«Звяртаючыся да цябе, чытаю сябе...»

З творчасцю італьянскага паэта Фердынанда Патэрностра пазнаёміла беларускага чытача паэтэса Вольга Раўчанка

Імя перакладчыцы і паэтэсы, члена СПБ Вольгі Раўчанкі вядома не толькі на радзіме, але і за яе мяжамі. Яшчэ зусім нядаўна беларускія СМІ шырока асвятлялі выхад кнігі Пас Дамейка «Ігнат Дамейка: з Мядзвядкі  — у Санцьяга-дэ-Чылі», выпушчанай па заказу Міністэрства інфармацыі пры падтрымцы Міністэрства замежных спраў Рэспублікі Беларусь у серыі «Імёны Беларусі ў свеце», а таксама публікавалі матэрыялы да 200-годдзя Таварыства філаматаў, членам якога быў Ігнат Дамейка. Непасрэдна над гэтым выданнем працавала Вольга Раўчанка, якая пераклала аўтарскі рукапіс Пас Дамейка з іспанскай на рускую (пазней ён быў перакладзены на беларускую мову мінскімі перакладчыкамі).

Неўзабаве мэтанакіраваная, таленавітая і працавітая гамяльчанка парадавала чытача новай працай. На пачатку гэтага года ў італьянскім выдавецтве «Meta» выйшла кніга лезгінскага паэта Білала Адзілава «Romantico degle montagne» («Рамантык гор») у перакладзе на італьянскую мову Вольгі Раўчанкі. Гэтае выданне даволі цёпла сустрэлі ў Італіі.

Зрэшты, не затрымаўся і новы падарунак айчынным чытачам. Вольга пераклала на рускую мову творы італьянскага паэта Фердынанда Патэрностра, а таксама склала з перастварэнняў паэтычны зборнік «PRO MEMORIA» (з лацінскай — напамінанне, памятнае пісьмо, вузельчык на памяць). Кніга выйшла ў мінскім выдавецтве Аляксея Вараксіна.

Пра што паэзія Фердынанда Патэрностра? Чым яна прыцягнула беларускую паэтку?

— Жанр гэтай кнігі  — міжземнаморская паэзія замілавання сэрца, — распавяла Вольга. — У век, здавалася б, далёкі ад рамантызму, раптам нараджаюцца пранізліва далікатныя, абсалютна мужчынскія вершы  — збольшага і зямныя, збольшага і касмічныя — з натуральнай пацінай самаіроніі: гімн каханню, шчасліваму і беспрытульнаму...

Вольга Раўчанка зазначае, што са згоды аўтара яна аб’яднала ў новым зборніку зробленыя ёю пераклады вершаў з дзвюх раней выдадзеных паэтычных кніг («Прымаць пасля ежы» і «Пабочныя эфекты») і творы, напісаныя зусім нядаўна.

Дарэчы, Патэрностра (у перакладзе на нашу мову гучыць як «Ойча наш») — не псеўданім, што, па меркаванні перакладчыцы, накладае на аўтара яшчэ большую адказнасць. Фердынанд  — навуковецдаследчык, дацэнт кафедры «Анатомія чалавека» Фларэнційскага дзяржаўнага ўніверсітэта, дырэктар анатамічнага тэатра спецыялізуецца на тапаграфічнай, функцыянальнай і пальпаторнай анатоміі і аператыўнай хірургіі.

Як адзначае перакладчыца, ёй было прыемна працаваць з сапраўднай паэзіяй. Вельмі яе парадавала і тое, што гэтая жыццесцвярджальная кніга  — паэзія замілавання сэрца — выйшла ў свет у перыяд пандэміі, якая выпрабоўвае на трываласць увесь свет.

Думаецца, што новае выданне (у яго афармленні выкарыстана карціна Федэле Барлета «Партрэт Кры») беларускаму чытачу не проста спадабаецца, але і закране глыбіні яго душы. Прадстаўленая ў зборніку паэзія  — чыстая і кранальная, арыгінальная, шчырая. Яна прымушае думаць. Зрэшты, упэўнены і ў тым, што гэтая кніга адназначна стане бібліяграфічнай рэдкасцю.

Улад ПРЫАЗЁРНЫ