тэхнікі. Сучаснае пакаленне танкістаў годна працягвае традыцыі бацькоў і дзедаў, займаецца планавай баявой падрыхтоўкай, удасканальвае сваё прафесійнае майстэрства і ўмацоўвае ваенную садружнасць.
Вераніка КАНЮТА
Выбар саджанца для садавода — той момант, значнасць якога складана пераацаніць.
Канцэрт для дзяцей і моладзі, пластычны спектакль Ягора Дружыніна і «Рок-панарама».