Месца «пад сонцам»

Пасля заканчэння ўніверсітэта студэнты бюджэтнай формы навучання павінны адпрацаваць два гады. Не кожнаму маладому спецыялісту шанцуе адразу атрымаць тое, што ён жадаў і пра што марыў, але і задаволеных першым працоўным месцам таксама дастаткова...

Надзея Рубцэвіч: 

— Пазалетась я скончыла факультэт камп'ютарных сістэм і сетак Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта інфарматыкі і радыёэлектронікі па спецыяльнасці «Вылічальныя машыны, сістэмы і сеткі». Уладкавалася ў JVL-карпарацыю. Мне падабаецца месца адпрацоўкі. Тут добры калектыў, цікавыя задачы, нармальны заробак. Не трэба прыходзіць на працу а 8-й раніцы, галоўнае — адпрацаваць 40 гадзін за тыдзень. Пакуль не збіраюся змяняць гэта месца.

Антось Ткачук: 

— Вучыўся на механіка-матэматычным факультэце Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта на кафедры тэарэтычнай і прыкладной механікі. Для размеркавання сам знайшоў працу ў прыватнай аўтамабільнай кампаніі. Яна падабалася, таму што быў добры калектыў. Месца я ўжо змяніў, бо тэрмін адпрацоўкі скончыўся, а працаваць надалей там мне не хацелася. На мой погляд, я вычарпаў на гэтай працы ўвесь свой патэнцыял. А цяпер шукаю сябе. Можна сказаць, што я «вольны чалавек», фрылансер.

Вольга Паўлюкевіч: 

— Была студэнткай філалагічнага факультэта Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта, які скончыла летась. Зараз працую ў Цэнтры візуальных і выканальніцкіх мастацтваў «АРТ Карпарэйшн», гэта, калі прасцей, дырэкцыя кінафестывалю «Лістапад». Туды размяркоўвалася на пасаду рэдактара сайта свядома. Была гутарка, напісала тэставае заданне, усіх яно задаволіла, і мяне ўзялі. Мне падабаецца, бо я займаюся тым, што ў мяне атрымліваецца; кажуць нават, што нядрэнна. Ёсць мінусы, але плюсы пераважваюць, прынамсі пакуль. Людзі творчыя, праца цікавая. Але я не прыйшла з ніадкуль. Што датычыцца фестывалю, дык на ім я працавала перакладчыцай і была валанцёрам тры гады, таму мяне ў дырэкцыі ўжо крыху ведалі.

Юлія Сурма: 

— Паля заканчэння будаўнічага факультэта Беларускага нацыянальнага тэхнічнага ўніверсітэта працую ў будаўнічай фірме. Кантора прыватная, умовы працы мне здаюцца зручнымі: няма фіксаванага пачатку і канца рабочага дня (праўда, як і часу абеду), форма адзення — свабодная. У будучыні хацела б змяніць гэта месца, бо трэба расці, ну і заробак, вядома, хацелася б атрымліваць больш высокі.

Ганна Дудзінская: 

— Вышэйшую адукацыю атрымлівала ў Інстытуце журналістыкі Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта, які скончыла два гады таму. Шчыра прызнаюся, што месца для размеркавання пачала шукаць толькі на пятым курсе, да гэтага падпрацоўвала ў абсалютна іншай сферы. На пераддыпломную практыку прапанавалі пайсці ў радыёвузел ААТ «Інтэграл» з магчымасцю далейшага працаўладкавання. Так я стала рэжысёрам радыёвяшчання, а на справе — адзіным супрацоўнікам радыёвузла. Штодня выпускаю перадачу па заяўках, сумяшчаючы працу вядучага і гукарэжысёра, раблю аб'явы і штотыднёвую радыёпраграму навін. Апошні год падпрацоўваю яшчэ і ў карпаратыўнай газеце. Летась у жніўні абавязковая адпрацоўка скончылася, але я засталася: мне падабаюцца ўмовы, калектыў, задавальняе і заработная плата. У мяне нармаваны графік, свой кабінет і свабода творчасці — можна ўвасабляць любыя ідэі. Але ў будучыні змяню месца — пра гэта я ўжо даўно папярэдзіла свайго кіраўніка. Прычына ў тым, што кар'ернай «лесвіцы» тут няма зусім, тэматыка занадта вузкая, каб займацца ёю ўсё жыццё і не стаміцца ад аднастайнасці.

Настасся ЖУХАРАВА, студэнтка ІV курса Інстытута журналістыкі БДУ