Не сакрэт, што далёка не многія выпускнікі навучальных устаноў гараць жаданнем працаваць у глыбінцы і аддаленых раёнах, а калі іх туды накіроўваюць, то з нецярпеннем чакаюць апошняга дня адпрацоўкі. Як змяніць гэтую сітуацыю? Сваімі меркаваннямі падзяліліся супрацоўнікі ведамстваў і арганізацый, зацікаўленых у новых прафесійных кадрах.
Старшыня Людзяневіцкага сельскага выканаўчага камітэта Жыткавіцкага раёна Юрый ВОЛЧЫК:
— Як утрымаць маладога спецыяліста? Зарплата, жыллё, а таксама ўмовы, нейкі сацыяльны пакет. Мне здаецца, у яго павінны ўваходзіць не толькі медыцынскае абслугоўванне, але і культурны складнік, нейкія забавы. Чамусьці апошнім часам у вёсках усё гэта згортваецца. Напрыклад, няма сувязі: паштовыя аддзяленні закрываюцца, паштальёны вешаюць адну скрынку на некалькі дамоў. Чаму? Яны мне кажуць, што гэта эканамічна нявыгадна. І як тады чалавек будзе газету выпісваць, калі мы сёння пасылаем чалавеку ліст — а яго нават няма каму данесці? І гэта толькі адзін прыклад. Бытавое абслугоўванне таксама вымушае жадаць лепшага, і гэта адыгрывае ролю. Хацелася б, каб моладзь заставалася, але рэаліі такія, што зрабіць гэта складана. Што ад нас залежыць, мы робім: жыллём забяспечваем, напрыклад.
Начальнік упраўлення па працы, занятасці і сацыяльнай абароне Мсціслаўскага раённага выканаўчага камітэта Ларыса ФІЛІПЕНКА:
— Перш за ўсё патрэбны сацыяльны пакет, каб зацікавіць маладога спецыяліста. Што яшчэ? Вядома, неабходна прадастаўленне жылля, каб у выпускніка не было патрэбы клапаціцца аб здыманні кватэры ці дома, плаціць вялікія грошы. Акрамя таго, я лічу, што пакуль малады спецыяліст не набраўся вопыту, павінна быць грашовая надбаўка да зарплаты. Так, ёсць даплата, але яна разавая, а таксама выплачваецца не зусім у тым аб'ёме, што патрэбны, як мне здаецца. Таму я прапаную выплачваць штомесячную надбаўку да зарплаты. Яшчэ адзін момант: вельмі важна, як чалавека прымаюць у калектыве, таму я настойваю, што павінна быць нейкае настаўніцтва. Яно ёсць і цяпер, але калі гэта чыстая фармальнасць, то ў ім няма сэнсу. Павінен быць дасведчаны чалавек, які можа чамусьці навучыць, увесці ў прафесію. Па сутнасці, працаваць прыязджае ўчарашні студэнт. Як тут без падтрымкі?
Намеснік галоўнага ўрача па медыцынскай частцы Карэліцкай цэнтральнай раённай бальніцы Аляксей КАЎЦЭВІЧ:
— Тут трэба працаваць у двух кірунках. Першае — забяспечыць дастойную заработную плату маладым спецыялістам, а другое — годнае жыллё. Калі прапрацоўваць гэтыя два моманты, то людзі будуць зацікаўлены, каб застацца на першым працоўным месцы. У асноўным, моладзь жыве ў інтэрнатах, але калі доктар атрымлівае толькі пакой, то сям'я — як мінімум блок, а гэта ўжо камфортныя ўмовы для старту. Што датычыцца зарплаты, у цэлым сёння ні адна дзяржаўная сфера не можа пахваліцца высокай зарплатай. У той жа час заробкі ў медыцынскай сферы, педагагічнай маглі б быць і крыху вышэйшыя.
Галоўны інжынер сельскагаспадарчага вытворчага кааператыва «Свіслач» Гродзенскага раёна Васіль ШЭЛЯГ:
— Калі ў чалавека няма жадання, дык як ты яго ўтрымаеш, а галоўнае — навошта? У той жа сельскай гаспадарцы, калі чалавек убачыць гэтую няпростую працу, яго цяжка будзе прымусіць застацца. Палепшыць умовы? У нас так проста не бывае: калі ў гарадах субота і нядзеля выхадныя, то ў сельскагаспадарчых прадпрыемствах бывае, што ты працуеш з раніцы да вечара як па буднях, так і ў суботу і нядзелю... І вось ёсць два варыянты: першы — спакойна працаваць у горадзе з дзевяці гадзін раніцы да шасці вечара, нічога не рабіць на выхадных. Другі — працаваць у любы час, заўсёды і ўсюды, пры гэтым заробак ці той жа, ці нават ніжэйшы. Вось такая сітуацыя атрымліваецца.
Уладзіслаў ЛУКАШЭВІЧ
Канцэрт для дзяцей і моладзі, пластычны спектакль Ягора Дружыніна і «Рок-панарама».
Выбар саджанца для садавода — той момант, значнасць якога складана пераацаніць.
Актрыса НАДТ імя М. Горкага — пра шлях да сцэны і натхненне.
Тата і мама — два самыя важныя чалавекі ў жыцці кожнага дзіцяці.