Вы тут

Чэмпіён Беларусі па фідэры-2016: Мара — «злавіць» сусветны тытул


Чэмпіён Беларусі па фідэры-2016 аб спартыўнай рыбалцы, здымках для YouTube і пацыфізме

Гродзенец Аляксей Якубовіч не толькі заўзяты рыбак, але чалавек, моцна ўлюбёны ў свой край. Ён той, хто аддасць перавагу не марскому паляванню, а рыбалцы на Нёмане, таму што, як кажа сам, «гэта моцная прыхільнасць да месца, дзе нарадзіўся».


Пакуль зрываецца

Вядома, што найбольш уражлівым перыядам жыцця чалавека з'яўляецца дзяцінства. У гэты перыяд мы актыўныя і цікаўныя, а таксама з лёгкасцю выбіраем пэўныя заняткі і на ўсё жыццё захапляемся імі. У сям'і Аляксея рыбачыць падабалася і бацьку, і дзядулю. Але гутарку наш герой пачаў не з дзіцячых рыбалоўных дзённікаў, у якіх ён адзначаў свае поспехі ці пісаў справаздачы аб злоўленых яршах, а пра тое, што ў сваім захапленні важна эвалюцыянаваць.

— Калі ты ўжо навучыўся лавіць рыбу, а таксама «налавіўся» ўдосталь і ў цябе ёсць якасныя снасці, разумееш, што трэба развівацца далей. І ў нейкі момант я ўсвядоміў, што не хачу больш забіваць рыбу. Цяпер злавіў шчупака, узрадаваўся, пацалаваў і... выпусціў. Адчуваеш задавальненне ад моманту, калі ён сплывае, а не калі ты яго чысціш, а потым смажыш, — разважае Аляксей.

Сяджу, слухаю свайго героя і здзіўляюся: вось гэта сапраўдная эвалюцыя рыбалова! І сама пра сябе думаю: я ні за што на свеце не адпусціла б шчупака назад пад ваду. Ты ж спрабуеш яго злавіць, так доўга чакаеш, з трапятаннем выглядваеш, ці бярэцца, каб... каб зразумець, што кожная істота мае права на жыццё, а твой інтарэс — гэта проста спартыўны азарт?

— Гэта ўсё — барацьба за тытул або званне, — сцвярджае мой суразмоўніца. — Хоць некоторыя мужчыны, нават мае калегі па спартыўнай рыбалцы, якія прысвяцілі многія гады жыцця гэтаму занятку і якія маюць пэўныя дасягненні ў гэтым, па-ранейшаму застаюцца рыбаедамі.

Аб барацьбе за званне Аляксей кажа з асаблівым натхненнем. Прыкладна дзесяць гадоў таму ён пачаў захапляцца спартыўным рыбалоўствам, якое, дарэчы, у гэты час толькі развівалася ў Беларусі.

Сёння нашаму герою 40 гадоў. За гэты час яму даводзілася жыць у Сеуле, Цэнтральнай Амерыцы і Тайландзе — рабочыя моманты Аляксея, якія мы пакінем без падрабязнасцяў. І свет зусім не абмежаваўся трыма краінамі на карце падарожжаў, пазней яе дапоўняць гарады, у якіх гродзенец пабываў у якасці ўдзельніка чэмпіянату свету па рыбалоўстве. Сярод іх будуць Нідэрланды, Партугалія, Ірландыя, ПАР і многія іншыя.

Да гэтага Аляксей Якубовіч мноства разоў перамагаў у рэгіянальных і рэспубліканскіх конкурсах, бываў на спаборніцтвах у краінах СНД. Самая каштоўная ўзнагарода ў гэтым сэнсе — абсалютнае чэмпіёнства Беларусі па фідэры, якое ўдалося «вылавіць» у 2016 годзе.

