Канец лета — гарачая пара не толькі ў аддзелах школьнага адзення і канцтавараў. Пасля летняга зацішша ажылі ў гэтыя дні і дзіцячыя паліклінікі — такое паняцце, як дыспансерызацыя, актуальнае і для школьнікаў. Больш за тое, калі некаторыя дарослыя могуць яго ігнараваць, пазбягаючы візіту да ўрачоў, то ў дзяцей зрабіць гэта ніяк не атрымаецца: і ў дзіцячых садках, і ў школах патрабуюць даведкі аб стане здароўя, атрымаць якія можна толькі прайшоўшы пільны медагляд. Як праходзіць дыспансерызацыя ў канцы жніўня, карэспандэнт «Звязды» паназірала, завітаўшы з дачкой у 3-ю дзіцячую клінічную паліклініку Мінска.
Яшчэ ў пачатку ліпеня на хатні тэлефон нам патэлефанавала ўчастковая медсястра і нагадала, што паколькі дзень нараджэння ў дачкі ў жніўні, то пажадана на працягу найбліжэйшага месяца наведаць урачоў і здаць аналізы. І запрасіла на прыём да педыятра, які і накіруе да патрэбных спецыялістаў. Крыху здзівіўшыся такому сэрвісу, да педыятра мы завіталі. Урач, уважліва вывучыўшы анамнез 13-гадовай дзяўчынкі, выдала так званы індывідуальны план дыспансерызацыі. У ім — звыклыя працэдуры, якія трэба праходзіць, каб атрымаць даведку для школы: скрынінгавы кабінет, стаматолаг, электракардыяграма сэрца, здача агульных аналізаў крыві (у тым ліку на цукар) і мачы. Паколькі акуліста сёлетняй вясной мы ўжо наведвалі, ніякіх дадатковых спецыялістаў нам праходзіць не трэба. Дарэчы, для тых, хто праходзіць медагляд, урачы спецыялізаваных службаў, а менавіта: неўролаг, афтальмолаг, хірург і оталарынголаг (калі іх наведванне ўрач-педыятр палічыць неабходным) — працуюць у асобна выдзеленыя гадзіны, каб здаровыя дзеці не кантактавалі з хворымі.
З гэтым планам параілі звярнуцца ў рэгістратуру, дзе мусяць выдаць талоны да патрэбных нам спецыялістаў. Рабіць гэта неадкладна мы, трэба прызнацца, не сталі — паехалі ў адпачынак, пра што потым ледзь не пашкадавалі. У канцы жніўня, калі вырашылі завяршыць пачатае, у паліклініцы па колькасці дзяцей і іх бацькоў адчувалася, што пра даведкі да школы раптам успомнілі ўсё адразу. Да 3-й паліклінікі «прыпісаны» дзеці і падлеткі аж трох раёнаў Мінска: Кастрычніцкага, часткі Ленінскага і часткі Маскоўскага — яна абслугоўвае больш за 17 тысяч юных мінчан. І амаль усе з іх, акрамя зусім малых, з 1 верасня мусяць адправіцца на заняткі ў школы ці дашкольныя ўстановы.
Атрымаўшы ў рэгістратуры талончык на прафілактычны агляд да стаматолага, вырашылі паспрабаваць прайсці ў той жа дзень і ўсіх астатніх. Праўда, упэўненасці ў поспеху задумкі ўсё ж не было. У паліклініку прыйшлі ў 9 гадзін раніцы. У 10 — запіс да стаматолага, за гадзіну можна паспрабаваць здаць кроў. Праўда, чарга перад кабінетам аптымізму не дадае: дзеці, бацькі, цэлыя сем'і — спрагназаваць, хто з іх на працэдуру, а хто — у «групе падтрымкі», няпроста. Праўда, і сачыць за чаргой з нядаўняга часу няма сэнсу: электронны талончык вызначае твой нумар у чарзе. Рухаецца яна хутка, нягледзячы нават на тое, што сама працэдура для дзяцей даволі нервовая і патрабуе ад медработнікаў шэрагу дыпламатычных навыкаў у кантактаванні з маленькімі пацыентамі. Нам гэту працэдуру аблягчае ланцэт, які робіць працэс небалючым (яго загадзя набылі ў аптэчным кіёску).
