З жартам па жыцці

Антаніна Кузьміч адвучылася ва ўніверсітэце не толькі з карысцю, але і... з гумарам. Выпускніца спецыяльнасці «Інфармацыя і камунікацыя» факультэта філасофіі і сацыяльных навук БДУ гуляе ў камандзе КВЗ «Спакваля» і смешыць комікаў на тэлебачанні.

У школьным тэатры, як гаворыць сама дзяўчына, у яе была роля «трэцяга дрэва справа», таму з творчай самарэалізацыяй прыйшлося пачакаць. Але «закопваць талент» яна не збіралася і ва ўніверсітэце ўсур'ёз занялася любімай справай.

— Спачатку было некалькі гумарыстычных выступленняў з аднакурснікамі на мерапрыемствах факультэта. Мяне гэта зацягнула. Я зразумела, што падабаецца выклікаць усмешкі і радаваць людзей. А потым аднагрупнік Аляксей Сасніцкі прапанаваў гуляць у КВЗ, мы рызыкнулі і пайшлі камандай з дзвюх асоб у сезон некалькіх мінскіх ліг КВЗ. Першапачаткова было складана: што рабіць і як правільна трэба сябе падаваць? Удваіх няпроста крытычна ацаніць свой матэрыял, таму на яго напісанне трацілася шмат сіл. Але з часам атрымалася расслабіцца і гуляць у сваё задавальненне.

Антаніна кажа, што пачуццё гумару — выратавальны круг у любой жыццёвай сітуацыі. Гэта прызма, праз якую глядзець на свет значна весялей. Але адзначае, што КВЗ для яе — не толькі жарты. Гэта сябры, свабода творчасці і ўпэўненасць у сабе і ў сваіх сілах. Мабыць, таму Антаніна і Аляксей рызыкнулі і паехалі на Міжнародны фестываль каманд КВЗ «КіВіН» у Сочы.

— Гэты фестываль — адпраўны пункт для любой каманды. Не ездзіў у Сочы — лічы, не гуляў. На ім трэба паказаць сваё выступленне на тры-чатыры хвіліны і чакаць вердыкт журы. Нам казалі, што лепш пагуляць некалькі сезонаў, набрацца вопыту, а потым ужо ехаць. Але мы вырашылі не марнаваць час і паехалі ў першы год. І ніколькі не пашкадавалі — эмоцыі незабыўныя! Ды і калі «варышся» ў КВЗ два тыдні без перапынку, бачыш, як выступаюць іншыя каманды, гутарыш з удзельнікамі, то на саму гульню пачынаеш глядзець зусім па-іншаму.

Каб стаць сапраўдным кавэзэшнікам, патрэбны пачуццё гумару і каманда. І калі першае можна мець, як той казаў, ад прыроды, то знайсці аднадумцаў значна цяжэй. Мабыць, таму фармат камандаў з двух чалавек становіцца ўсё больш папулярным. Асабліва пасля таго, як белгарадская каманда «Дэтэктыўнае агенцтва «Месячнае святло», якая складаецца толькі з Філіпа Вароніна і Цімура Баб'яка, два гады запар станавілася віцэ-чэмпіёнамі Вышэйшай лігі КВЗ.

— Галоўны плюс такой каманды — лёгка сабрацца. Выдатна, калі ўдзельнікі звязаны сяброўствам, бо ў гульні толькі на дзелавых адносінах далёка не заедзеш. Але і мінусы ў такой невялікай каманды ёсць. Калі людзей больш, то і каэфіцыент карыснага дзеяння ў некалькі разоў большы. Калі стаміўся ці «выпісаўся», можна адпачыць, пакуль іншыя члены каманды працягнуць працаваць. Размеркавання роляў, напрыклад, ты — аўтар, я — актрыса, быць не можа. Усе задзейнічаны аднолькава. Адказнасць часам не дазваляе атрымаць задавальненне ад падрыхтоўкі да гульні.

Акрамя КВЗ, Антаніна і Аляксей удзельнічалі ва ўкраінскім праекце «Рассмяшы коміка». Першы раз удваіх, а ў другі — Антаніна вырашыла паспрабаваць свае сілы самастойна. Абодва выступленні былі паспяховымі: яны змаглі рассмяшыць Уладзіміра Зяленскага і Яўгена Кашавога і атрымаць грошы. Антаніна кажа, што праект вельмі цікавы, хочацца прыехаць туды зноў. Усё па-сапраўднаму: добра жартуеш — выйграеш.

Па прызнанні Антаніны, гумар — гэта яе лад жыцця, і ён ва ўсім, што яна робіць. Найлепшыя жарты прыдумляліся падчас звычайнай размовы ці спрэчкі. Часам дапамагалі вопытныя гульцы з іншых камандаў.

Некаторымі жартамі каманда «Спакваля» падзялілася з намі:

• Пагаворваюць, што беларускія футбалісты нават пасля смерці нікуды не трапляюць.
• Машына спартыўнага трэнера, калі заканчваецца бензін, едзе на маральна-валявых.
• Вельмі сентыментальная дзяўчынка купляла пельмені, каб сабраць свінку назад.
• Іван-царэвіч перажыў нямала непрыемных імгненняў, перш чым зразумеў, што ўзяў не тую жабу.
• Гадзіннік філосафа цікае з гукам «як-так», «як-так».
• Дзяўчына з вельмі вялікім бюстам не ведае слова «рэзюмэ».
• Ігар з дапамогай падушкі даказаў, што самае галоўнае ў жыцці дзяўчыны — гэта не ўвага, а кісларод.
• Света зразумела, што хлопец — несапраўдны італьянец, калі той прадставіўся сеньёрам Памідорам.

Надзея АНІСОВІЧ, студэнтка V курса Інстытута журналістыкі БДУ