Больш за 130 сем'яў ваеннаслужачых мінскага гарнізона ўнутраных войскаў МУС атрымалі ключы ад кватэр ў новым 19-павярховым жылым доме. Аднымі з першых умовы жылля вайскоўцаў ацанілі карэспандэнты «Звязды».
У двары вежы-шматпавярховіка па адрасе Маякоўскага, 101а пакуль ціха, людзей няшмат. Але неўзабаве стаянку запоўняць грузавыя аўтамабілі, у кватэры пацягнуцца задаволеныя, заклапочаныя новымі, прыемнымі турботамі навасёлы, а новую гульнявую пляцоўку аблепяць дзеці.
Вось і Дзмітрый Шамаеў, начальнік майстэрні па рамонце ўзбраення і тэхнікі в/ч 5448, не ўтойвае сваіх эмоцый.
— У чарзе на жыллё стаяў даўно. Для нас засяленне ў новую кватэру — сапраўднае шчасце, — кажа Дзмітрый і адкрывае ключом дамафонныя дзверы. — Раней да працы прыходзілася дабірацца хвілін 25, а цяпер усё прасцей — да вайсковай часці лічаныя метры.
Мы падымаемся на другі паверх і заходзім за нашым суразмоўцам у кватэру. Трохпакаёўка адразу ўражвае памерамі. Як-ніяк 78 «квадратаў». Пакоі кватэры, як і ў астатніх, ужо адстроены. Гаспадарам застаецца толькі абсталяваць жытло мэбляй, бытавой тэхнікай. Зрэшты, Дзмітрый Шамаеў аб гэтым паклапаціўся загадзя і ўжо перавёз пральную машыну, кухонную мэблю, у дзіцячым пакоі паставіў два ложкі для сваіх дачок...
— Кватэры насамрэч добрыя, — далучаецца да размовы Дзмітрый Дрозд, намеснік камандзіра роты па тэхнічнай частцы, сябар Шамаева, які таксама будзе жыць у новым доме. — Аддзелачныя работы выканалі на належным узроўні. Жыллё камфортнае, усе вельмі задаволеныя, што атрымалі кватэры.
— З кім будзеце жыць па суседстве, ужо ведаеце?
— Безумоўна. Толькі з нашай часці засяляюцца 55 чалавек. Усе адно аднаго ведаюць. Можна сказаць, сябруем сем'ямі. А дзеці цяпер будуць наведваць адну школу і дзіцячы садок.
Тое, што жыллё з'яўляецца арэндным, не бянтэжыць навасёлаў. За іх, наадварот, можна толькі парадавацца. Усе ў адзін голас прызнаюць, лепш плаціць 500 тысяч у месяц за новую кватэру каля працы, чым 300 долараў за здымнае жыллё, якое часам аказваецца далёка не самай лепшай якасці.
На наступны дзень навасёлаў чакала свята. Наведаў іх і міністр унутраных спраў Ігар Шуневіч. Ну а першым праз парог запусцілі ката, каб прынёс жыхарам дома шчасце і ўдачу.
Ігар ШУНЕВІЧ, міністр унутраных спраў:
— Гэта не проста падзея, а свята. І я шчыра пазайздросціў тым шчасліўчыкам, якія атрымалі ключы. Бот такое здараецца нячаста. А ў афіцэра, магчыма, толькі аднойчы ў жыцці. Аднак гэта варта таго, каб служыць доўга, якасна, цалкам аддавацца службе. Гэта тая база, якая дазваляе афіцэру адчуваць сябе афіцэрам: запатрабаваным, патрэбным дзяржаве і людзям.
Фота Надзеі БУЖАН.
Выбар саджанца для садавода — той момант, значнасць якога складана пераацаніць.
Канцэрт для дзяцей і моладзі, пластычны спектакль Ягора Дружыніна і «Рок-панарама».