Экалогія сумлення

Юнкары, увага!

Сёння мы працягваем публікацыю найлепшых «проб пяра» нашых юных і маладых няштатных аўтараў, якія паступілі на творчы конкурс. Падвядзенне яго вынікаў — справа найбліжэйшай будучыні, таму ўдзельнікам давядзецца яшчэ крышачку пацярпець і пахвалявацца. Мы ж са свайго боку раім аўтарам не марнаваць час у чаканні, а дасылаць свае творчыя работы ў «Чырвонку. Чырвоную змену» ўжо па-за конкурсам — як звычайныя журналісцкія матэрыялы. Такім чынам няштатнікі, якія збіраюцца паступаць на журфак, і карысны досвед атрымаюць, і ўласнае партфоліа папоўняць. Чакаем вашых «проб пяра»!

Як вядома, любая матэрыяльная рэч з цягам часу непазбежна ператвараецца ў адходы. Такім чынам, растуць горы смецця, звалкі наступаюць на гарады.

Праўда, апошнім часам сітуацыя пачала змяняцца. Усё больш двароў у гарадах забяспечваецца кантэйнерамі для розных адходаў. На жаль, у нас пакуль што культура іх раздзялення нізкая. Многія з цяжкасцю разумеюць, для чаго гэта трэба, але ёсць і неабыякавыя, такія, як Аня Шчарбакова, вучаніца 11 класа Ліцэя БДУ.

— З дзевяці гадоў езджу ў Італію на аздараўленне і бачу, як там усе збіраюць смецце асобна. Калі гэта зроблена няправільна, можна атрымаць штраф у 500 еўра, таму ў італьянцаў ёсць матывацыя. І я да такога падыходу прывыкла з ранняга ўзросту. Паступова прыйшло разуменне значнасці і неабходнасці такой справы. Вядома, што адна я не змагу змяніць сітуацыю, але, магчыма, іншыя ўбачаць мой прыклад і таксама паспрабуюць. Мне ж гэта прыносіць задавальненне, бо я дапамагаю прыродзе і людзям.

Аня далучылася да руху «Мэта-99». Як вынікае з назвы, намаганні гэтых неабыякавых людзей скіраваныя на сартаванне і перапрацоўку 99 працэнтаў адходаў. Чаму не 100? На сайце руху даецца просты адказ. «Таму што нікому не патрэбны прыгожыя лічбы, напісаныя на паперы».

— На жаль, нават калі на кантэйнеры пазначана, напрыклад, «пластык», часта туды зусім не яго складваюць. Таму на заводы для перапрацоўкі такія адходы я адвожу сама, а паперу пакідаю ў зялёных кантэйнерах, яны шмат дзе стаяць, — кажа Аня.

Нягледзячы на ўсе праблемы ў нашым грамадстве, звязаныя з асобным зборам адходаў, Аня настроена пазітыўна. Яна лічыць, што хутка большасць зразумее, наколькі гэта важна.

— Мне здаецца, што неўзабаве людзі пачнуць больш уважліва ставіцца да прыроды, з большым клопатам адносіцца да яе. Магчыма, многія далучацца да руху «Мэта-99», ці, напрыклад, як я, паедуць у Еўропу і ўбачаць, што там усе так робяць. Многія з нас хочуць жыць у еўрапеізаваным грамадстве, таму, думаю, яны будуць ствараць вакол сябе ўмовы, якія адпавядаюць такому грамадству.

Бясспрэчна, у рэаліях сённяшняга дня раздзельны збор смецця — гэта жыццёвая неабходнасць, шлях, па якім ідуць усе еўрапейскія краіны. Хочацца, каб гэта ўсвядоміла і моладзь нашай краіны.

Пра аўтара

Саму сябе Аляксандра лічыць вельмі цікаўным чалавекам. Гаворыць, што гэта ў яе яшчэ з дзяцінства, калі яна з 9 гадоў была запісана амаль ва ўсе школьныя гурткі. Цяпер 17-гадовая аўтарка захапляецца фатаграфіяй.

— Гэта ўплыў майго дзядулі, які ў маладосці таксама захапляўся фатаграфаваннем. Асабліва люблю чорна-белыя здымкі, мне здаецца, што ў іх ёсць штосьці незвычайнае і, разам з тым, утульнае, тое, што грэе душу, — кажа дзяўчына.

З выбарам прафесіі аўтарка пакуль яшчэ не вызначылася, але падумвае пайсці ў журналістыку, бо гэты занятак спалучае ўсё, што цікавіць Аляксандру.

Аляксандра СІВАКОВА, вучаніца 10 класа Ліцэя БДУ