Узаемаадносіны хросных бацькоў і хрэсніка

Хросныя бацька і маці павінны паклапаціцца пра нацельны крыжык хрэсніка. Крыж і тасьму купляюць у храме.
Для абраду хрышчэння шылі з новай, абавязкова белай (светлай) тканіны хрысцільны ўбор. Яго ўпрыгожвалі гафтам, карункамі. Спавівальнік (пояс, якім перавязвалі дзіця пасля спавівання) абавязкова быў чырвонага колеру. У храме хросная маці павінна была на працягу ўсяго абраду трымаць пялёнкі і спавівальнік, каб такім чынам «адзенне» хрэсніка таксама было асвячонае.
Пасля таго, як дзіця тройчы апусцяць у купель з вадой, яго трэба было прыняць на белую пялюшку, якая пасля гэтага станавілася самым надзейным абярэгам для дзіцяці. Яе захоўвалі ўсё жыццё.
Хросныя бацькі набывалі для хрэсніка імянную ікону — абраз святога, у гонар якога назвалі дзіця, каб азнаёміцца самім і расказаць хрэсніку, калі ён падрасце, жыццяпіс гэтага святога, навучыць малітве-звароту да свайго святога апекуна.
Акрамя гэтага, ёсць малітвы, з якімі непасрэдна звяртаюцца да святога, у гонар якога названа дзіця, звяртаюцца ў горы і радасці, у хваробах і нягодах. Напрыклад, дзяўчынка па імі Ксенія павінна ведаць малітву, з якой звяртаюцца да святой Ксеніі Пецярбургскай — апякункі сямейнага шчасця, заступніцы ўсіх няшчасных і абяздоленых (дзень ушанавання — 6 лютага).
Пакуль хрэснік падрастае і сталее, хросныя бацькі знаходзяцца побач, дапамагаюць яго духоўнаму станаўленню, прыводзяць у храм у святы, на споведзь і прычашчэнне. На працягу года існуе некалькі дзён, калі хрэснікі абавязкова прыходзяць у госці да хросных бацькоў і калі хросныя бацькі наведваюць хрэсніка.
Так будзе працягвацца да вяселля хрэсніка, у правядзенні якога хросныя бацькі прымуць самы актыўны ўдзел: яны стануць сватамі і будуць побач з хрэснікам у момант сватаўства, у храме падчас шлюбу, спякуць і вынесуць да вясельнага стала знак сямейнага шчасця — вясельны каравай.
Здавалася б, узаемаадносіны хросных бацькоў і хрэсніка на гэтым павінны скончыцца. Але існуе няпісанае правіла: хросныя бацькі да канца сваіх дзён моляцца за сваіх хрэснікаў, а хрэснік абавязаны праводзіць у апошні шлях сваіх хросных бацькоў.