40 гадоў таму выйшла стужка «Трое у лодцы»

Трое халасцякоў, якія стаміліся ад бяздзейнасці і знайшлі кожны ў сябе «страшныя» хваробы, вырашылі паправіць здароўе — у падарожжы па Тэмзе ў кампаніі адных мужчын, уключна з фокстэр'ерам Манмарэнсі. Відаць, Бог моцна смяяўся з гэтых планаў, бо падкінуў сябрам сустрэчу з трыма чароўнымі лэдзі, якія гэтаксама планавалі самастойны сплаў, а ніяк не рамантычныя стасункі з незнаёмцамі...

40 гадоў таму на экраны выйшла дзвюхсерыйная музычная камедыя рэжысёра Навума Бірмана пра траіх у лодцы і сабаку. І, нягледзячы на тое, што ў 1979-м савецкая кінавытворчасць выпусціла амаль 200 фільмаў, гэты не згубіўся ў вялікім шэрагу і ўвайшоў у залаты фонд савецкай камедыі.

Згадаць пра «Траіх у лодцы» (і паглядзець фільм 20 ліпеня на АНТ) менавіта цяпер ёсць і яшчэ адна нагода — блізкі 85-гадовы юбілей акцёра Аляксандра Шырвінта. Ягоная роля сэра Самуэля Харыса, каларытнага філосафа з трубкай, заўзятага рыбака і непераўзыдзенага выканаўцы камічных куплетаў, стала адной з самых любімых у гледачоў. Хоць, безумоўна, поспех забяспечыла ўсё трыа галоўных герояў: і Міхаіл Дзяржавін — Джордж, і Андрэй Міронаў, які сыграў у камедыі ажно шэсць роляў — ад аўтара, Джэрома Клапкі Джэрома, да карчмара і наведвальніка карчмы адначасова!

Дарэчы, праз шчыльны графік Андрэя Міронава, распісаны практычна на год наперад, усе натурныя здымкі ўдарнымі тэмпамі прайшлі за месяц. Узбярэжжа Тэмзы знялі ў Калінінградскай вобласці, а для масоўкі запрашалі не толькі ўсіх ахвотных месцічаў, але і саму здымачную групу — асістэнтаў, тэхнікаў, гукарэжысёраў, нават жонку і сына рэжысёра, якія прыехалі ў госці.

Калі істотна пахаладала, і сядзець на лодцы ў лёгкіх купальных касцюмах было ўжо, мякка кажучы, нясоладка, акцёры знайшлі выйсце: у некаторыя грэлкі, якія незаўважна падкладвалі пад пледы дзяжурныя вадалазы, налівалі зусім не кіпень, а каньяк ці літоўскую гарэлку. Але ніводнага разу ніхто не напіўся і здымак не сарваў.

Буйныя планы ў эпізодзе з сомам рабілі з бутафорскім паралонавым макетам, а калі ад многіх дубляў той патрапаўся, то карысталіся кавалкам звычайнага бервяна.

А вось вядомая сцэна жывой піраміды ў шлюзе — не шматлікія паўторы з дублёрамі, а экспромт акцёраў: Міронаў незаўважна паказытаў Дзяржавіна, той таргануўся, і ў выніку ўсе трое пападалі ў ваду...

Што да здымак павільённых, то пільныя гледачы ўжо ведаюць, што камін і паласатыя крэслы «Траіх у лодцы» тыя ж самыя, што ў «Шэрлаку Холмсе» — і не дзіва, бо абодва фільмы здымала студыя «Ленфільм», прычым у адзін год.

Ёсць у фільме і беларускі след — «ролю Тэмзы выканаў бацька-Нёман. Мілая Патрысія — актрыса Ірына Мазуркевіч — наша зямлячка, ураджэнка Мазыра. Дарэчы, у адрозненне ад масквічак Аліны Пакроўскай і Ларысы Галубкінай, яна адна насамрэч умела веславаць, а таму ў фільме толькі яе мы і бачым за гэтай справай.

...Пасля выхаду карціны крытыкі разрадзіліся хто халоднымі, а хто і гнеўнымі рэцэнзіямі: маўляў, ад арыгінальнай аповесці ў фільме не засталося нічога, нейкія пошлыя песенькі, капуснік і пародыя на англійскі гумар. Аднак публіка вырашыла інакш — тэлебачанне завалілі пісьмамі з просьбай паўтарыць фільм, і ў першы ж год яго паказалі некалькі разоў.

Сказана!

• Мяркуючы па вашых крыважэрных позірках, сябры мае, вы яшчэ недастаткова растварыліся ў прыродзе...
• Лабірынт не месца для спатканняў, гэта месца для вострых адчування
•  — Вось патэльня. Чаму яна са струнамі? — Гэта вельмі модна.
• Сэр, перастаньце мяне грызці!
• Галодны, але цяжкі.
• У сад, усе ў сад!
• Ну, ты, чучала, не кранай чучала!
• Гэта і ёсць камічныя куплеты...