100slow. Маргарыта Латышкевіч

100slow

Сказалі:

— Напішы, як прыйшла ў «Маладосць».

І я разгубілася. Азадачылася.

Заўсёды трохі бянтэжуся, калі пытаюць такія рэчы. Кшталту: а ты што гэта, па–беларуску размаўляеш? А як гэта ты, сама пішаш?

Размаўляю. Пішу.

Бо іначай не атрымліваецца.

Бо гэтак жыву. Дыхаю.

Так і з «Маладосцю». Цяпер цяжка прыгадаць, як некалі — фізічна — прыйшла. Трынаццаць гадоў таму яшчэ школьніцай надрукавала паўтузіна вершаў — «и всё заверте…»

Праглядаю зараз першую сваю, 2007 года, публіцыстыку. Пра вужыную манархію, кадукоў ды чары. У 2019 годзе пачынае друкавацца мой раман — пра вужыныя камяні, кадукоў ды чары.

Стабільнасць.

Няхай «Маладосць» змяняецца, але сэрца яе — ЛАД — застаецца.

«М»ы застаёмся разам.

Маргарыта ЛАТЫШКЕВІЧ