Дарэчы

Таварыства выратавання на вадзе папярэджвае, што не варта выходзіць на тонкі лёд і рызыкаваць уласным жыццём або жыццём дзяцей. Справа ў тым, што лёд, які на першы погляд здаецца трывалым, на самай справе можа быць досыць тонкі. Дастаткова некалькі хвілін правесці ў ледзяной вадзе, каб астудзіцца да стану, калі аднавіць жыццёва важныя функцыі арганізма будзе немагчыма.

У сваю чаргу, у рыбалцы сусветнага ўзроўню ёсць свае асаблівасці. Гродзенец расказвае, што складаней за ўсё спаборнічаць з англічанамі.

— У многіх еўрапейскіх краінах вельмі развіты рыбалоўны бізнес. Калі ты проста эксперт, які піша справаздачы і здымае відэа, і з'яўляешся прадстаўніком якой-небудзь кампаніі, то ў цябе будзе вельмі вялікі заробак і з'явіцца магчымасць удзельнічаць у камерцыйных турнірах, што праходзяць дзясяткі разоў на год, а іх прызавыя фонды дасягаюць соцень тысяч долараў, — расказвае Аляксей.

На чэмпіянат свету па рыбалоўстве спартсмены імкнуцца патрапіць, каб атрымаць тытул. Многіх еўрапейцаў, захопленых рыбалкай, проста не цікавяць і не матывуюць грошы, але адваяваць званне чэмпіёна свету імкнуцца многія. Шэсць разоў Аляксей спрабаваў атрымаць яго і, на жаль, пакуль усё «зрываецца».

— Ці то бязрукі, ці лёс пакуль не дае атрымаць медаль, — смяецца рыбалоў. — Першы дзень выйграю, а на другі спачатку іду добра, а потым рыба зрываецца. І нічога з гэтым не зробіш. Па начах толькі рвеш валасы на галаве, маўляў, як так?

Дарэчы, Аляксей расказвае, што Гродзенскі рэгіён з'яўляецца самым актыўным удзельнікам розных спаборніцтваў па рыбалоўстве. Згуртаваная каманда, удзельнікі якой многія гады ідуць рука аб руку, не страчвае энтузіязму. Хоць летась праз пандэмію каранавіруса амаль усе спаборніцтвы былі адмененыя, верагодна, сёлета сітуацыя можа паўтарыцца.

Свой канал для рыбаловаў

Акрамя любові да рыбалкі, блізкія Аляксея прывілі яму любоў да фатаграфіі. Верагодна, гэты інтарэс да фіксавання рэальнасці наклаў адбітак і на галоўнае захапленне. Доўгія гады гродзенец не проста выбіраўся за горад парыбачыць, але здымаў пра гэта цэлыя праграмы.

На працягу некалькіх гадоў атрымлівалася рыхтаваць кантэнт для расійскага тэлеканала «Паляўнічы і рыбалоў HD», а пазней для «Дыялогаў аб рыбалцы». Пазней матэрыялы для тэлебачання пачалі страчваць попыт, і гродзенец вырашыў здымаць для YouTube.

Канал Аляксея называецца «Moose From Belarus» і паступова набірае падпісчыкаў. Цяпер іх за 30 тысяч пры сярэдняй колькасці праглядаў 15—20 тысяч. Чалавеку, зусім не пасвячонаму ў рыбалоўныя справы (гэта значыць мне), было займальна. А ўсё таму, што гэта вельмі прыгожа.

Гродзенскі рэгіён, па словах Аляксея, досыць бедны на разнастайныя вадаёмы, але іх прыгажосць не адзначыць немагчыма. Кадры, знятыя ім, уражваюць. Гэта і ранішняя смуга над ціхай рэчкай, вакол якой мяккая зеляніна, або сіні іскрысты пейзаж зімовых азёр. Вось шуміць чарот, вось над роўняддзю вады пралятаюць журавы або лебедзі. І сярод усёй гэтай маўклівай карціны — чалавек. Ён ніколі не парушыць спакою, які спрабуе паказаць і перадаць гледачам.

