Дзмітрый Чыгір — вядомы і паважаны чалавек не толькі на «Беларуськаліі», але і ў Салігорску. Пасля заканчэння горнахімічнага тэхнікума ў 2020 годзе ен прыйшоў працаваць машыністам горных выемачных машын на чацверты руднік. А з 2009-га яшчэ і ўзначальвае калектыў брыгады ачышчальнага комплексу лавы.
Дзмітрый Міхайлавіч вельмі адказны і дысцыплінаваны работнік, граматны спецыяліст, умелы арганізатар, які аб'яднаў калектыў, дзе на першым месцы — узаемавыручка, адказнасць да справы. Яго брыгада — адна з найлепшых на рудніку. Дзмітрый Чыгір узнагароджаны медалём «За працоўныя заслугі», удастоены звання «Чалавек года Міншчыны — 2014». Таму цалкам заканамерна, што яго абралі дэлегатам на Усебеларускі народны сход.
З Дзмітрыем Міхайлавічам мы сустрэліся каля яго дома, меркавалі сфатаграфаваць яго ды пацікавіцца справамі. Але ён нас з фотакарэспандэнтам запрасіў у кватэру.
Дзверы адчыніла мілавідная жанчына.
— Гэта мая жонка Вольга, — пазнаеміў нас Дзмітрый.
— Спачатку папіце кавы, перакусіце, а затым ужо распытвайце ў мужа, што вас цікавіць, — запрасіла да стала гаспадыня. — І ніякія пярэчанні не прымаюцца.
— У вашага мужа небяспечная работа, хвалюецеся, калі ён заступае на змену? — пацікавіліся ў Вольгі.
— Мы не бяром у шахту мабільны тэлефон. Выключаем і аддаем пры ўваходзе. Пасля работы перш наперш уключаю яго і бачу некалькі прапушчаных выклікаў. Набіраю нумар Вольгі і супакойваю, што ўсё нармальна. І толькі тады яна кладзецца спаць альбо займаецца хатнімі справамі, — адказвае за жонку Дзмітрый.
— Хвалюецца, значыць, яшчэ любіць, — жартуе ён.
— І ўсе ж такі цяжка працаваць у лаве? — пытаем у яго.
— Мне няма з чым параўноўваць, бо ўсё жыццё працую на адным месцы. Але часам бывае цяжкавата, за змену тры разы даводзіцца выкручваць кашулю. Таму ў шахту ідуць толькі самыя адказныя і працавітыя, тыя, хто разумее, што зарплату трэба зарабляць, а не атрымліваць, каб дастойна жыць, утрымліваць сям'ю. Узяць хоць бы нашу брыгаду. Хлопцы, як на падбор, «хварэюць» за агульную справу.
Сапраўды, гэта адзін з найлепшых калектываў, дзе адзін за ўсіх і ўсе за аднаго. Невыпадкова і справа спорыцца. Брыгада дамагаецца высокіх паказчыкаў, выдае па мільёну тон руды ў год.
Дзмітрый вырас у Салігорску, таму ведае аб праблемах простых людзей і па меры магчымасці імкнецца іх вырашаць. Невыпадкова землякі абралі яго дэпутатам раённага Савета.
Дзмітрый Чыгір лічыць, што апошнім часам Салігорск развіваецца, шмат увагі аддаецца сацыяльнай сферы, добраўпарадкаванню. У многім гораду дапамагае «Беларуськалій» — будуе новыя аб'екты, дзіцячыя садкі, жыллё. Аднак праблемы застаюцца. Напрыклад, патрабуюць удасканалення мясцовыя дарогі, а прыпаркаваныя ў дварах машыны ствараюць нязручнасці для пешаходаў. Дзмітрый Міхайлавіч — бацька дваіх цудоўных дзяцей — Уладзіславу шаснаццаць гадоў, Арыне хутка споўніцца пяць. Таму для малых і падлеткаў, на яго думку, павінна быць больш месцаў для забаў, адпачынку, пляцовак для заняткаў гульнявымі відамі спорту.
— А як сустрэлі навіну, што вас абралі дэлегатам на Усебеларускі сход? — удакладнілі ў суразмоўніка.
— Для мяне гэта было нечаканасцю. Лічу, што ёсць больш дастойныя кандыдатуры. Але ўсё роўна прыемна і, думаю, карысна паўдзельнічаць ў такім маштабным мерапрыемстве, паслухаць меркаванні, прапановы іншых дэлегатаў па ўладкаванні нашага жыцця, краіны.
— А якія б тэмы хацелі агучыць на форуме асабіста вы?
— На маю думку, самая галоўнае цяпер — аб'яднаць народ. Мы ўсе беларусы і павінны жыць у міры і згодзе, незалежна ад сваіх поглядаў, працаваць на развіцце і росквіт нашай агульнай Радзімы. І яшчэ варта звярнуць увагу на праблемы пенсійнай сістэмы, людзей, якія трапілі ў так званую пенсійную пастку, — выказаўся ў канцы Дзмітрый Чыгір.
Таццяна ЛАЗОЎСКАЯ
Фота Яна ХВЕДЧЫНА
Сітуацыя будзе толькі пагаршацца.
Канцэрт для дзяцей і моладзі, пластычны спектакль Ягора Дружыніна і «Рок-панарама».