Вечнае адчуванне бацькаўшчыны

Выяўленчае мастацтва, музыка і паэзія спалучыліся ў праграме творчай вечарыны «Вілейшчына. Адчуванне радзімы...», якая адбылася напрыканцы лета ў Дзяржаўным літаратурна-мемарыяльным музеі Якуба Коласа.

Часткай імпрэзы стала адкрыццё персанальнай выстаўкі Алы Судніковіч, мастачкі з Вілейшчыны. У яе творах — упэўненасць пэндзля, насычанасць яркімі фарбамі, суіснаванне розных тэхнік.

— Цеплыня ідзе ад кожнай работы. Яны нагадваюць штосьці вясковае: тканыя дываны, распісныя куфры, нашы спробы ў дзяцінстве рабіць нешта з паперы, — падзялілася ўражаннямі дырэктар літаратурна-мемарыяльнага музея Якуба Коласа Зінаіда Камароўская. — Гэты момант, канец лета, вельмі хораша апісаны Якубам Коласам у паэме «Новая зямля», якая святкуе сваё 95-годдзе. Сёлета Год малой радзімы. Вельмі ўзаемазвязаны паэма і выстаўка, якая носіць вельмі цудоўную назву «Адчуванне радзімы». Я не кажу «Вілейшчына», таму што адчуванне радзімы ў кожнага чалавека сваё.

 Маляўнічасць журавін на снезе, хараство веснавых ландышаў і летніх васількоў, своеасаблівасць дзівосных птушак — галоўныя адметнасці шматлікіх па-сапраўднаму беларускіх вобразаў у дэкаратыўна-прыкладных работах мастачкі. Узмацнілі ўражанне прывезеныя на экспазіцыю тканыя рэчы бабулі мастачкі, якая родам з Крывога Сяла на Вілейшчыне.

Ала Судніковіч вучылася ў мастацкім вучылішчы імя А. Ларына ў Бабруйску, а затым працавала над афармленнем горада і вілейскіх прадпрыемстваў. Натхняе мастачку ўсё, што яна бачыць навокал, а менавіта краявіды Беларусі.

Працягам вечарыны стаў канцэрт народнага калектыву аўтарскай песні «Элегія», які мае ў сваім рэпертуары больш за 90 уласных і напісаных на вершы беларускіх паэтаў песень. Музыканты з Вілейкі стварылі патрэбную атмасферу, дзякуючы выкананню песень на творы Івана Лашуткі, Навума Гальпяровіча, Валерыя Максімовіча, Канстанцыі Буйло, Ганны Ахматвай і інш. Прагучалі таксама п’есы з «Полацкага сшытка» XVII стагоддзя. Сучасныя паэты прачыталі свае лепшыя вершы-

 Яўгенія ШЫЦЬКА