Зубная чараўніца

Хачу падзяліцца ўражаннем пра першае лячэнне зубак сына. Гэта проста нейкі цуд, неверагодна! Дзіця як заварожанае сядзела на крэселку і паслухмяна слухала цікавы расказ доктара пра лячэнне зубак, а пасля ў час працэдуры не было ніводнага піску.

«Як жа гэта можа быць? — спытаеце вы. — Усе дзеці баяцца паходу да стаматолага як агню». А вось як. Спачатку нас адвялі ў дзіцячы пакойчык са столікам, дзе можна было пагуляць з кубікамі і памаляваць. Ну і калі сынок захапіўся, ціхенька і незаўважна «падкралася» доктар у каляровай шапачцы, прысела і пачала знаёміцца з ім:

— Як цябе завуць?

— Альгерд.

— О, такое імя — я адразу ўяўляю каня і на ім рыцар!.. Ты любіш салодкае?

— Так.

— А ты ведаеш, што і мікробы любяць салодкае?

— Не.

— А ты калі-небудзь лячыў зубкі?

— Не.

— Ну, тады пойдзем, я табе пакажу нешта цікавае.

Заходзім мы ў вялікі пакой, і нам адразу паказваюць макет зубак: вось яны якія, а вось як іх чысціць.

— Паспрабуй.

Альгердзік старанна паўтарае ўсе рухі.

— А цяпер глядзі: на зубках чорныя кропкі і дзірачкі — гэта карыес. А каб яго прагнаць, нам патрэбна «вітамінка». Выбірай, якога колеру ты хочаш?

— Сіняга.

— Вось табе сіняя.

І бярэ адзін штучны зубік-пробнік і робіць дзірачку на ім, а пасля наклейвае «вітамінку».

— Ну, а цяпер сядай у крэсла і глядзі, якія тут у нас інструменты цікавыя.

Паказвае шчотачку спярша адну, пасля другую:

— Вось гэтым будзем праганяць мікробікаў. Ты згодны?

— Так.

І адбываецца гэты самы цуд — дзіця не варухнецца і ціхенька, паслухмяна сядзіць. Я з усмешкай сяджу непадалёк і сама сабе захапляюся працэсам.

Праўда, і часу заняло ўсё ледзь не гадзіну. Але які далікатны падыход! Без крыку і слёз. Галоўнае — настроіць дзіця, стварыць спакойную атмасферу. А ў канцы ад мяккага коціка сюрпрыз — набор крэйды. Сын быў у захапленні. І з нецярпеннем чакае, калі мы зноў пойдзем да зубной чараўніцы.

Мама Святлана ТОЎСЦІК, г. Мінск