Вясна — заўжды адна
на ўсiх.
Усюды, як мастак
вясёлы,
Яна фарбуе дрэвы
ў сёлах
I дрэвы ў скверах гарадскiх
Скрозь красавiцкiя дзiвосы:
На плынi Свiслачы iзноў
Плывуць блакiтныя нябёсы
Памiж бетонных берагоў.
Вясна усцешная iдзе
Да ўсiх, хто зiмы зведаць мусiў...
Я ад вясны не адракуся
Нi ў радасцi, нi ў бядзе.
«І калі нам паведамілі пра гэтую падзею, нават не верылася».
Како Шанэль сцвярджала, што чым горшыя справы ў жанчыны, тым лепш яна павінна выглядаць.
Пасля смерці Сталіна «жалезная заслона», якая аддзяляла Савецкі Саюз ад навакольнага свету, прыадчынілася.
