Вы тут

Прэзідэнт: У нас з Уладзімірам Пуціным цудоўныя адносіны


Аляксандр Лукашэнка сустрэўся з Паслом Арменіі ў Беларусі

Краіны маюць аднолькавую пазіцыю па ўсіх пытаннях міжнароднай павесткі дня, у нашай дзяржаве цалкам разумеюць тую палітыку, якую праводзіць кіраўніцтва Арменіі. На гэта зрабіў акцэнт беларускі лідар Аляксандр Лукашэнка падчас сустрэчы з Надзвычайным і Паўнамоцным Паслом Арменіі ў нашай краіне Арменам Хачатранам.


Мы не чужыя

Сустрэча адбылася па прычыне завяршэння дыпламатычнай місіі спадара Пасла ў Беларусі — ён працуе ў нас з красавіка 2010 года.

— Чалавек, які верай і праўдай праслужыў адзінству беларускага і армянскага народаў на працягу сямі гадоў, — вы ведаеце, якое да яго можа быць стаўленне ў нас у Беларусі, асабліва ў мяне, — сказаў Прэзідэнт. — Мы заўсёды адчувалі вашу падтрымку... Мы ведалі, што вы — чалавек, які любіць Беларусь.

Абедзве краіны маюць агульнае савецкае мінулае, адпаведна, нас многае звязвае.

— Вы павінны ведаць, што армянскі народ для нас ніколі не быў чужым народам, — запэўніў беларускі лідар. — Мы як дзве дзяржавы займаем абсалютна аднолькавую пазіцыю па ўсіх пытаннях міжнароднага парадку дня. Мы цалкам разумеем тую палітыку, якую праводзяць цяперашняе кіраўніцтва Арменіі і былое кіраўніцтва.

Людзі вартыя жыць годна

Прэзідэнт закрануў тэму Нагорнага Карабаха:

— Ёсць вострыя пытанні — у армян, у беларусаў. Дапусцім, Нагорны Карабах. Прама вам скажу, гэта не наша пытанне, гэта не маё пытанне. Нам там рабіць няма чаго. Ёсць бакі канфліктуючыя, якія павінны ў гэтым разабрацца. Але, калі ў мяне Прэзідэнт Арменіі або ў Арменіі пытаюць пра гэта, або ў Азербайджане — Прэзідэнт Азербайджана або азербайджанцы пра гэта пытаюць, — мая пазіцыя, дзе б я ні быў, адна. Людзі вартыя жыць годна. Далей я кажу — не веру, што сёння ў Нагорным Карабаху, у гэтым анклаве, людзі жывуць добра і годна. Якое гэта годна, калі ты кожны дзень адчуваеш, што табе на галаву нешта можа зваліцца і ў цябе жыццё можа скончыцца?

Таму, падкрэсліў Прэзідэнт, наша пазіцыя — адназначная.

— Арменія і Азербайджан без усялякіх пасрэднікаў (вось гэта маё асабістае меркаванне — не трэба гэтых пасрэднікаў — ні моцных, ні слабых) павінны сесці за стол і вырашыць праблему. Разумееце, яны павінны вырашыць праблему. Калі яны захочуць нейкага ў гаранты ўзяць, яны ўдваіх няхай вызначацца. Сёння ёсць такі момант, каб вырашыць гэтае пытанне. Але галоўнае — гэта людзі. Нельга ў палітыку разыгрываць гэту карту, калі гінуць людзі і гаруюць людзі. Гэта наша непахісная пазіцыя па ўсіх канфліктных кропках у свеце. Ці то Украіна, ці то Нагорны Карабах, Прыднястроўе і гэтак далей. Трэба, каб людзям было добра. Што добрага, калі там недзе ва Украіне то з аднаго боку, то з іншага пачынаюць бамбіць, і гінуць людзі? Пра што тут можна казаць? Хачу, каб вы, як наш блізкі сябра, ведалі маю пазіцыю. Але — гэта калі ў мяне пытаюць. Калі не пытаюць — гэта не мая справа.

Аляксандр Лукашэнка прызнаўся: ён не любіць пасрэднікаў.

— Я ненавіджу пасрэднікаў, ненавіджу міратворцаў, таму што яны вакол Беларусі, колькі я Прэзідэнтам, столькі і ходзяць. То міратворцы, то пасрэднікі, то з Еўрасаюзам, то яшчэ з некім... Ды мы і без пасрэднікаў разбяромся — з Еўрасаюзам, з іншымі дзяржавамі і гэтак далей. Сёння ўжо пра Расію кажуць, што пасрэднікі там неабходны паміж Пуціным і Лукашэнкам. Супакойцеся! У нас з Уладзімірам Уладзіміравічам Пуціным цудоўныя адносіны. Цудоўныя. Падбяром час, сустрэнемся, калі ёсць некаторыя праблемы, мы іх вырашым. Без пасрэднікаў мы вырашым удваіх, і нам не патрэбна ніякае пасрэдніцтва. Мы родныя браты, нам дзяліць няма чаго. Я яму неяк публічна сказаў — можа быць, будзе яшчэ час, калі прыйдзецца спінай да спіны стаць і адстрэльвацца, як у ваенных людзей кажуць.

