У Мiнску завяршыўся мiжнародны праект «ТэкСтыльны букет — 2020»

Карцiны з баваўняных лапiкаў i сумкi з iльну, вышыўка ў стылi народнага арнаменту i выкшталцонай шляхетнасцi, роспiс па тканiне i плеценыя дарожкi, нiбы толькi што з бабулiнай вясковай хаты, габелены з усходнiмi матывамi i арт-аб'екты з воўны, шматлiкiя вышываныя i тканыя пано, дзiўныя аўтарскiя скульптуры i нават крэселка з тканiны i дрэва — усё гэта часткi мiжнароднага фестывалю «ТэкСтыльны букет — 2020». У праекце, якi доўжыўся два месяцы, днямi была пастаўлена прыгожая кропка ў выглядзе моднага паказу ў Нацыянальным цэнтры сучасных мастацтваў.

Фестываль «ТэкСтыльны букет», якi зладзiлi ў Беларусi ўжо другi раз, мусiў аб'яднаць усе кiрункi тэкстыльнай дэкаратыўнай творчасцi i сабраць удзельнiкаў, прафесiяналаў i аматараў з шасцi краiн, ад Казахстана да Канады, расказвае намеснiк дырэктара НЦСМ па творчай рабоце, мастацтвазнавец, куратар праекта Алеся IНАЗЕМЦАВА. Але праз пандэмiю каранавiруса i iмклiвае закрыццё межаў паспелi даслаць свае работы на фестываль толькi прадстаўнiкi Беларусi, Расii i Казахстана. Дый саму экспазiцыю найлепшых узораў тэкстыльнага мастацтва, ад традыцыйных тэхнiк да наватарскiх эксперыментаў, ва ўмовах самаiзаляцыi i абмежавання масавых культурных мерапрыемстваў давялося адкрываць i праводзiць праз анлайн-трансляцыю i вiртуальны агляд у панарамным фармаце 360°. «Але, напэўна, гэта той выпадак, калi не было б шчасця, ды няшчасце дапамагло, — прызнаюцца супрацоўнiкi цэнтра сучасных мастацтваў. — Дзякуючы выхаду на iнтэрнэт-платформы наш праект убачылi i даведалiся пра Беларусь людзi з розных краiн свету — зацiкаўленыя каментарыi мы атрымлiвалi, напрыклад, з Турцыi i Кiпра. Таму, спадзяёмся, налета геаграфiя фестывалю яшчэ пашырыцца».

Упершыню пасля распаду СССР прадставiлi ў Беларусi свае габелены майстры з Казахстанскай акадэмii мастацтваў, а прадстаўнiкi Расii паказалi вялiзную калекцыю шытва са шматкоў. Беларусы ж найбольш парадавалi наватарствам i эксперыментамi з тэкстурай, формай i матэрыяламi (з улiкам таго, што пад тэкстылем апошнiм часам разумеюць любое перапляценне, нават калi гаворка пра сталёвыя нiцi, прастора для творчасцi амаль неабсяжная). Упрыгожаннем экспазiцыi сталi творы беларускага квiлт-клуба «Валошкi» — гэта творчая суполка каля 10 гадоў аб'ядноўвае жанчын розных узростаў i прафесiй, для якiх тэкстыльнае мастацтва з'яўляецца ўлюбёнай справай. Менавiта «Валошкi», дарэчы, выступiлi iнiцыятарамi i арганiзатарамi тэкстыльнага фестывалю ў Мiнску i нават прыдумалi яго назву. Сёлета ж яны прадставiлi як асобныя работы, так i калектыўны праект па матывах слуцкiх паясоў, для якога майстрыхi вывучалi гiстарычныя хронiкi i партрэты беларускай шляхты.

Але на заключным Fashion Show дэманстравалiся ўсё ж не тэкстыльныя навацыi i не фантазii на гiстарычную тэму, а цалкам адпаведныя часу i месцу работы айчынных дызайнераў. А паказвалi, як усё гэта можна насiць, мадэлi сталiчнай школы прыгажосцi Rozarium, кiраўнiк якой Iрына Садоўская робiць акцэнт на мадэлях залатога ўзросту i plus-size. Зрэшты, гледзячы на шэрагi абаяльных жанчын, хацелася цiкавiцца не iх узростам цi памерам адзення, а тым, дзе выдаюць такiя прыгожыя ўсмешкi, — нават не скажаш, што для некаторых удзельнiц дэфiле стала першым у жыццi.

Маладая дызайнер Анжалiка Плескачэўская зрабiла надзвычай актуальную калекцыю... масак. З надакучлiвай неабходнасцi яны ператварылiся ў стыльны аксесуар: некаторыя ўражвалi ручной вышыўкай, а некаторыя лёгкiм рухам рукi трансфармавалiся ў сiмпатычныя кашнэ. «Вельмi прыгожа! Дайце дзве!» — не вытрымаў нехта з публiкi. Таксама знайшлiся ахвотныя прымераць i летнi гардэроб паводле гiстарычных матываў Сярэдняй Азii ад Рэнаты Сцяпанавай, i пяшчотныя кветкавыя сукенкi ад Аксiннi Смiрновай... I хоць невялiкi ў сiлу колькасцi прысутных, але самы сапраўдны фурор выклiкала калекцыя з воўны ад Галiны Знак. «Гэта мая любоў, якую я нясу ў масы паўсюдна, дзе толькi можна, у тым лiку праз адкрытыя майстар-класы на YouTube, бо воўна — унiверсальны матэрыял, з якога можна зрабiць усё што пажадаеце. Воўна — не толькi валёнкi i шапкi, але i летнiя палiто, i кардыганы, i вячэрнiя сукенкi», — прызналася дызайнер, дэманструючы ўласнаручную валеную абноўку — эфектную накiдную спаднiцу-сетку з роспiсам.

— Нягледзячы нi на што, «ТэкСтыльны букет» атрымаўся сапраўдным святам дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва, своеасаблiвым арт-рэлаксам, якога многiм з нас у цяперашнiх умовах асаблiва не хапае, — падводзiць вынiкi праекта арт-куратар Алеся Iназемцава. I з ёй цяжка не пагадзiцца, калi на свае вочы бачыш, што культурнае жыццё ў сталiцы i не толькi працягваецца, бо крэатыў, фантазiю, творчасць немагчыма паставiць на паўзу.

Вiкторыя ЦЕЛЯШУК

Фота Таццяны ТКАЧОВАЙ