— Але ў развіцці YouTube-канала ёсць шмат сваіх асаблівасцяў. Каб атрымаць мільёны падпісчыкаў і праглядаў, трэба сур'ёзна займацца прадзюсіраваннем. Дарэчы, больш праглядаў атрымліваецца, калі ёсць нейкія падарожжы ці жарты, кампаніі або пэўныя тусоўкі, — злёгку наракае Аляксей.

Тым не менш гэта ніша дазваляе быць незалежным.

Рызыка і пацыфізм

Не буду ўтойваць, што галоўнае пытанне, якое мяне цікавіла, было вельмі наіўнае. Чаму рыбакі, нягледзячы на паведамленні Таварыства выратавання на вадзе, папярэджанні іншых службаў, выходзяць на тонкі лёд? Ні адзін год не абыходзіцца без ахвяр зімовай рыбалкі.

Мой герой разводзіць рукамі — сказаць асабліва няма чаго, бо ў кожнага мужчыны на гэта свае прычыны. Хтосьці дрэнна ацаніў сітуацыю, не праверыўшы ўзровень вады, таўшчыню лёду або наяўнасць іншых прыродных уплываў, а хтосьці проста не думае ні аб чым.

Таксама не магла не спытаць, каго Аляксей ніколі не ўзяў бы з сабой на рыбалку.

— Часцей за ўсё я стараюся ездзіць з кімсьці, але, як правіла, дапамогі ад кампаньёна чакаць не варта. Калі аператар падчас здымак адыгрывае важную ролю, то з рыбаловам-памочнікам даводзіцца дзяліцца нязлоўленай здабычай, — разважае гродзенец. — Аднак калі перавярнуць пытанне, каго б узяў, то адназначна чалавека, які пра гэта нічога не ведае. Такіх людзей можна зацікавіць рыбалкай, нават калі яна ім раней не падабалася. Галоўнае, удала падабраць час і стварыць усю неабходную атмасферу і ўмовы.

Аляксей упэўнены, што сустрэча світання на рацэ — гэта незабыўнае відовішча, якое, безумоўна, у сябе ўлюбляе. І крыху пазней прызнаецца, што ні за што не ўзяў бы з сабой... цесця, таму што той не шкадуе нават самую дробную рыбку.

— Для яго задавальненне — убачыць вынік сваёй працы, гэта значыць смачна прыгатаваную страву на стале, — заключае наш герой. — Але я, напэўна, проста пацыфіст, мне яе вельмі шкада. Тым не менш старая школа рыбакоў сыходзіць, а маладых і юных на юніёрскай секцыі, якую я вяду, вучу з першых заняткаў адпускаць улоў. Нават калі кажуць, што «мама прасіла прынесці трафеі», пераконваю — «фотку пакажаш». Тое ж прывіваю і свайму сыну.

Таму, смяецца гродзенец, я вучу сваё дзіця адпускаць рыбку, а цесць — есці яе.

Да канца гутаркі мы дабіраемся да галоўнай разгадкі гэтай займальнай справы. Пытаю: «Аляксей, дык што ж для вас рыбалоўства?» Ён расплываецца ва ўсмешцы: «Яшчэ ў дзяцінстве, калі пісаў гэтыя дзённікі са справаздачамі, вырашыў, што рыбалоўства — гэта ўсё».

Аліса СКІБА

Загаловак у газеце: Мара — «злавіць» сусветны тытул

Выбар рэдакцыі

Грамадства

Час клопату садаводаў: на якія сарты пладовых і ягадных культур варта звярнуць увагу?

Час клопату садаводаў: на якія сарты пладовых і ягадных культур варта звярнуць увагу?

Выбар саджанца для садавода — той момант, значнасць якога складана пераацаніць.

Культура

Чым сёлета будзе здзіўляць наведвальнікаў «Славянскі базар у Віцебску»?

Чым сёлета будзе здзіўляць наведвальнікаў «Славянскі базар у Віцебску»?

Канцэрт для дзяцей і моладзі, пластычны спектакль Ягора Дружыніна і «Рок-панарама».