Фотаслова Яўгена Пясецкага

Дзяды твае жывуць не ў занябессі.

Навошта ім халодныя вышыні?

Яны зышліся у спрадвечным лесе,

Дзе цар-дубы ды цнотныя шыпшыны.

Там птах дзядам пра любы край спявае,

Там з-пад ігліцы ручаінка льецца...

Куды ж ты пойдзеш ад зямлі, якая

Сілкуе успамінам тваё сэрца?..

Дзяды нябачна ўсюды крочаць з намі,

Нячутна ўсюды з намі размаўляюць -

Мінулае працялі каранямі

І ў вершалінах новы дзень люляюць.

Яўген ПЯСЕЦКІ