Таму i пiшу пра яго, што заўсёды паважала гэтага артыста. Лiчыла яго сапраўдным, чалавечным, з талентам i сумленнем, у адрозненне ад многiх таварышаў па цэху. Ды i наогул сёння пералiчанае — хутчэй рэдкасць у асяродку медыйных персон, таму так важна... I хоць пiў ён многа, пра што ведалi ўсе, але, як кажуць, талент не прап'еш, а гены пальцам не раздушыш. Вы, мабыць, здагадалiся: зараз кажу пра артыста Мiхаiла Яфрэмава i тую страшную аварыю, якую ён здзейснiў, правiльней сказаць, забойства на дарозе.
Думаю, усе чыталi, што 8 чэрвеня у Маскве на Садовым коле Яфрэмаў учынiў ДТЗ. Яго аўтамабiль выскачыў на сустрэчную паласу i пратаранiў грузавiчок кур'ерскай службы дастаўкi далiкатэсаў. 57-гадовы кiроўца Сяргей Захараў загiнуў. Яфрэмаў быў п'яны, у крывi пазней зафiксавалi 2,1 прамiле алкаголю. Артыст чакае суда пад дамашнiм арыштам.
Многiя славутыя i не вельмi вядомыя персоны выказалiся з гэтай нагоды. Адны падтрымлiваюць i спачуваюць, iншыя непрымiрыма асуджаюць. I тое, i другое мае права на жыццё. Здзейснена злачынства. Галоўнае, што чалавека, якi падтрымлiваў сваю сям'ю, дапамагаў хворай мацi, ужо не вернеш. I гэта, як нi круцi, становiцца галоўным вынiкам такога бурнага, яркага, насычанага падзеямi жыцця акцёра.
Зазiрнула ў «Вiкiпедыю», дзе выкладзена радаслоўная цяперашняга артыста тэатра «Сучаснiк». Аказваецца, ён iнтэлiгент нават не ў трэцiм, а ў многiх пакаленнях. Яшчэ прапрадзеды i прапрабабулi Мiхаiла вызначылiся сваiмi заслугамi ў навуцы, лiтаратуры i мастацтве, прадзеды i прабабулi — таксама. Дзед — народны артыст СССР, бабуля — рэжысёр i прафесар. Бацькоў артыста ўсе ведаюць — народныя артысты Алег Яфрэмаў i Ала Пакроўская. Дарэчы, мацi памерла толькi летась, i, выходзiць, яе шчасце, што не ўбачыла такой бяды з сынам... Дык вось я пра тое, што спадчыннасць i база для ўласнага развiцця, кар'еры, дабрабыту, калi хочаце, была як нi ў кога другога. Маю на ўвазе не толькi i не столькi матэрыяльны бок. Гэта вам не рабоча-сялянскi хлопчык з якой-небудзь Самары, што прыехаў штурмаваць тэатральны iнстытут у спадзяваннi на свае здольнасцi. Мiхаiл Алегавiч вырас у творчым асяродку, першы акцёрскi вопыт атрымаў у школьныя гады, сваё развiццё як акцёр пачаў у юным узросце, ну i, вядома, меў усебаковую падтрымку ад сям'i. Вось толькi адказнасць перад тымi, хто па-сапраўднаму быў шчаслiвы за яго поспехi, у сабе развiць так i не змог. Вынiк вядомы.
Нехта скажа: спяшаўся жыць, шмат працаваў, паспеў пяць разоў ажанiцца, мае шасцярых дзяцей. Усiх падтрымлiваў, усюды паспяваў, нiколi не быў улюбёнцам моцных гэтага свету, бо не хаваў свае погляды i перакананнi. Разам з тым увесь час моцна пiў, i чым далей, тым больш. I вось калi на адну чашу вагаў паставiць усе жыццёвыя дасягненнi, славу, вядомасць, а на другую — тую аварыю, то ўсё роўна другая пераважыць. Бо ўсё можна зразумець, нават алкагалiзм — гэта хвароба, з якой часта чалавеку не пад сiлу справiцца. Але ж п'яным не сесцi за руль нават алкаголiк можа i абавязаны. З яго iнтэлектам i духоўным багажом хiба не разумеў, што кожны раз станавiўся патэнцыйным забойцам, калi паварочваў ключ запальвання ў машыне нападпiтку? Разумеў, але сядаў зноў i зноў. Беспакаранасць, кажуць цяпер, зорная хвароба. Можа, i так. I грэх яго двайны, бо не толькi пазбавiў жыцця iншага чалавека, але i разбурыў сваё жыццё. Як трапна ён выказаўся ў сваiм вiдэазвароце, што запiсаў пад дамашнiм арыштам: «Няма болей нiякага Яфрэмава. Здрадзiў я ўсiм». I гэта праўда. Здрадзiў сваiм слаўным дзядам i прадзедам, бо п'яная язда i ёсць першая прыкмета плебейства, здрадзiў сваiм шматлiкiм жонкам i дзецям, бо над iмi будзе век лунаць цень кляйма забойцы. Здрадзiў сваiм сябрам i мiльёнам паклоннiкаў таленту. Нават уявiць цяжка, як з гэтым ён будзе жыць.
Вельмi шкада i прыкра. I вось яшчэ што: цi стане трагедыя на Садовым коле хоць для некага перасцярогай? Не ўпэўнена. Бо многiя моцныя гэтага свету, таксама iнтэлектуалы i дурнi з грашыма, а з iмi процьма простых, бедных, звычайных i нягеглых, выпiваюць ды сядаюць за руль, i не лiчаць, што некаму здраджваюць. Усе астатнiя аўтаматычна становяцца iх заложнiкамi на дарогах.
Святлана ЯСКЕВIЧ
Прэв'ю: kino-teatr.ru
Фіналістка праекта «Акадэмія талентаў» на АНТ — пра творчасць і жыццё.
Амаль тысяча дзвесце чалавек сабраліся, каб вырашаць найважнейшыя пытанні развіцця краіны.
Аляксандр Курэц – самы малады народны выбраннік у сваім сельсавеце і адзіны дэпутат сярод сваіх калег па службе.
