Гродзенку Алену Канстанцінаўну Бекіш можна назваць свядомым падпісчыкам. Яна зрабіла свой выбар на карысць газеты гадоў 10 таму, а можа і больш. А да гэтага выпісвала «Звязду» ад выпадку да выпадку. Свой выбар яна так абгрунтавала:
— Мне сорамна, што мы так мала гаворым па-беларуску. Вось я і лічу сябе ў даўгу перад нашай мовай. «Звязда» — адна з нямногіх газет, якая падтрымлівае гэта асяроддзе. А я, у сваю чаргу, хачу падтрымаць газету. Таму, хоць і на пенсіі, але працягваю падпісвацца на беларускае выданне.
Магчымасці пагаварыць на роднай мове мала, усе гавораць па-руску ці на «трасянцы», а са старонак газеты я жыўлюся правільнай мовай. Чым мне падабаецца газета? Гістарычнымі экскурсамі, матэрыяламі па культуры. Парадокс, але мы ў Беларусі лепш ведаем гісторыю СССР, сусветную гісторыю, чым сваю. І ў школе некалі выкладалі гісторыю Беларусі амаль што факультатыўна. Цяпер вось са «Звяздой» гэты прабел ліквідую. Спасцігаю многа цікавага аб Беларусі.
Мне падабаецца, што цяпер і на тэлебачанні больш гавораць, і чыноўнікі, і міністры загаварылі па-беларуску, і гэта добры знак, што трэба павярнуцца тварам да нашай мовы. І моладзь таксама цікавіцца. Напрыклад, мой пляменнік, ён грамадзянін Літвы, але акрамя літоўскай, англійскай моў, ведае добра і беларускую. Кажа, што яму гэта патрэбна для работы.
Маргарыта УШКЕВІЧ
Амаль тысяча дзвесце чалавек збяруцца, каб вырашаць найважнейшыя пытанні развіцця краіны.
Расказаў першы намеснік старшыні Дзяржаўнага камітэта па навуцы і тэхналогіях Рэспублікі Беларусь Дзяніс Каржыцкі.
Як вакцыны выратоўваюць жыцці і чаго можа каштаваць іх ігнараванне?
Аляксандр Курэц – самы малады народны выбраннік у сваім сельсавеце і адзіны дэпутат сярод сваіх калег па службе.
