Уладзімір Дубоўка (15.07.1900 — 20.03.1975) — выбітны беларускі паэт, празаік, перакладчык, крытык. Аўтар зборнікаў вершаў «Строма», «Трысцё», «Credo», «Наля», «Палеская рапсодыя», а таксама паэм, аповесцяў, кніжак вершаваных казак для дзяцей і інш. Браў актыўны ўдзел у беларускім літаратурным руху. Быў членам літаб'яднанняў «Маладняк», «Узвышша». У 1930-я — 1950-я гады быў неаднаразова арыштаваны за грамадскую і літаратурную дзейнасць і абвешчаны ворагам народа. Правёў каля 27 гадоў у турмах і выгнанні. Канчаткова рэабілітаваны ў 1957 годзе.
Сёлета адзначаецца 120-гадовы юбілей з дня нараджэння Уладзіміра Дубоўкі.
Вершы — Уладзімір ДУБОЎКА,
музыка — Яўген КСЯНЕВІЧ.
1. Ноч наплакалі бярозы,
нашумеў чарот.
Надышла ліловай крозай,
стала над гарой.
Прыпеў 2 разы:
Разліліся, развіліся
вокал туманы.
І на кветках, і на лісці
ўсё яны, яны...
2. Струн кранае ціхі вецер,
доля ў іх мая.
Ты пра вошта сніш у вецці,
кветка любая?
Прыпеў 2 разы.
3. Ані слова, ані гуку
не чутно ў адказ.
Шле зязюля — «Ку-ку, ку-ку»
ў засмучоны час...
Прыпеў 2 разы.
4. Не магу расказаць я пра тое,
Што ля сэрца і ў сэрцы маім.
Я не знаю даўно супакою,
А ці варта каго маліць.
Прыпеў 2 разы.
Рубрыку вядзе Яўген КСЯНЕВІЧ
evgenyksenevіch@gmaіl.com
Выбар саджанца для садавода — той момант, значнасць якога складана пераацаніць.
Канцэрт для дзяцей і моладзі, пластычны спектакль Ягора Дружыніна і «Рок-панарама».