Цяпер — у бяспецы

Клі­чаў­скія дэ­пу­та­ты да­па­маг­лі ўкра­ін­скім сем'­ям

Пер­шы­мі ўзня­лі пы­тан­не на­стаў­ні­кі клі­чаў­скай СШ №2. Сё­ле­та да іх у шко­лу звяр­ну­лі­ся баць­кі ўкра­ін­скіх дзя­цей, якія пры­еха­лі ў ра­ён з Да­не­цкай воб­лас­ці. Пе­рад па­чат­кам на­ву­чаль­на­га го­да пе­да­го­гі на­ве­да­лі сем'і і зра­зу­ме­лі, што без да­па­мо­гі гэ­тым лю­дзям прый­дзец­ца вель­мі цяж­ка. Не­ка­то­рым не ха­пае цёп­ла­га адзен­ня, не ка­жу­чы ўжо пра хар­чо­выя за­па­сы. У той жа сям'і Бі­лаш 9 дзя­цей, 7 з якіх не­паў­на­лет­нія, пры­чым адзін — ін­ва­лід. Іх ма­ці ро­дам з Клі­ча­ва, але больш за 20 га­доў жы­ла ва Укра­і­не. Па­куль іх пры­ту­лі­лі баць­кі жан­чы­ны, але пен­сій, каб пра­кар­міць та­кую вя­лі­кую сям'ю, не ха­пае.

— Ка­лі мая жон­ка, якая пра­цуе ў гэ­тай шко­ле, рас­ка­за­ла пад­ра­бяз­нас­ці, я зра­зу­меў, як па-са­праўд­на­му цяж­ка ця­пер гэ­тым лю­дзям, — ка­жа стар­шы­ня Клі­чаў­ска­га ра­ён­на­га Са­ве­та дэ­пу­та­таў Ула­дзі­мір Кні­га. — Апош­нім ча­сам час­та чую, як доб­ра мы пры­ма­ем гас­цей, але гэ­та не заў­сё­ды ад­па­вя­дае рэ­ча­іс­нас­ці. Ка­мусь­ці з пе­ра­ся­лен­цаў са­праў­ды па­шчас­ці­ла ад­на­ча­со­ва і пра­ца­ўлад­ка­вац­ца, і жыл­лё­вае пы­тан­не вы­ра­шыць, але ёсць і су­праць­лег­лыя вы­пад­кі.

Пер­шае, што зра­бі­лі стар­шы­ня рай­са­ве­та ра­зам з жон­кай На­тал­ляй — са­бра­лі па­кет пра­дук­таў, неш­та з адзен­ня, узя­лі не­вя­лі­кую су­му гро­шаў і за­вез­лі шмат­дзет­най сям'і Бі­лаш. А за­ад­но па­тэ­ле­фа­на­ва­лі ўсім зна­ё­мым і бліз­кім, каб і яны пад­тры­ма­лі лю­дзей. Пад­клю­чы­лі­ся да спра­вы ся­род пер­шых клі­чаў­скі саў­гас "Даб­ра­во­лец", прад­пры­маль­ні­кі Юрый Гры­нюк і Юрый Шла­пак, якія да­па­маг­лі буль­бай і гра­шы­ма.

Але ў ра­ё­не гэ­та не адзі­ная сям'я ўкра­ін­скіх пе­ра­ся­лен­цаў, дзе ёсць дзе­ці. У не­ка­то­рых ста­но­ві­шча не леп­шае. Та­му на ад­ной з пла­нё­рак Ула­дзі­мір Кні­га звяр­нуў­ся з пра­па­но­вай са­браць гро­шы для пад­трым­кі та­кіх лю­дзей. Да доб­рай спра­вы да­лу­чыў­ся Чыр­во­ны Крыж. Пе­рад се­сі­яй рай­са­ве­та ў фае рай­вы­кан­ка­ма па­ста­ві­лі скры­ню для збо­ру гро­шай, і шмат хто не ад­мо­віў­ся да­па­маг­чы.

— Сён­ня ў нас на­ву­ча­ец­ца 13 дзя­цей з 4 укра­ін­скіх сем'­яў, у тым лі­ку адзін ін­ва­лід, — ад­зна­чы­ла ды­рэк­тар СШ №2 Тац­ця­на Бе­ла­ба­ро­дая. — На­стаў­ні­кі па­бы­ва­лі ў гэ­тых сем'­ях, да­ве­да­лі­ся, у чым яны ма­юць па­трэ­бу. Мы аб'­яві­лі ак­цыю "Доб­рае сэр­ца" і са­бра­лі адзен­не і абу­так. Да­па­ма­га­лі ўсе, у тым лі­ку школь­ні­кі і іх баць­кі. Хто нёс адзен­не, хто кан­цы­ляр­скія пры­ла­ды, хто ежу. Ха­пі­ла на­ват і на­шым ма­ла­за­бяс­пе­ча­ным сем'­ям. А яшчэ мы са­бра­лі гро­шы. Шмат­дзет­най сям'і пе­рад­алі 1,5 міль­ё­на, ас­тат­нім, дзе вы­хоў­ва­ец­ца па 2 дзі­ця­ці, па 500 ты­сяч. На гэ­тыя гро­шы лю­дзі на­бы­лі зі­мо­выя курт­кі сва­ім ма­лым.

