Наяўнасцю дыплома ВНУ ўжо нікога не здзівіш. Прайшлі тыя часы, калі ва ўніверсітэтах вучыліся адзінкі. Затое рэдкасцю ў пэўным сэнсе сталі навучэнцамі сярэдніх спецыяльных навучальных устаноў. Выпускнікі і выхаванцы Столінскага дзяржаўнага эканамічна-аграрнага каледжа расказалі, чаму яны выбралі менавіта такі жыццёвы і прафесійны шлях.
Аляксандр Свірскі ўжо чацвёртакурснік, ён будучы тэхнік-праграміст. Хлопец жыве ў Столінскім раёне, вучыцца ў каледж пайшоў, бо хацеў стаць больш самастойным, знайсці новых сяброў. Прывабіла Сашу і спецыяльнасць: ён марыў звязаць сваё жыццё з камп'ютарамі.
— Вучоба вучобай, але яшчэ мне падабаецца, што ў нашым каледжы даволі насычанае культурнае жыццё. Навучэнцы арганізоўваюць канцэрты, КВЗ, спаборніцтвы, — кажа хлопец.
Адзінае, аб чым шкадуе Саша, што праз год яго вучоба скончыцца, трэба будзе развітвацца з сябрамі па каледжы і куратарам.
Яна Яўсеева таксама скончыла ўжо тры курсы — па спецыяльнасці «Маркетынг». Дзяўчына выбірала месца навучання, кіруючыся парадамі знаёмых.
— Насамрэч да паступлення горад выклікаў у мяне сумненні — ён жа такі маленькі, — прызнаецца Яна. — Але калі я сюды прыехала, спакой і цішыня прыемна мяне здзівілі. У Століне ўтульна і прыгожа, нічога не адцягвае ўвагу ад вучобы.
«Тут добрыя выкладчыкі, якія любяць сваю працу і нефармальна ставяцца да сваіх абавязкаў», — расказвае дзяўчына. Больш за ўсё Яне падабаюцца практыкаарыентаваныя заняткі, дзе навучэнцы самастойна праводзяць розныя маркетынгавыя даследаванні, вывучаюць сучасны рынак і густы спажыўцоў. Пасля заканчэння каледжа дзяўчына плануе паступаць ва ўніверсітэт, каб працягваць адукацыю па спецыяльнасці.
З цеплынёй успамінае пра сваю вучобу ў Столінскім каледжы Сяргей Раманюк, выпускнік 2009 года па спецыяльнасці «Камерцыйная дзейнасць».
— Кажуць, што студэнцтва — самы вясёлы час у жыцці чалавека. Гэта, напэўна, пра мяне. Хоць і прайшло ўжо шэсць гадоў пасля выпуску, мы з аднакурснікамі любім збірацца і прыгадваць тое, што было ў каледжы.
Хоць Сяргей аніводнага дня не працаваў па атрыманай спецыяльнасці, ён кажа, што гэта не так ужо і важна. «Тым, што ведаю пра камерцыю і гандаль, я карыстаюся амаль кожны дзень. Але галоўнае — гэта жыццёвы досвед, які я атрымаў, пакуль жыў у Століне».
Настасся Грышко скончыла каледж у 2011 годзе і адразу паступіла ў сельскагаспадарчую акадэмію ў Горках на скарочаны тэрмін навучання.
Без падрыхтоўкі здала ўсе экзамены, больш за тое, у яе былі самыя высокія балы на ўсім патоку. Гэта, напэўна, і з'яўляецца паказчыкам якасці адукацыі, атрыманай ёй у Століне.
— У будучыні я і дзіця сваё пастараюся спачатку адправіць вучыцца ў каледж, — дзеліцца думкамі Насця, якая працуе зараз бухгалтарам у Пінскім раёне.
Сярэдняя спецыяльная адукацыя — гэта і школа самастойнасці для выпускнікоў базавых школ, і эканомія часу для тых, хто імкнецца як мага хутчэй пайсці працаваць.
Ганна Курак, студэнтка ІV курса Інстытута журналістыкі БДУ
Мерапрыемства праводзілася на добраахвотнай аснове.
Не выявіць ні секунды абыякавасці.