Аналізы здадзены, а да наведвання стаматолага застаецца яшчэ паўгадзіны, таму вырашаем зрабіць кардыяграму. Тут прыём ідзе па жывой чарзе, але перад кабінетам усяго пару чалавек — ёсць надзея, што паспеем. Пятнаццаць хвілін — і мы ідзём да стаматолага. Пільны агляд, парада не забываць пра назначэнні ўрача-артадонта, якога мы перыядычна наведваем, — і мы на фінішнай прамой. Застаўся скрынінгавы кабінет.
Вялікай чаргі тут таксама не назіраецца, праўда, пачакаць усё ж даводзіцца: кожнаму юнаму пацыенту вымяраюць рост і вагу, а таксама артэрыяльны ціск, правяраюць зрок, слых, магчымыя парушэнні паставы. Яшчэ паўгадзіны — і Валерыя, цалкам задаволеная, пакідае кабінет. Яе радасць тлумачыцца проста: важыць 42,5 кілаграма пры росце 163 сантыметры — нядрэнны вынік, чаму спрыяюць заняткі мастацкай гімнастыкай. Наш медагляд, па сутнасці, скончаны, і заняў ён 1 гадзіну 40 хвілін. Праўда, па даведку ўсё ж давядзецца прыйсці да педыятра ў іншы дзень: вынікі аналізаў будуць гатовы толькі заўтра, як і расшыфраваная ўрачом электракардыяграма.
Алена КРАВЕЦ
Афіцыйна
Галіна Ціж, загадчык 1-га педыятрычнага аддзялення УАЗ «З-я дзіцячая клінічная паліклініка г. Мінска»:
— Дыспансерызацыя ажыццяўляецца ў адпаведнасці з пастановай № 96 Міністэрства аховы здароўя ад 12.08.2016. Дакумент прадпісвае, якія лабараторныя абследаванні і агляд якіх спецыялістаў павінна прайсці дзіця ў тым ці іншым узросце. Калі малому год — яно прыходзіць на прыём да ўрачоў пэўных спецыялізацый, у два — ужо да іншых. Бацькі атрымліваюць штогадовы індывідуальны план з пералікам усіх абследаванняў, якія мусіць прайсці дзіця. Работу ўрача, дарэчы, спрашчае сістэма інфарматызацыі, якая дзейнічае ў паліклініцы. Індывідуальны план выдае камп'ютарная праграма, куды ўчастковаму педыятру даводзіцца ўнесці толькі свае карэктывы.
Дыспансерызацыя дапамагае кантраляваць стан здароўя, выяўляць адхіленні, а таксама станы, якія папярэднічаюць пэўным захворванням, і своечасова назначаць прафілактычныя мерапрыемствы, каб прадухіліць іх узнікненне. Найчасцей у сённяшніх школьнікаў выяўляюцца хваробы апорна-рухальнага апарату, у прыватнасці скаліёз, а таксама афтальмалагічныя і стаматалагічныя захворванні. Таму кантроль паставы і зроку, а таксама прафілактычны агляд у стаматолага ўсе дзеці праходзяць штогод. Дзіцяці з хранічнымі захворваннямі ў індывідуальным плане назначаюцца дадатковыя абследаванні.
Каб наладзіць рытмічную работу і пазбегнуць вялікіх чэргаў перад кабінетамі перад пачаткам навучальнага года, мы інфармуем бацькоў, што дыспансерызацыю варта праходзіць у месяц нараджэння дзіцяці. Па выніках медагляду выдаецца даведка аб стане здароўя, тэрмін яе дзеяння — адзін год. У выпадку, калі бацькі прыйшлі пазней, даведку яны ўсё роўна атрымаюць тэрмінам дзеяння толькі да даты нараджэння.
Амаль тысяча дзвесце чалавек збяруцца, каб вырашаць найважнейшыя пытанні развіцця краіны.
Расказаў першы намеснік старшыні Дзяржаўнага камітэта па навуцы і тэхналогіях Рэспублікі Беларусь Дзяніс Каржыцкі.
Як вакцыны выратоўваюць жыцці і чаго можа каштаваць іх ігнараванне?
Аляксандр Курэц – самы малады народны выбраннік у сваім сельсавеце і адзіны дэпутат сярод сваіх калег па службе.
