Сэрца ў мяне ўжо дрэннае — надта многа пражыла. А тут ціск раптам падняўся, а таблеткі скончыліся, — расказвае 84-гадовая жыхарка вёскі Балотня, што ў Рагачоўскім раёне, Лідзія Лаўрэнцьеўна Тумарава. — Мне так дрэнна стала — не ведала, што рабіць. Дык вось выратавалі — сюды, у Доўскую бальніцу прывезлі. Добра тут, усе клапоцяцца пра нас, хай ім Бог многа гадоў дае.
Жвавая маленькая жанчына расказвае, што ў мясцовай лячэбнай установе ляжыць два разы на год. Кажа: пракапаюць — і далей можа справамі займацца:
— Я ж бабка хоць хворая, але ні хвілінкі на месцы не сяджу. У мяне гаспадарка: кур трэба накарміць і дровы прывезці...
Лечыцца Лідзія Лаўрэнцьеўна ў паліятыўным аддзяленні. У асобных палатах тут ёсць тэлевізар, у кожнай — зручны санітарны блок. Пры неабходнасці выкарыстоўваюцца супрацьпролежневыя матрацы, купленыя на ахвяраванні спонсара. Звычайна такія аддзяленні прызначаны для анкалагічных хворых, але сёння тут лечацца і пацыенты са складанымі сардэчна-сасудзістымі, лёгачнымі і іншымі захворваннямі.
— Вясковае насельніцтва сталее, — заўважае галоўны ўрач установы Наталля Гаўрушка. — Да таго ж людзі часта застаюцца адзінокімі. Таму ў нас тут ляжаць з хваробамі, пры якіх не могуць сябе абслугоўваць. Пры гэтым сталым людзям, каб палепшыць якасць жыцця, патрэбны не толькі догляд, але і карэкціроўка лячэння.
Дарэчы, аграгарадок Доўск Рагачоўскага раёна знаходзіцца ў месцы, дзе перакрыжоўваюцца дзве буйныя аўтамагістралі. А гэта здаўна азначае яшчэ і тое, што менавіта ў Доўскую ўчастковую бальніцу ў першую чаргу паступаюць экстранныя пацыенты з трасы. Менавіта тут аказваюць першую прафесійную медыцынскую дапамогу ўсім, хто трапляе ў аварыю. Такой практыкі заўсёды хапала. Нават тады, калі ўстанова, заснаваная яшчэ ў 1914 годзе, знаходзілася ў невялічкім драўляным дамку каля царквы.
Трохпавярховы будынак, дзе бальніца размешчана цяпер, здалі ў 1978 годзе. І калі б не Чарнобыль, магчыма, была б увасоблена ў жыццё ідэя пра існаванне ў Рагачоўскім раёне дзвюх раённых бальніц: у самім Рагачове і ў Доўску. Цяпер на абслугоўванні Доўскай участковай — больш за 3,5 тысячы чалавек. Таму 70 ложкаў ніколі не пустуюць. 20 з іх адносяцца да аддзялення паліятыўнай дапамогі, столькі ж — у аддзяленні сястрынскага догляду, а астатнія — тэрапеўтычныя. У паліклініцы ідзе штодзённы прыём пацыентаў.
Урач Вольга Баруценка — выпускніца Гомельскага медыцынскага ўніверсітэта. За час пасля размеркавання дарасла да пасады загадчыцы тэрапеўтычнага аддзялення. На пытанне «Чаму навучыла вясковая бальніца?» адказвае, што экстранныя выпадкі дадаюць вопыту і ўпэўненасці ў сваіх сілах:
— Гэтага за два гады ў мяне дакладна прыбавілася. Самі дыягнастуем і лечым. Такім чынам развіваецца клінічнае мысленне. Тут многа робіш — не толькі тое, што павінен у адпаведнасці з пасадай. А яшчэ мне тут калектыў вельмі падабаецца — ад малодшага персанала да начальства.
Анжаліка Купцова, галоўны ўрач Рагачоўскай цэнтральнай раённай бальніцы:
—Ва ўчастковай бальніцы той жа ўрач-тэрапеўт — не толькі тэрапеўт, але і кардыёлаг, і гастраэнтэролаг, і нефролаг, і рэўматолаг... Ён тут — усё, бо бываюць экстранныя сітуацыі, калі пацыент нетранспартабельны і яго нельга накіраваць у раённую ці абласную бальніцу. У Доўску працуюць сапраўдныя прафесіяналы, якія многіх людзей выцягнулі з таго свету.
Сёння жыхарам Доўска і наваколля не трэба ехаць у Рагачоў, каб набыць неабходныя медыкаменты ці запламбаваць зубы. Аптэка знаходзіцца тут жа — у будынку бальніцы, а кваліфікаваную стаматалагічную дапамогу акажуць, выкарыстоўваючы сучаснае абсталяванне. Ну а калі чалавек ведае, што ён можа як трэба падлячыцца недалёка ад дома, — ён і жыве з іншым настроем.
Ірына АСТАШКЕВІЧ
Амаль тысяча дзвесце чалавек збяруцца, каб вырашаць найважнейшыя пытанні развіцця краіны.
Расказаў першы намеснік старшыні Дзяржаўнага камітэта па навуцы і тэхналогіях Рэспублікі Беларусь Дзяніс Каржыцкі.
Як вакцыны выратоўваюць жыцці і чаго можа каштаваць іх ігнараванне?
Аляксандр Курэц – самы малады народны выбраннік у сваім сельсавеце і адзіны дэпутат сярод сваіх калег па службе.
