Сон-трава

Песня «Сон-трава» Руслана Белага і Пятра Ліпая адлюстроўвае абуджэнне нашага краю, якое штогод адбываецца з вясновым сонцам, з першымі кветкамі. Радасць адчування зменаў у навакольных краявідах суседнічае са шчымлівым водгаласам крывавых падзей мінулай вайны. З мяккім лірызмам, задушэўнай цеплынёю музыка перадае напружанасць пачуццяў — і песня ўспрымаецца баладна, як драматычны роздум-успамін.

У прыпеве асвятляецца вобраз магічнай расліны, якую ў народзе з развагаю пяшчотна называюць сон-травою. У красавіку—маі яна цвіце ў сухіх сасновых лясах, на пясчаных схілах. Яе пухкія разлапістыя лісцікі і сцябло нібы пацвярджаюць, што іх ахінулі душы нашых папярэднікаў. І на лясных прагалінах, ля абеліскаў і былых акопаў гэтыя чароўныя кветкі з касмічным — фіялетавым — водблескам і сонечна-жоўтай сарцавінай суадносяцца з вечна маладымі душамі абаронцаў беларускай зямлі.

Напрыканцы мінулага стагоддзя песня «Сон-трава» Руслана Белага і Пятра Ліпая загучала на канцэртах, у праграмах радыё- і тэлеперадач. У выкананні заслужанага артыста Беларусі Леаніда Нікольскага яна чуецца героіка-лірычным казаннем пра мужнасць і каханне, пра самаахвярную вернасць Радзіме і светла-суровую памяць.