Лідзія НЕКРАШЭВІЧ (у касцюме Снежнай Каралевы), яе малодшыя родныя сёстры Наталля КАВАЛЕНКА і Соф'я САМСОН рыхтуюцца да «Конікаў» — так называецца ў Давыд-Гарадку Шчадроўны вечар (трынаццатага студзеня). Па традыцыі на Стары Новы год уся іх радня — а гэта сем сясцёр і братоў са сваімі жонкамі, мужамі, дзецьмі і ўнукамі (усіх дваццаць чалавек) — шыюць адметныя карнавальныя касцюмы і маскі, каб сустрэць самы радасны час старажытнага Гарадка, хадзіць па вуліцах, заходзіць у дамы і віншаваць гарадчукоў: весяліць іх, іграць на гармоніках, біць у бубны і танцаваць да стомы.
— Яшчэ з самага маленства мы бегалі на «Конікі» калядаваць, спяваць абрадныя песні і красавацца сваімі ўборамі, — кажуць сёстры. — Таму і захавалася народная традыцыя, якую цяпер лічаць сапраўдным духоўным скарбам Палесся.
Нягледзячы на ўзрост (старэйшай сястры ўжо ідзе семдзесят восьмы год), жанчыны з нецярплівасцю чакаюць пачатку каляднага карнавалу.
Анатоль КЛЯШЧУК, фота аўтара
Столінскі раён
Колькі ж каштуе гэты важны кампанент здаровага рацыёну зараз?
Не выявіць ні секунды абыякавасці.
«Мы зацікаўлены, каб да нас прыязджалі».
