Не шукаў я шчасця
пад вярбою
І падкоў пад стрэхі
не хаваў —
Здабываў яго
на полі бою,
Як Радзіму-маці ратаваў.
Я дайшоў да самага
Берліна,
Хоць не раз, падбіты,
падаў ніц —
Каб жыццё ў маім краі
бурліла,
Як бурліць бальзам
жывых крыніц.
Не шукаў я шчасця
пад вярбою.
Там шукаць не раю і табе.
Я яго выносіў
прама з бою —
Гартаваў яго ў барацьбе.
Васіль Лаўрыновіч, г. Глуск
Ад рэдакцыі:
Як паведамілі спецыялісты цэнтра сацыяльнага абслугоўвання насельніцтва, аўтар гэтых радкоў Васіль Апанасавіч Лаўрыновіч нарадзіўся ў 1923 годзе. Пасля заканчэння Тамбоўскага вышэйшага артылерыйскага вучылішча ваяваў пад Ленінградам і Масквой, быў паранены, браў удзел у вызваленні Украіны, Беларусі, Польшчы і сапраўды «дайшоў да самага Берліна». Пасля дэмабілізацыі Васіль Апанасавіч працаваў у школе — настаўнікам беларускай мовы і літаратуры, завучам; праз усё жыццё пранёс любоў да прыгожага пісьменства! Ды і цяпер, нягледзячы на ўзрост, па-ранейшаму піша вершы, шмат чытае, цягам многіх дзесяцігоддзяў выпісвае газету «Звязда».
Так трымаць, шаноўны Васіль Апанасавіч! Дзякуй за навуку! У тым ліку — і як шукаць шчасце.
Канцэрт для дзяцей і моладзі, пластычны спектакль Ягора Дружыніна і «Рок-панарама».
Выбар саджанца для садавода — той момант, значнасць якога складана пераацаніць.
Актрыса НАДТ імя М. Горкага — пра шлях да сцэны і натхненне.
Тата і мама — два самыя важныя чалавекі ў жыцці кожнага дзіцяці.