Адбыўся круглы стол «Мастацкая літаратура як шлях адзін да аднаго»

У межах свята беларускага пісьменства, якое гэтымі днямі праходзіць ў горадзе Іванаве Брэсцкай вобласці, адбыўся міжнародны круглы стол “Мастацкая літаратура як шлях адзін да аднаго”.

Яго мадэратарам выступіў асабіста міністр інфармацыі Беларусі Алесь КАРЛЮКЕВІЧ. Ён адзначыў, што за час правядзення такіх круглых сталоў многія пісьменнікі пасябравалі. А таксама падкрэсліў, што спецыяльна да гэтага мерапрыемства выдавецтва “Мастацкая літаратура” падрыхтавала альманах “Сугучча. Беларусь-Расія”.

“І ў Саюза пісьменнікаў Беларусі, і ў арганізатараў міжнароднага круглага стала столькі сяброў, столькі добрых знаёмых, што напэўна ж у новых выпусках альманаху будуць рэалізаваныя многія новыя творчыя, мастацкія праекты,” – адзначыў міністр.

У Музейным комплексе Напалеона Орды ў вёсцы Варацэвічы ля Іванава, дзе праходзіў круглы стол, гучала і шмат іншых важных дакладаў. Так, пісьменніца з Эквадора Пасос ДАВІНА гаварыла пра перавагі і складанасці літаратурнай творчасці ў часы інтэрнэту. “Сацыяльныя сеткі спрыяюць таму, што моладзь выкарыстоўвае простую мову з бедным слоўнікавым запасам і павярхоўным зместам, – адзначае пісьменніца. – Літаратура сацыяльных сетак абагульненая і недоўгатрывалая. У мабільных дадатках моладзь кантактуе на працягу гадзін, забываючы пра жывыя зносіны… У той жа час у сеціве фарміруюцца групы па інтарэсах, і гэта не залежыць ад нацыянальнасці, культуры, да якой адносяцца людзі. Напрыклад ютуб дазваляе распаўсюджваць веды, вопыт пэўных людзей ці датычных нейкіх прадуктаў. Прасцей там вывучыць і замежныя мовы... Урады розных краін не павінны забывацца пра тое, каб прадставіць сябе ў інтэрнэце. Бо мы жывем у лічбавую эру”.

Дарэчы, і сам круглы стол трансляваўся ў сеціве ў рэжыме он-лайн. Карыстальнікі віртуальнай прасторы дасылалі свае пытанні, на якія літаратары адказвалі ў рэжыме рэальнага часу.

Філолаг і публіцыст з украінскай Палтавы Глеб КУДРАШОЎ падзяліўся сваім даследаваннем беларуска-ўкраінскіх выдавецкіх стасункаў. Ён адзначыў, што такія сувязі ідуць у нас яшчэ з часоў Скарыны. Але трывалыя і надзейныя яны і сёння. Да таго ж даследчык заўважыў, што ў Беларусі найбольш (не лічачы самой Украіны) помнікаў і вуліц названых імем Тараса Шаўчэнкі, што не можа не цешыць нашых паўднёвых суседзяў.