«Той домік»

Анатоль Вярцінскі (нар. у 1931 годзе). Вядомы беларускі паэт, драматург, публіцыст, крытык, перакладчык, грамадскі дзеяч. У розныя гады працаваў у рэдакцыях раённых газет, выдавецтве «Беларусь», галоўным рэдактарам газеты «Літаратура і мастацтва» (1986—1990), быў дэпутатам Вярхоўнага Савета Беларусі (1990—1995). Удзельнічаў у рабоце ХХХІІ сесіі Генеральнай Асамблеі ААН (1977). Член Саюза пісьменнікаў СССР (з 1964). Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі БССР (1988), лаўрэат прэміі «Залаты апостраф» (2010).

Я заўсёды адчуваў сугучнай сабе паэзію Анатоля Вярцінскага. У юнацтве нават здавалася, што некаторыя вершы ён піша пра мяне і мае пачуцці. Напісаўшы некалькі новых песень на вершы паэта, адразу пасля Новага года вырашыў патэлефанаваць яму і павіншаваць са святамі. Павітаўшыся, Анатоль Ільіч запытаўся, на якія ж вершы атрымаліся новыя песні, і параіў паглядзець яшчэ верш пра домік. Я стаяў з тэлефоннай трубкай, запісваў першыя радкі, слухаў «жывога класіка» і лавіў сябе на думцы: як можна было не заўважыць раней такі цудоўны верш.

Куплет 1

Домік маленькі, бачу я, знеслі.

А ў доміку гэтым спявалі песні.

А ў доміку гэтым дзяцей

нараджалі.

А ў доміку гэтым гасцей страчалі.

Прыпеў

Той домік блізкі некаму быў.

Той домік нізкі нехта любіў.

З домікам звязаны нейчы лёс...

Той домік пайшоў — сягоння

на знос.

Той домік некалі быў.

Той домік нехта любіў.

З домікам звязаны лёс...

Домік пайшоў сягоння на знос.

Куплет 2

А ў доміку гэтым, у доміку гэтым

утульна было зімою і летам.

Шкада мне да болю, шкада да слёз

доміка, што пайшоў на знос.

Куплет 3

Не тое лепшае, што навейшае,

а тое лепшае, што раднейшае,

не тое лепшае, што

прыгажэйшае,

а тое лепшае, што даражэйшае...

Рубрыку вядзе Яўген КСЯНЕВІЧ, аўтар песень на вершы славянскіх паэтаў.