Трэба ўспомніць усіх

...Так здарылася, што з дзяцінства маімі любімымі выданнямі былі «Піянер Беларусі», «Чырвоная змена» і «Звязда». У нас з ёй даўняя дружба.

У перыяд сваёй працы ў Вярхоўным Савеце, а затым у Савеце Рэспублікі Нацыянальнага сходу я шмат супрацоўнічаў з рэдакцыяй газеты, часта публікаваў матэрыялы на самыя актуальныя тэмы і (у адрозненне ад іншых чытачоў) меў шчасце асабіста ведаць многіх супрацоўнікаў.

Тут і зараз я хацеў бы ўспомніць найперш Аркадзя Апанасавіча Тоўсціка, чалавека, які знаходзіў час на ўсё: і на тое, каб рэдагаваць газету, і на тое, каб, будучы дэпутатам Вярхоўнага Савета, дапамагаць сваім выбаршчыкам, каб вельмі плённа ўзначальваць камісію па культуры, кантактаваць з самымі рознымі людзьмі...

Уражвала сваім камсамольскім запалам (яна прыйшла з «Чырвонай змены»), сваім талентам і намесніца галоўнага рэдактара Раіса Фёдараўна Самусенкава. Яна шмат ездзіла па краіне, шмат пісала — і праблемных артыкулаў і нарысаў пра знакамітых людзей. Ды што там... Некалі раней у газетах абавязкова змяшчаліся так званыя перадавіцы. Іх мала хто чытаў, але ж, калі ўнізе было прозвішча Раісы Фёдараўны, чыталіся нават яны, бо прымушалі чытачоў думаць.

Вельмі цікавым і чалавекам, і журналістам быў Іван Кандратавіч Казлоў. Яго каньком былі фельетоны і тэкстоўкі да здымкаў — часцяком вершаваныя, з гумарам...

І гарбату ён заварваў адмысловую — з 12 траў. Тады, дарэчы, лічылася, што ты не быў у рэдакцыі «Звязды», калі не піў Янкавай гарбаты.

Добра ведаў я і нястомнага змагара за беларушчыну Уладзіміра Браніслававіча Наркевіча, які рэдагаваў газету ў найскладанейшы час, можна сказаць, на стыку стагоддзяў. Толькі адзін прыклад: артыкул 7 Закона «Аб мовах у Рэспубліцы Беларусь» гаварыў, што акты дзяржорганаў краіны прымаюцца і публікуюцца на беларускай і (або) рускай мовах. Такая фармулёўка давала магчымасць друкаваць іх толькі на адной мове (пераважна — рускай), што парушала канстытуцыйны прынцып роўнасці моў.

Помню, як напісаў аб гэтым артыкул, як «Звязда» надрукавала яго разам са сваім каментарыем. У выніку ў Закон былі ўнесены змяненні...

Я згадаў толькі гэтыя прозвішчы. Іншыя чытачы, ну вядома ж, успомняць іншыя, бо калі, як не зараз, перад стагоддзем «Звязды»?

Леанід Якаўлевіч Сянюта, г. Мінск