З хворай галавы на здаровую

Прэзідэнт выказаўся і наконт пытання, якое ўзнікла некалькі месяцаў таму і якому надалі вельмі шмат увагі сродкі масавай інфармацыі постсавецкай прасторы. Гэта арышт і экстрадыцыя блогера Аляксандра Лапшына, затрыманага ў Мінску ў снежні мінулага года па запыце Азербайджана:

— Памятаеце, Лапшын? Слухайце, пры чым тут Арменія? Ды Арменія мне пра Лапшына ніколі нічога не казала. Ён быў аб'яўлены ў вышук адной краінай — Азербайджанам. Калі яго тут затрымалі, я думаю: ну навошта яго тут затрымалі? Няхай бы ён ехаў куды заўгодна. Вось на сваю галаву праблемы, я шчыра кажу. Але затрымалі. Інтэрпол ведаў. Мы паведамілі як належыць, як законапаслухмяныя. Каму мы павінны былі яго перадаць? Таму, хто аб'явіў яго ў вышук. Больш за тое. Гэта я першы раз вось вам скажу і публічна — а яго і не хацеў ніхто забіраць. Гэта пасля ўжо пачалі разыгрываць гэту карту. Ён грамадзянін трох краін, ні адна з краін на яго не прэтэндавала. Не трэба! З хворай галавы на здаровую перакінуць — і ўсё. Таму ў любым пытанні ёсць пэўныя падтэксты, і гэтае пытанне будуць скланяць так, як некаму гэта выгадна.

Нагадаем, у Азербайджане Аляксандр Лапшын абвінавачваецца па артыкуле 281.2 (публічныя заклікі, накіраваныя супраць дзяржавы) і артыкуле 318.2 (незаконнае перасячэнне дзяржаўнай мяжы) Крымінальнага кодэкса. У красавіку 2011 года і кастрычніку 2012 года Лапшын ездзіў у Нагорны Карабах, большую частку гэтай тэрыторыі кантралюе непрызнаная Нагорна-Карабахская Рэспубліка. У той жа час Азербайджан па-ранейшаму лічыць Карабах сваёй тэрыторыяй, часова акупаванай войскамі Арменіі. Таму, каб легальна патрапіць у Карабах, трэба атрымаць афіцыйны дазвол азербайджанскіх улад. Лапшын гэтага не зрабіў, тым самым ён парушыў закон Азербайджана аб дзяржаўнай мяжы.

— Таму вы павінны ведаць самае галоўнае: што мы былі блізкімі народамі, мы такімі і застанёмся. Да Азербайджана Арменія адносіцца па-рознаму. Але гэта таксама наш блізкі народ, дзяржава, з якой мы былі ў адной краіне. Чаму мы павінны з Азербайджанам або з Арменіяй сварыцца? Можа мы Арменіі і Азербайджану некалі спатрэбімся? Не пасрэднікамі. Вось калі-небудзь спатрэбімся. Таму навошта мне лезці далёка туды, куды мяне не просяць? Гэта такая народная пазіцыя, сыходзячы з мудрасці беларускага народа, сыходзячы з мудрасці армянскага, — сказаў Прэзідэнт.

Армен Хачатран падзякаваў беларускаму лідару. Па словах дыпламата, нават складана перадаць удзячнасць за гады, якія ён працаваў у Беларусі. Ён прызнаўся, што Беларусь — найцудоўнейшая краіна, дзе жыве найцудоўнейшы народ.

Надзея ЮШКЕВІЧ

yushkevich@zviazda.by

Загаловак у газеце: Блізкія народы застануцца блізкімі

Выбар рэдакцыі

Культура

Чым сёлета будзе здзіўляць наведвальнікаў «Славянскі базар у Віцебску»?

Чым сёлета будзе здзіўляць наведвальнікаў «Славянскі базар у Віцебску»?

Канцэрт для дзяцей і моладзі, пластычны спектакль Ягора Дружыніна і «Рок-панарама».

Грамадства

Час клопату садаводаў: на якія сарты пладовых і ягадных культур варта звярнуць увагу?

Час клопату садаводаў: на якія сарты пладовых і ягадных культур варта звярнуць увагу?

Выбар саджанца для садавода — той момант, значнасць якога складана пераацаніць.

Культура

Вольга Здзярская: Для мяне мая прафесія — жыццё

Вольга Здзярская: Для мяне мая прафесія — жыццё

Актрыса НАДТ імя М. Горкага — пра шлях да сцэны і натхненне.

Грамадства

«Любоў — галоўнае, што бацькі павінны даць сваім дзецям»

«Любоў — галоўнае, што бацькі павінны даць сваім дзецям»

Тата і мама — два самыя важныя чалавекі ў жыцці кожнага дзіцяці.