Дар'я ХІЛЬКО, навучэнка Мінскага дзяржаўнага прафесійна-тэхнічнага каледжа швейнай вытворчасці, стала адной з найлепшых на міжнародным чэмпіянаце прафесійнага майстэрства WоrldSkіlls, што праходзіў у Кітаі. У кампетэнцыі «Дызайн адзення» яна атрымала медаль «Найвышэйшае прафесійнае майстэрства».
У Дашынай сям'і швачак няма. А вось ёй самой з дзяцінства падабалася вязаць і майстраваць.
— На ўроках працоўнага навучання, напэўна, была адной з найлепшых? — цікаўлюся.
— Так, — усміхаецца суразмоўніца. — Гэта быў мой любімы прадмет у школе. Дзяўчаты ўвесь час прасілі дапамагчы ім штосьці пашыць. Настаўнікі адзначалі мае поспехі і казалі, што мне трэба гэтым далей займацца.
Падчас вучобы ў школе Даша не ўдзельнічала ні ў якіх конкурсах. Затое ў каледжы вырашыла нарэшце паспрабаваць свае сілы. Пачын аказаўся ўдалым: заняла другое месца на алімпіядзе па працоўным навучанні, потым атрымала «серабро» на Рэспубліканскім конкурсе прафесійнага майстэрства WоrldSkіlls Bеlаrus. На чэмпіянаце ў Кітаі дзяўчына была адзначана ганаровай узнагародай: яна якасна выканала ўсе заданні, але крыху недабрала па балах, каб апынуцца ў ліку пераможцаў.
Усім удзельнікам трэба было выканаць некалькі модуляў. Першы — наколка: мадэляванне сукенкі на манекене. Другі — эскіз. Удзельнікам акрэслівалі напрамак моды і давалі ўзор тканіны. А канкурсанты за гадзіну павінны былі стварыць некалькі вобразаў. Трэцяе заданне — зрабіць лякала. Апошні модуль уключаў у сябе пашыў сукенкі. На яго адводзілася дзевяць гадзін. З фасонам кожны вызначаўся сам, але ў вырабе абавязкова павінны былі прысутнічаць пэўныя элементы: кішэня або адразны манжэт і каўнерык-шаль.
— Бачыла работы іншых: ва ўсіх атрымаліся вельмі розныя сукенкі: у кагосьці — кароткія, а ў кагосьці — у падлогу. Але аднолькавых не было, — расказвае Даша.
Па яе словах, суддзі ў першую чаргу ацэньваюць якасць работы і тое, наколькі правільна выкананы ўмовы задання. Старацца справіцца з модулем раней за ўсіх не варта: за хуткасць балаў не налічваюць. Галоўнае — укласціся ў адведзены час.
Пераможцам стала ўдзельніца з Расіі. Другое месца за Аўстраліяй, трэцяе — за Кітаем. «Магчыма, у іх было больш вопыту. Яны крыху старэйшыя за мяне», — разважае дзяўчына.
На практыцы ў каледжы, між іншым, студэнты вучацца шыць усё — ад абрусаў да блуз і паліто. У майстэрню навучальнай установы паступаюць заказы, і дзяўчаты іх выконваюць. Пад наглядам майстра, вядома. Можа ад прадпрыемства прыйсці заданне на пашыў дзесяці камплектаў пасцельнай бялізны, а часам звяртаюцца звычайныя людзі, якія не знаходзяць у краме патрэбнай рэчы ці свайго памеру.
Перад нядаўнімі выпускнымі ў Дашы таксама была работа. Дзяўчына пашыла пад заказ дзве сукенкі і яшчэ падагнала па фігуры некалькі гатовых. А вось для сябе, прызнаецца з усмешкай, лянуецца шыць. За дызайнерамі яна стараецца не сачыць, каб не капіраваць іх ідэі, а імкнецца прыдумляць штосьці сама.
Днямі дзяўчына абараніла дыплом. Яе выпускной работай было дэмісезоннае паліто. Суразмоўніца тлумачыць, што на абароне трэба не толькі прадставіць пашыты выраб, але і апісаць этапы яго стварэння, паказаць разлікі.
На гэтым вучоба для яе не заканчваецца. Даша збіраецца паступаць у каледж — на мадэльера-канструктара. Што да будучага месца работы, то дзяўчына разглядае некалькі варыянтаў: «Папрацавала б у атэлье ці вясельным салоне. Гэта цікава...».
Наталля ЛУБНЕЎСКАЯ
Колькі ж каштуе гэты важны кампанент здаровага рацыёну зараз?
Не выявіць ні секунды абыякавасці.
«Мы зацікаўлены, каб да нас прыязджалі».
