“Малдаўскі падворак” у Дзяржынску

Для тых, хто не ў курсе: новая назва ў Дзяржынска з’явілася за савецкім часам, раней жа то было Койданава. Так, дарэчы, і цяпер называецца буйная чыгуначная станцыя на захад ад Мінска, па шляху ў Стоўбцы, Баранавічы, Брэст. Цяпер жа Дзяржынск набывае сабе славу як горад сяброўства, бо якраз у ім усталяваліся шчырыя, сяброўскія стасункі паміж жыхарамі, грамадскасцю Дзяржынскага раёна і прадстаўнікамі малдаўскай дыяспары.

А склалася так — не выпадкова. Першую цаглінку ў падмурак сяброўства заклаў Васіль Семянюк, малдаванін, што перабраўся жыць у Беларусь. Гэта ён, помніцца, на сваім падворку ў вёсцы Баравікі, што на Дзяржыншчыне, 7 гадоў таму сабраў добрых людзей ды зладзіў прыгожае свята сяброўства паміж малдаванамі й беларусамі пад назвай “Вянок дружбы”. Свята цёплае, шчырае, я б нават сказаў сямейнае… З таго часу такія святы, прысвечаныя Дням незалежнасці Малдовы, малдаўскай і беларускай мовам, усяму, што блізкае сэрцу кожнага малдаваніна, у Баравіках ды й за іх межамі наладжваюцца штогод. Гасціннасць гаспадароў падворка малдаваніна Васіля ды ягонай жонкі Ніны зведалі ўжо і беларускія малдаване, і прадстаўнікі творчай інтэлігенцыі, беларусы Дзяржыншчыны. Каштоўную традыцыю падтрымліваў — сваім непасрэдным удзелам — і былы Амбасадар Малдовы ў Беларусі Георге Хіаарэ. Сёння ж такую цёплую “народную ініцыятыву” заахвочвае ўжо й новы Амбасадар: спадар Віктар Сарачан. Ахвотна падключаюцца да такіх сустрэч і прадстаўнікі суполкі малдаван у Беларусі на чале з Антанінай Валько. Летась у Дзяржынску ладзілася ўжо сёмае па ліку свята “Вянок сяброўства”. Пра тое, дарэчы, быў і артыкул у “Голасе Радзімы” (“Як дзве цудоўныя лазы”, 14.12.2017).

А нядаўна, у Дзень Незалежнасці Беларусі, у адным з куткоў парка ў Дзяржынску з’явіўся прыгожы “Малдаўскі падворак”. Нягледзячы на дажджлівае надвор’ е, сабраў ён шмат цікаўных. На імправізаванай сцэне спяваў гурт “Плай”, гучалі цудоўныя малдаўскія песні. А таксама й народны ансамбль беларускай народнай песні “Баравічанка” з вёскі Баравікі яго падтрымаў — беларускімі песнямі. Яшчэ й з Палесся, з Петрыкаўскага раёна Гомельшчыны завітаў на свята гурт “Зарачанка” — з беларускімі народнымі песнямі. Малдаванін Дзмітрый Ліку вельмі хораша праспяваў меладычную песню “Кодры”, а паэт Георгій Пушкаш чытаў свае вершы.

У свяце паўдзельнічалі таксама й паэты з Дзяржынскага літаратурнага клуба “Выток”. Сябры Саюза пісьменнікаў Беларусі, паэтэсы Рэгіна Рэўтовіч і Людміла Круглік загаварылі на малдаўскай мове! Адна з іх прачытала верш малдаўскага паэта Эміля Лацяну “Любі мяне”, а другая — перакладзены ўрывак са знакамітай прадмовы Францыска Скарыны да кнігі “Юдзіф”. Нацыянальныя строі ва ўсіх артыстаў ансамбляў таксама былі ў тэму свята: гэткай жа прыгажай, каларытнай бачыцца мне дружба малдаван і беларусаў.

Рэй на свяце вялі, выконвалі песні Антаніна Валько і Васіль Семянюк. Напярэдадні Дня Незалежнасці Дзяржынскі райвыканкам, раённая бібліятэка з падтрымкай малдаўскай Амбасады выдалі цікавую кнігу “Вянок сяброўства: Беларусь — Малдова”. Там змешчаны вершы малдаўскіх паэтаў, малдаўскія народныя казкі, паданні ў перакладах на беларускую мову: гэта папрацавалі паэты з Дзяржыншчыны Рэгіна Рэўтовіч, Людміла Круглік, Антон Анісовіч, Аксана Хацкевіч ды іншыя. Вось якім цікавым чынам пашыраецца цудоўны вянок, які калісь пачалі звіваць Васіль і Ніна Семянюкі.

“Малдаўскі падворак” таксама, як і раней, сёлета меў назву “Вянок сяброўства”. Яго наведаў Амбасадар Віктар Сарачан, кіраўніцтва Дзяржынскага райвыканкама на чале са старшынёй Мікалаем Арцюшкевічам. Вітаючы жыхароў Дзяржынска, Віктар Сарачан адзначыў: Амбасада Малдовы шмат увагі надае ўзаемаўзбагачэнню культур нашых народаў. Ён уручыў Ганаровыя граматы Амбасады жыхарам раёна, якія паспрыялі развіццю малдаўска- беларускага сяброўства. (Наш даўні аўтар, паважаны Лявон Сцяпанавіч, тое сціпла замоўчвае, аднак сярод рупліўцаў, мы пацікавіліся, цалкам заслужана быў і ён таксама ўшанаваны. — Рэд.) Цёплыя словы спадара Амбасадара гучалі ў адрас кіраўніцтва раёна ды энергічнага, неўтаймоўнага Васіля Семянюка, арганізатара шматлікіх культурных імпрэзаў.

На свяце ахвочыя маглі прадэгуставаць малдаўскія віны, паспытаць нацыянальныя стравы, у тым ліку знакамітую мамалыгу, пірагі, сокі. То не памылюся, калі скажу: свята беларуска-малдаўскага сяброўства, ды яшчэ ў Дзень Незалежнасці Беларусі, надоўга запомніцца жыхарам Дзяржынска. І мне падаецца, што вельмі гарманічна такая падзея духам сваім пераклікаецца з вершам Сяргея Грахоўскага “Патрэбен чалавеку чалавек”. Можна знайсці ў інтэрнэце, хто пажадае, бо сярод чытачоў газеты “Голас Радзімы”, ведаю, шмат людзей, якія спавядаюць высокія ідэалы сяброўства. Дык вось, урывак з верша Сяргея Іванавіча такі: “Хай свята дружбы будзе лепшым святам,/ Хай векам дружбы наш завецца век”… Вельмі актуальна гучыць!

Лявон Целеш, г. Дзяржынск