Як скінуць 30 кілаграмаў, адмовіўшыся ад алкаголю і ляноты

Адзіны спосаб пахудзець — перагледзець свае мэты ў жыцці, казаў у свой час англійскі літаратурны крытык Сірыл Коналі. Менавіта спроба зазірнуць наперад і ўявіць сябе ў пэўнай сацыяльнай ролі дае чалавеку сілы працаваць над сваім целам. Прынамсі, па такім шляху — пераглядзе сваіх мэтаў і неабходнасці нечым ахвяраваць — дзейнічаў герой гэтага артыкула Андрэй ЭЗЕРЫН, PR-дырэктар агенцтва EZERІN COMMUNІCATІOІN, які выпрацаваў для сябе асаблівую сістэму пахудзення. За чатыры гады ён пазбавіўся ад 30 лішніх кілаграмаў.

Статус «белай вароны»

— Кожны, хто хоць раз спрабаваў пазбавіцца ад лішняй вагі, ведае, што кілаграмы прыходзяць без запрашэння, а сыходзяць, адчайна супраціўляючыся. Чаму вы вырашылі пачаць барацьбу з вагой? Мужчыны, як паказвае практыка, не так часта клапоцяцца пра свой знешні выгляд, як жанчыны.

— Мне здаецца, што любы поўны чалавек, не важна, мужчына ці жанчына, хоча пахудзець. Усе каноны прыгажосці так ці інакш звязаны са стройнымі і хударлявымі. Іншая справа, што ў кагосьці атрымліваецца, а ў кагосьці — не. І мне здаецца, што не атрымліваецца ў большасці, а тыя, хто змог вырвацца з палону паўнаты, — знайшлі той важны для сябе алгарытм, вытрымліваючы які, яны здолелі змяніцца.

Гэта як шмат разоў спрабаваць вучыць замежную мову, але не прыкладаць для гэтага сапраўдных намаганняў. У выніку нічога не атрымліваецца, і праз нейкі час спробы спыняюцца. Так і з пахудзеннем, калі на змену жаданню прыходзяць тлумачэнні і самаапраўданні, накшталт «я шмат разоў спрабаваў — нічога не атрымліваецца», «нармальна я буду жыць і з такой вагой», «вунь і мама ў мяне таксама поўная, і нічога, нармальна пражыла ўсё жыццё», «у мяне такая ж косць, як у бацькоў, чаго я тут супраць прыроды пруся» ды іншае.

У маім родзе таксама адзін з бацькоў поўны, і было такое ж самаапраўданне. Аднак, у нейкі момант спрацаваў інстынкт самазахавання. Я зразумеў, што калі працягну жыць з такой вагой (а ў мяне было 30 лішніх кілаграмаў), то работу, якой я сёння займаюся, проста не вытрымліваю ні псіхалагічна, ні эмацыянальна, ні фізічна, бо ўсе гэтыя рэчы вельмі звязаныя. Мне трэба быць на нагах, быць бадзёрым. Я палічыў, што мой рэсурс пры такім зносе будзе вельмі невялікім, а я хачу заставацца ў строі як мага даўжэй.

— З чаго вы пачалі свой шлях да фізічнага самаўдасканалення?

— Я спрабаваў правільна харчавацца, бегаў, аднак усё гэта давала кароткатэрміновы вынік. Сістэма абмену рэчываў у мяне не вельмі добрая, і лішняя вага не так хутка згарала, як бы я хацеў. Урэшце я сам сабе сказаў, што мне трэба нешта сур'ёзна мяняць, нечым ахвяраваць, каб разабрацца з гэтай праблемай. Аднак гэта вельмі суб'ектыўнае рашэнне.

Тое, што дапамагло мне, можа зусім не падысці іншаму чалавеку. Тут вельмі важна прыслухоўвацца да сябе і знаходзіць свой уласны шлях, уласны алгарытм і дасягаць асабістага выніку.

У маім выпадку я цалкам адмовіўся ад алкаголю. Гэта быў першы крок. Я заўважыў, што ў нашым жыцці досыць шмат сітуацый, калі мы ўжываем напоі з градусам. Сёння мы выпілі з сябрам піва, у пятніцу пайшлі ў госці і пачаставаліся там каньяком, у нядзелю адправіліся на рыбалку, і там нешта пакаштавалі... Пад усё гэта, зразумела, заўжды ідуць закускі.

— Як паставіліся да вашага радыкальнага рашэння навакольныя?

— Гэта досыць экстрэмальнае рашэнне і падыходзіць не для кожнага, але мне дапамагло — я сапраўды пачаў худзець. Аднак разам з гэтым пачала мяняцца ўся інфраструктура майго жыцця. Я адразу ў пэўным сэнсе стаў белай варонай. Сваякі разумелі, што для мяне вялікая вага была праблемай, фактычна хваробай, ад якой я збіраўся пазбавіцца, і лаяльна ставіліся. А вось сябры-знаёмыя часам не разумелі, крыўдзіліся, пару разоў нават агрэсіўна ставіліся. Аднак я не запэўніваю, што трэба абавязкова адмаўляцца ад алкаголю — кожны павінен сам адшукаць свой шлях. Я ж не п'ю алкаголь (зусім!) ужо некалькі гадоў.

