Уладзімір Зельдзін стаў першым тэатральным акцёрам, які прадоўжыў іграць на сцэне па дасягненні стогадовага ўзросту. Ён лічыўся найстарэйшым — з тых, што працягваюць працаваць, — акцёрам свету. Свой стогадовы юбілей і сто першы дзень нараджэння адзначыў на сцэне тэатра Расійскай Арміі, куды прыйшоў яшчэ ў 1945-м — тэатральная кар'ера Зельдзіна доўжылася больш за семдзесят гадоў. Ён памёр раніцай 31 кастрычніка на сто другім годзе жыцця ў НДІ імя Скліфасоўскага.
Яшчэ ў 1940-м, калі Уладзімір Зельдзін іграў у спектаклі Тэатра транспарту, яго заўважыла асістэнтка небезвядомага рэжысёра Івана Пыр'ева — так малады акцёр атрымаў сваю першую сур'ёзную кінаролю. Гэта быў музычны фільм «Свінарка і пастух» — карціна, якая ўсхваляла яднанне народаў Савецкага Саюза — Зельдзін сыграў у ёй дагестанскага пастуха Мусаіба Гатуева.
Падчас здымак у 1941 годзе 26-гадоваму акцёру прыйшла павестка з запрашэннем на фронт, танкістам. Але раптоўнае пастанаўленне Камітэта па кінематаграфіі прызначыла скончыць важную для таго часу карціну (акцёр быў нават упэўнены, што рашэнне прыняў асабіста Іосіф Сталін), а гэта азначала, што замест ваеннага пекла хлопец разам са здымачнай групай павінен быў адправіцца ў Казахстан.
Уладзімір Зельдзін вядомы таксама па ролях у фільмах «Аповесць палымяных гадоў», «31 чэрвеня», «Карнавальная ноч», «Дзядзька Ваня», «Дуэнья» і іншых, апошнім часам прымаў удзел у здымках тэлесерыялаў. Але ўсё ж найгалоўнейшым прызваннем у жыцці акцёр лічыў тэатр, на свой апошні дзень нараджэння ён сыграў у прысвечаным яму ж спектаклі «Танцы з настаўнікам». У 1975 годзе акцёру было прысвоена званне народнага артыста СССР.
Пахаваны Уладзімір Зельдзін будзе 3 лістапада на Новадзявочых могілках у Маскве.
Ірэна КАЦЯЛОВІЧ
А разам з імі навучанне, сацпакет і нават жыллё.
Беларусь — адзін з сусветных лідараў у галіне здабычы і глыбокай перапрацоўкі торфу.
«Мы зацікаўлены, каб да нас прыязджалі».
