Не паспрачаешся
— Хоць бы раз за сабой цацкі ты прыбраў, Ян!
— Ты цудоўна ведаеш, мама, што АДЗІН раз я прыбраў свае цацкі ў заплечнік. Хіба не памятаеш?
***
Антошыны весялінкі:
— Тры дні — гэта колькі?
— Шпакоўня для папугаяў.
— У мамы вушы свецяцца ад радасці.
— Яму засталося надзець толькі гузікі.
— У мяне стомленасць скончылася і пачалася бадзёрасць.
— А чым мне гуляцца (разгублена азіраецца): паўсюль адзін толькі парадак!
***
Слушная парада
— Як пагляджу на выпаленую Антонам грыву львяняці, увесь настрой псуецца, — засмучаюся я.
— Лепш табе тады не глядзець! — раіць мне Ян.
***
Гаваркі аўтобус
Едзем у аўтобусе на спектакль «Вясёлы чамадан». Ян з Антонам сядзяць на першых сядзеннях ля кабінкі. Праз яе шкло відаць, як кіроўца аб'яўляе ў мікрафон прыпынак. Ян узрадавана страпянуўся:
— Ой, аказваецца, гэта дзядзя кіроўца гаворыць! А я раней думаў, што сам аўтобус аб'яўляе прыпынкі.
***
Добры воўк
Ян расказвае сваю версію казкі пра Чырвоны Каптурок:
— А потым Чырвоны Каптурок пытаецца ў бабкі-ваўка: «Бабуся-бабуся, а чаму ў цябе такія вялікія рукі?» — «Каб цябе мацней абдымаць!» — адказвае добры воўк.
***
У аўтобусе
Яначка садзіцца на зэдлік, Антоша кладзе галаву яму на калені і тлумачыць:
— Ян — пасажыр, а я — цяжкая сумка. Мы адпраўляемся ў паездку.
***
Жыхары неба
— Дзе жывуць дажджавыя чарвякі? — цікавіцца Ян і асцярожна пераступае праз «матузочкі», якія поўзаюць па мокрым асфальце.
— У зямлі! — адказваю.
А ён хітра ўсміхаецца: мяне не падманеш, задзірае галаву ўгору і паказвае пальцам на неба:
— Яны падаюць з неба разам з дажджом!
***
Будзем знаёмыя!
— Антон экзаменуе Яна:
— Як тваё прозвішча?
Ян маўчыць.
— Як цябе завуць? — ніяк не адчэпіцца Антоша.
Тут Ян не вытрымлівае:
— Мы што, з табой не знаёмыя?!
***
Мастак
Ян забрудзіў акно пальцамі і любуецца:
— Гэта хто так прыгожа запэцкаў?
***
Татаў выратавальнік
Дакараю нашага тату:
— На тваім жалі далёка не заедзеш!
— А на чым заедзеш?
— На аўтобусе! — падказвае тату Ян.
Занатавала Ала ЖУР
А пра што гавораць вашы дзеці? Дасылайце свае гісторыі.
Бабуля, пачытай!
Загадала мама Наце:
Пасядзі, дачушка, у хаце,
Пагуляй тут з коткай Мусяй,
А я ў крамку — і вярнуся:
Ты пакажаш мне малюнкі,
Я табе аддам ласункі...
— Толькі мне? А Мусьцы, мама?
Ёй ласункаў дай таксама!
Галіна Нічыпаровіч, в. Магільна, Уздзенскі раён
Выбар саджанца для садавода — той момант, значнасць якога складана пераацаніць.
Канцэрт для дзяцей і моладзі, пластычны спектакль Ягора Дружыніна і «Рок-панарама».