36 гадзін галадання і 10 тысяч крокаў

— А як жа ежа? Тыя, хто не выпівае, адразу скажуць, што яны чамусьці не худзеюць без алкаголю.

— Услед за адмовай ад алкаголю я стаў мяняць сістэму харчавання, уводзіць пэўныя абмежаванні. У выніку стаў больш бадзёрым. У любога чалавека, які пахудзеў, ёсць пік формы, а ёсць звычайная форма, бо немагчыма сябе ўвесь час трымаць на ідэальным узроўні. У свой пік формы, як правіла, вясной, я раз на тыдзень арганізую для арганізма галаданне — не ем на працягу 36 гадзін, п'ю толькі ваду і каву. І так два-тры месяцы. Вось ужо пачаў такім чынам да лета рыхтавацца, бо за зіму зноў з'явілася лішняя вага. Аднак да такога галадання трэба падыходзіць асцярожна, лепш пракансультавацца з урачамі.

У гэты час таксама раблю абавязковыя 10 тысяч крокаў у дзень. Ды і ўвогуле стараюся больш рухацца — гэта замяняе мне фізічную актыўнасць у трэнажорнай зале.

— Пачынаючы барацьбу з паўнатой, вы хадзілі да ўрача, перш чым распрацаваць сваю сістэму?

— Я раю ўсім абавязкова звяртацца да ўрача. Сам я хадзіў да эндакрынолага і вельмі ўразіўся тым, што ў яго вядзенні не толькі шчытападобная залоза, але і цэлы спектр пытанняў, нават узровень тэстастэрону, ад якога шмат што залежыць у плане здароўя мужчынскага арганізма. Большасць мужчын упэўнены, нават не задумваюцца, які ў іх узровень тэстастэрону, хоць гэта звязана з работай сэрца, а не толькі сексуальным бокам жыцця. Думаю, што некаторым варта звярнуцца да добрага псіхатэрапеўта, таму што, магчыма, многія моманты, звязаныя з паўнатой, дапаможа вырашыць гэты спецыяліст.

У 30 рыхтавацца да 60-ці

— Няўжо нельга заставацца здаровым без пастаяннага спажывання новай інфармацыі? Ці недастаткова проста падтрымліваць у сабе пэўную вагу, калі не маеш ніякіх іншых прэтэнзій да ўласнага цела?

— Я пачаў паўнець пасля 30-ці і, на жаль, страціў шмат часу, які ўжо не вернеш. Калі я важыў больш, знос майго арганізма быў значна большым, а я не думаў пра гэта і не цаніў тыя гады. Усё гэта ідзе ад ляноты і недасведчанасці. Апошні момант — гэта нежаданне ўжываць новую інфармацыю. Развіваецца ўсё, у тым ліку і фармакалогія. І варта разбірацца, ці патрэбны табе пэўныя біялагічныя дабаўкі, вітаміны, прадукты з паніжаным утрыманнем цукру. Калі ты сапраўды цікавішся сваім здароўем, трэба пастаянна чытаць новую літаратуру пра гэта. Цяпер існуе цэлы рух маладых міліянераў — біяхакераў, якія сядзяць на дабаўках, ядуць пэўныя прадукты, займаюцца спортам.

Я страчваў вагу паступова, тры-чатыры гады. Спачатку рабіў адзін крок, потым другі, паралельна прыходзіла ўсведамленне, што і як для мяне лепш. Цяпер я пільна сачу за сваім станам. Здароўе патрэбна перш за ўсё для таго, каб працаваць, займацца любімай справай. Думаць, як пасля 50-ці, 60-ці захаваць гэтую работу, застацца ў страі, не адстаць. Тыя, хто пачынае пра гэта думаць толькі ў 50, на жаль, спазніліся. Думаць пра здароўе неабходна пачынаць у 30, бо немагчыма перабудаваць сябе за лічаныя гады.

— Што наконт мужчынскай прывабнасці? Мне здаецца, худзеюць не толькі дзеля здароўя?

— Вядома, не. У мяне публічная работа, таму знешняя прывабнасць — адзін са складнікаў іміджу. «Таварны» выгляд — частка маёй работы. І для мяне гэта стала такім жа сур'ёзным фактарам, як і ўменне ясна мысліць.

Жонка была ўвесь час маім памочнікам і самым жорсткім кантралёрам. Яна схіляла мяне працаваць над сабой і цяпер заўжды прыпыняе, калі бачыць, што я збочваю з абранага шляху. Пры гэтым яна разумее, што хоць перш за ўсё гэта псіхалагічна і фізічна камфортна мне, ёй таксама больш прыемна, калі побач мужчына, а не таўстун. Чалавек, які знаходзіцца ў форме, менш стамляецца, ён не раздражняецца ад таго, што не можа ўціснуцца ў касцюм, ад таго, што ведае, што робіць няправільна, але працягвае гэта рабіць.

Няма таблеткі для пахудзення. Ёсць цяжкая праца, ахвяры і задавальненне ад дасягнутага выніку.

Ірына СІДАРОК