«Я не самотны, я кнігу маю...»

Сто гадоў таму, раніцай 25 мая ў Ялце перастала біцца сэрца беларускага паэта Максіма Багдановіча. Ён пакінуў спадчыну — свае прароцкія вершы.

У той далёкі дзень побач з ложкам смяротна хворага паэта засталася ляжаць кніга, на якой была напісана адзіная страфа развітання:

«Ў краіне светлай, дзе я ўміраю,

У белым доме ля сіняй бухты,

Я не самотны, я кнігу маю

З друкарні пана Марціна Кухты».

Пры жыцці Максіма Багдановіча выйшаў толькі адзін зборнік яго вершаў. Малады паэт лічыў за гонар мець гэтую кніжку са 117 старонкамі.

Пра сучасныя выданні твораў геніяльнага паэта, пра ўвасабленне яго вершаў і думак у розных відах мастацтва вядома шмат. Партрэт Багдановіча напісаны літаратарамі, кампазітарамі, гісторыкамі...

Але кожны вялікі яскравы партрэт складаецца з мноства маленькіх сціплых штрыхоў.

Днямі на адной з міжнародных выставак у Мінску я зрабіў фотаздымак унікальнай кнігі, якая парадавала бы Максіма не меней за іншыя друкаваныя выданні. Гэта кніга была самаробная.

Я дазнаўся, што над такім рэдкім выданнем папрацавала Святлана Іванова, бібліятэкар з аграгарадка Суботнікі Іўеўскага раёна. Убачыцца з ёй не атрымалася, але па тэлефоне мы паразмаўлялі. Святлана расказала, што кнігу любімага паэта яна рабіла, выкарыстоўваючы свае здольнасці ў вышыванні, стварэнні аплікацыі, маляванні. Усе старонкі кнігі заняў верш Максіма Багдановіча «Слуцкія ткачыхі» і па-мастацку (ад усёй душы!) зробленае афармленне да любімых радкоў.