Бяда. Каб не наклікаць бяду. З пакалення да пакалення перадаваліся правілы паводзін у сям'і, у момант правядзення сямейна-родавых святаў ці паўсядзённага жыцця, каб абараніць сябе і сваіх родных ад заўчаснай смерці, г.зн. «не наклікаць бяду»:
* Катэгарычна забаранялася браць сабе што-небудзь з магілы ці могілак — гэта значыць прынесці ў хату новую бяду.
* Пад страхам смерці забаранялася самому высякаць дрэвы на магілах родных і сваякоў.
* Каб не страціць здароўе, пасля смерці роднага чалавека забаранялася кантактаваць з яго фотоздымкамі на працягу 40 дзён, а лепш — года.
* Забаранялася ўвечары месці ў хаце падлогу. Казалі так: кагосьці роднага «вымецеш назаўсёды». Не дазвалялася, каб падлогу мялі адначасова два чалавекі двума венікамі.
* Забаранялі месці падлогу пры нябожчыку. Казалі так: хутка «вынесеце» з хаты ўсіх астатніх. Вымятаць і мыць падлогу дазвалялася толькі тады, калі пахавальная працэсія з нябожчыкам пайшла на могілкі. А выносіць смецце і выліваць брудную ваду дазвалялася толькі тады, калі людзі вернуцца з могілак.
* Не раілі браць хроснымі бацькамі людзей з такімі ж імёнамі, як і ў бацькоў хрэсніка. Лічылася, што ў такім выпадку хросныя бацькі хутка «заменяць» родных.
* Ніколі не давалі імён бацькоў дзецям (каб хутка не страціць бацькоў), а толькі праз пакаленне: унукам імёны дзядоў (каб жыла дынастыя імёнаў роду).
* Па недарэчнасці ці па асабістым неразуменні, нават жартам, ніколі і нікому не жадайце смерці. Гэты праклён можа павярнуцца супраць вас.
Янка КРУК, Аксана КАТОВІЧ
Фіналістка праекта «Акадэмія талентаў» на АНТ — пра творчасць і жыццё.
Амаль тысяча дзвесце чалавек сабраліся, каб вырашаць найважнейшыя пытанні развіцця краіны.
Аляксандр Курэц – самы малады народны выбраннік у сваім сельсавеце і адзіны дэпутат сярод сваіх калег па службе.
