Хлебаробы адкрытага акцыянернага таварыства «Лазавічы» выйшлі ў поле

З даўніх часоў хлеб быў галоўным клопатам чалавека. Караваем сустракалі гасцей, пачэснае месца ён заўсёды займаў на стале ў кожнай хаце. І сёння ніводнае свята не абыходзіцца без гэтага сімвала жыцця і працы. Але для таго, каб хлебам была забяспечана кожная сям'я, работу трэба пачынаць з вясны. Гэта добра разумеюць хлебаробы адкрытага акцыянернага таварыства «Лазавічы», што ў Клецкім раёне. Яны своечасова падрыхтавалі тэхніку да сяўбы і выйшлі ў поле.

Дваццаць два гады адну з найлепшых гаспадарак раёна ўзначальвае Міхаіл Аскерка. Таму вопыт кіраўніка, уменне разбірацца ў людзях, падбіраць кадры дазваляе арганізаваць калектыў на канкрэтныя справы.

На мехдвары мы засталі галоўнага інжынера Івана Цыгана. Іван Мікалаевіч у гаспадарцы больш за дзесяць гадоў.

— Уся тэхніка адрамантаваная, — кажа ён.

— З якімі цяжкасцямі сутыкнуліся пры падрыхтоўцы да вясенніх палявых работ? — пацікавілася ў спецыяліста.

— Нейкіх непрадбачаных сітуацый не было. Усе неабходныя запчасткі для тэхнікі набылі, — сцвярджае мой суразмоўнік. — Вось збіраюся ехаць па новы раскідвальнік мінеральных угнаенняў. Усяго ж на сяўбе будзе працаваць каля 15 адзінак тэхнікі. Гэтага дастаткова.

— Мы пачалі сяўбу 9 красавіка і справімся ў вызначаны тэрмін, — упэўнены дырэктар. — Ужо скончылі падкормку азімых, якіх засеялі 1160 гектараў. Работу завяршылі літаральна за пяць дзён. Прыступілі да падкормкі рапсу і сяўбы ранніх збожжавых, ячменю. Вобласць рэкамендуе закончыць работы да 29 красавіка. Але, мяркую, справімся раней. Акрамя таго, гаспадарка займаецца бульбай, цукровымі буракамі, кукурузай, якая пойдзе на зерне і зялёны корм. «Царыца палёў» зойме 600 гектараў.

У сёлетняй сяўбы свае асаблівасці. Восенню ішлі дажджы, глеба была пераўвільготненая. Пасля зімой выпаў снег, вясной яго яшчэ падкінула. Таму вада не паспела сцячы з палёў у асушальныя каналы. Гэтыя акалічнасці паўплывалі на тэрміны сяўбы: пачалася з затрымкай.

Але, як лічаць хлебаробы адкрытага акцыянернага таварыства, гэта не перашкода для таго, каб правесці яе ў сціслыя тэрміны. Галоўнае — арганізаванасць і, вядома, каб не падвяло надвор'е. Праблем з кадрамі практычна няма. «Спецыялістаў дастаткова, — сцвярджае дырэктар. — Мінеральнымі ўгнаеннямі забяспечаны нават лепш, чым у мінулым годзе».

На поле мы прыехалі апоўдні. І заспелі механізатараў за абедам. Як кажуць, добры работнік — сыты работнік. Таму ў гаспадарцы пастараліся найлепшым чынам арганізаваць харчаванне. Машына абсталяваная ўсім неабходным для ежы ў палявых умовах. Каля машыны ўвіхаецца раздатчыца Паўліна Цераховіч.

— Механізатары працуюць у розных месцах, часам вельмі аддаленых ад цэнтральнай сядзібы, але стараемся паспяваць усюды, — кажа жанчына. — Разумеем, што ад нашага спрыту залежаць вынікі пасяўной. Бо нездарма кажуць: як пад'ясі, так і папрацуеш.

— Меню ў нас разнастайнае, практычна кожны дзень мяняецца: галубцы, катлеты, баршчы, кураціна, на гарнір — бульба, кашы, макарона. Імкнёмся, каб нашы механізатары атрымлівалі таксама вітаміны — памідоры, агуркі. А яшчэ абавязкова — чай, какава, сокі.

Пасля таго як удзельнікі пасяўной паабедалі, машына вяртаецца ў сталовую гаспадаркі. А трэцяй гадзіне — зноў у поле, пачынаецца так званы падвячорак. І зноў жа — з гарачым харчаваннем. Прычым механізатары чакаюць машыну яшчэ і для таго, каб даведацца, якую норму яны выканалі за папярэдні дзень, параўнаць свае вынікі з вынікамі калег, паколькі такая зводка змешчана на бакавым шкле кабіны. Акрамя таго, у гонар пераможцаў на цэнтральнай сядзібе штодня падымаецца сцяг працоўнай славы.

Адзін са старажылаў гаспадаркі — Міхаіл Тамашэня — працуе брыгадзірам сорак чатыры гады, а яго агульны стаж складае пяцьдзясят восем гадоў. І ўсё на адным месцы. «Я люблю сваю зямлю, сваю гаспадарку, сваю вёску, — кажа ён. — І нічога іншага мне не трэба». Побач з дзедам працуюць і яго ўнукі — Алег Гаўрук і Міхаіл Тамашэня. Алег закончыў Клецкі сельскагаспадарчы прафесійны ліцэй, вучыцца ў Мар'інагорскім сельгаскаледжы. Цяпер ён праходзіць вытворчую практыку ў «Лазавічах». «Буду тут працаваць па размеркаванні, а затым прыйду на пастаянную работу: добрыя заробкі, калектыў, — кажа Алег Гаўрук. — Ёсць клуб, дзе можна адпачыць, схадзіць на дыскатэку. Але пакуль не да забаў — пасяўная».

Таццяна ЛАЗОЎСКАЯ                

Фота Анатоля БАСАВА