У ма­лень­кім Клі­ча­ве не вель­мі прос­та знай­сці пра­цу на­ват ка­рэн­ным жы­ха­рам, што ж тут ка­заць пра пе­ра­ся­лен­цаў. Ад­ну жан­чы­ну з Укра­і­ны пры­ня­лі на ра­бо­ту ў шко­лу №2. Стар­шы­ня рай­са­ве­та па­кла­па­ціў­ся аб тым, каб пра­ца­ўлад­ка­ваць яшчэ двух ча­ла­век. З жыл­лём так­са­ма цяж­кас­ці. У асноў­ным укра­ін­цы жы­вуць у род­ных ці зна­ё­мых. Але ка­лі ў ма­лень­кай двух­па­ка­ё­вай ква­тэ­ры ту­ліц­ца ад­ра­зу па 6-7 ча­ла­век, гэ­та не­нар­маль­на. Ад­ну сям'ю дзя­ку­ю­чы не­абы­яка­вас­ці ды­рэк­та­ра аграр­на-тэх­ніч­на­га ка­ле­джа Юрыя Ва­сі­леў­ска­га, ужо ча­со­ва пра­пі­са­лі ў ін­тэр­на­це ўста­но­вы.

— Юрый Ва­сі­леў­скі не да­ваў да­рэм­ных абя­цан­няў, а прос­та зра­біў усё, што бы­ло ў яго сі­лах, — з удзяч­нас­цю ка­жа пра яго Ула­дзі­мір Кні­га. — Ад­на дзяў­чын­ка з Укра­і­ны жы­ве ў вёс­цы Дзміт­ры­еў­ка. Там ёсць шко­ла — цал­кам бе­ла­рус­кая. Яна мо­вы не ве­дае, та­му ёй пры­хо­дзіц­ца да­бі­рац­ца ў шко­лу да Клі­ча­ва. СШ №2 вый­шла на рай­вы­кан­кам з ха­дай­ніц­твам, каб ёй аплач­ва­лі пра­езд. І там не ад­мо­ві­лі.

А яшчэ ў гэ­тай шко­ле пры­ня­лі ра­шэн­не пра­да­стаў­ляць бяс­плат­нае хар­ча­ван­не ўсім укра­ін­скім дзе­цям (І гэ­та пры тым, што та­кую маг­чы­масць ма­юць толь­кі вы­ха­ван­цы шмат­дзет­ных сем'­яў аль­бо тых, хто пра­жы­вае ў сель­скай мяс­цо­вас­ці.) На­огул пра но­вых вуч­няў тут толь­кі ста­ноў­чыя вод­гу­кі.

— Яны быц­цам бы заў­сё­ды тут ву­чы­лі­ся — ад­ра­зу ж улі­лі­ся ў на­ву­чаль­ны пра­цэс. — за­пэў­ні­вае Тац­ця­на Бе­ла­ба­ро­дая. — Дзе­ці вель­мі ад­каз­ныя і дыс­цып­лі­на­ва­ныя, удзель­ні­ча­юць ва ўсіх па­за­клас­ных ме­ра­пры­ем­ствах, на­вед­ва­юць сек­цыі.

На­мес­нік ды­рэк­та­ра шко­лы Ні­на Па­гір­ская пры­ня­ла аж дзве сям'і ўкра­ін­скіх сва­я­коў. Яна доб­ра ве­дае, як не­аб­ход­на ім да­па­мо­га, хоць за­роб­кі ў ра­ё­не не­вя­лі­кія.

Шмат­дзет­ная ма­ці з да­не­цка­га Хар­цыз­ка Аляк­санд­ра Бі­лаш, да якой мы за­ві­та­лі ра­зам са стар­шы­нёй рай­са­ве­та, не ха­вае слёз, ка­лі рас­каз­вае пра тое, з чым ім прый­шло­ся су­тык­нуц­ца.

— Пры­еха­лі мы 14 чэр­ве­ня. Ку­піць бі­ле­ты бы­ло цяж­ка — а мы на­бы­лі ад­ра­зу во­сем. Ста­рэй­шыя доч­кі пры­еха­лі паз­ней. 23-га­до­вая Да­ша пра­ца­ва­ла аку­шэр­кай у ра­дзіль­ні, а 18-га­до­вая Ка­ця збі­ра­ла­ся ву­чыц­ца ў Да­не­цку на швач­ку. Спа­дзя­ва­лі­ся, што да во­се­ні не­як усе ўтра­сец­ца. Але па­мы­лі­лі­ся... Спа­чат­ку на но­вым мес­цы бы­ло цяж­ка, але ў ве­рас­ні мы атры­ма­лі па­свед­чан­не на пра­ва жы­хар­ства. І вель­мі шмат чым да­па­маг­лі нам лю­дзі. Ад­ной буль­бы пры­вез­лі столь­кі, што на год хо­піць. У трох­па­ка­ё­вай баць­коў­скай ха­це, праў­да, цес­на, але ку­ды па­дзе­неш­ся. Га­лоў­нае, што тут мы ад­чу­ва­ем ся­бе ў бяс­пе­цы.

Нэ­лі ЗІ­ГУ­ЛЯ.

Клі­чаў­скі ра­ён.