Яшчэ некалькі месяцаў таму цягнікі рэгіянальных ліній эканом-класа Барысаў-Мінск, адпраўленнем у 6.30, мелі па 10 вагонаў, і ездзіць на іх было зручна. Цяпер яны сталі карацейшымі.
Як растлумачылі мне на станцыі «Барысаў», кіраўніцтва чыгункі вырашыла адчапіць пару вагонаў дзеля эканоміі, «у сувязі са скарачэннем пасажырапатоку».
Тэарэтычна ён і сапраўды павінен быў зменшыцца, бо скончыўся дачны сезон. Але ж на самай справе тых, хто з Барысава, з іншых вёсак ды мястэчкаў, з найбліжэйшых да сталіцы гарадоў, ездзіў у Мінск на працу альбо на заняткі ў навучальныя ўстановы, меней не стала.
Каб пераканацца ў гэтым, дастаткова зайсці ў электрычку, напрыклад, на станцыі «Зарэчная» і потым прайсціся па вагонах. Месца, каб недзе прыткнуцца і сесці, ужо дакладна не знойдзеце. Прыйдзецца ехаць стоячы, прычым, здараецца, ад Жодзіна і Смалявічаў — яшчэ і ў цеснаце.
А гэта значыць — у крыўдзе.
Зрэшты, зразумець кіраўніцтва чыгункі можна: з Мінска ў Барысаў гэтая электрычка адпраўляецца вельмі рана і таму ідзе, можна сказаць, пустая — пасажырапаток і сапраўды мізэрны... Але ж на зваротным шляху колькасць пасажыраў у дзясяткі разоў узрастае. На гэтай зручнай па часе адпраўлення і, так бы мовіць, хуткаснай электрычцы едуць жанчыны, якія з раніцы ўжо сабралі дзяцей у школы, дагледзелі гаспадарку, едуць людзі сталага ўзросту, едуць хворыя на кансультацыі ці лячэнне ў сталіцу, едуць урэшце тыя, хто потым цэлы дзень будзе на нагах — класці цэглу на той жа будоўлі альбо стаяць за прылаўкам...
Вось і атрымліваецца, што эканомячы на паражняку, наша чыгунка эканоміць на камфорце і зручнасці для сваіх пасажыраў.
Ці эканом-клас на тое і эканом, каб на ім эканоміць?
Анатоль Мазгоў,
г. Барысаў
Выбар саджанца для садавода — той момант, значнасць якога складана пераацаніць.
Канцэрт для дзяцей і моладзі, пластычны спектакль Ягора Дружыніна і «Рок-панарама».